Wiëd is de waeg.

Wiëd is de waeg en wao is ‘t ind.
Flujas wao bringste ôs haer?
Wiës ôs de plaats, wao ôs toekôms begint.
Flujas waat gaon we toch vaer.
‘t Is al zoë laat, weej woele waat röste.
Unne sloek gerstenaat dae zoele weej löste.
Wiëd is de waeg en wao is ‘t ind.
Weej sjouwe maar wiejer door waer en door wind.

Revue: Stel og ens veur.

Dit is de plaats.

Refrein: Dit is de plaats, heej wil ik blieve.
Wies det ik van deez aerd verdwien.
Heej kan gen mach mich mier verdrieve.
Dit zal mienen thoés veur altiéd zien.
Want mienen drei kan ik heej vinde.
Zoë krieg mien laeve zienen zin.
Heej aan dit land wil ik mich binde.
Wies det ik d’r zelf ein deil van bin.

Waat eeder mins zich altiëd wins.
Ein röstig plekske op deez aerd.
Wao as vreej man hae laeve kan.
Zôn plekske is um alles waerd.
De woeste Chaamaaf noom ôs det aaf.
Verjoog ôs vriéd van hoés en haof.
Zoe zeuke weej ôs heil now heej.
In dit land det ôs veul goods belaof.

Revue: Stel og ens veur.

Waat is dit veur ein land.

Waat is dit veur ein land wao weej in môtte laeve.
Det zal d’r genne gaeve, det is gewoën ein schand.
Oeh.
Nôw kiek ens um ôg haer, zoe vaer ôs auge reike.
Die denne, beuke, eike en weije ore vaer.
Oeh.

Dao môt waat aangedaon, weej zulle plaats gaon make.
Dae’n bôs dao gaon week krake, dao môtte hutte staon.
Oeh.
En dan met baog en speer op jach nao wölf en baere.
Iër weej gevraete ware door zô’n blooddörstig deer.
Oeh.

Nôw gaon weej aan de slaag dees plek te nivelere.
Dae d’r taege geit demonstrere dao wuurd door ôs verjaag.
Oeh.
En wilt ein vraemde mach smeis aan ôs vreejheid rake.
Dan gaon we knotse make, dan witte waat um wach....
Dan witte waat um wach.....
Dan witte waat um wach!

Revue: Stel ôg ens veur.

D’n iërste sloek.

De mins dae haet, wie geej waal weit.
Van ‘t golde kaore wao hae now zien broed van bak.
In zien ônneuz’le slummigheid.
Tegeliekertied zich ouk dae golden drank gemak.
Hae brouwde zich det blônde beer.
Det woord zoëwaor zienen onberaekenbare vrind.
‘t Höf um op of houwt um duchtig neer.
‘t Is maar de vraog of hae zien maot waal kint.
D’n ierste sloek dae kan gen kwaod.
Maar van de letste wetste noets wie of dae velt.
Want eeder haet zien eige maot.
Wao ‘nne wieze mins zich alzelaeve maar aan helt.
Maar waat is wies? Wae zaet ‘t ôs?
Speult neuchter dinke dan maar altied weer d’n baas?
Is dae dan wies, dae noets ens viere kôs.
Dae noets, nae noets ein bietje sjieker waas.

Revue:Stel ôg ens veur.

In de vraemde.

Wae in de vraemde zien bestaon môt vinde.
Umdet ‘t noëdlot det zoë haet bestump.
Verbrik vuël bend, die an zien land um binde.
En is vol zörg veur waat um euverkump.
Det vraemde land, dae sprông in ‘t ôngewisse.
‘t Velt neet mei, det is ‘n harde zaak.
Al waat vertrouwd waas nôw te môtte misse.
Det is waat emus deep in ‘t herte raak.

‘t Is nôw de vraog, wat geit ôs heej gebeure.
Is ‘t simpathie en vrindschap die ôs wach?
Of kriêge weej auk heej de wind van veure.
En wuurd auk heej, ôs alle rech ontzag?
Gunt me ôs nôw ein ech minswaerdig laeve.
En mak me heej gasvreejheid neet te schand.
As ‘t naobervolk ôs maar de kans wilt gaeve.
Dan vônde weej ôs nieje vaderland!

Revue: Stel ôg ens veur.

De iërste kösmoel.

Waat is ‘n kösmoel, dao vraog ge mich wat.
Jao ierlik ik woel det ik ‘n antwaord had!
Det môt ik ôg schöldig blieve.
Ein kösmoel is neet te beschrieve.
En waat zoel ‘t, ‘t is auk egaal.
Dao is ein dingk det weit ik waal.

Refrein: De iërste kösmoel die waord in Venlo gegaeve.
De iërste kösmoel wie die nog neet bestônd.
Maar wie ze d’r waas toen gingste mich waat belaeve.
Van mônd tot mônd ging ‘t toen gans de waereld rônd.

Belangriek is dit, ‘t geit noëts allein.
Ge staot of ge zit dan same doën beejein.
Wies det ôg gezichter zich rake.
Det is lastig duudelik te make.
Maar zek wet ge waat geej nôw maar dôt.
Vraog in Venlo maar wie det môt!

Revue: Stel ôg ens veur.

De költuurbarbare.

Weej hebbe gen aug en gen gehuur.
Veur de kuns en de költuur.
Want beej ôs - bleef alles beej ‘t alde.
Waat zien heej de winse van de luuj.
Laot passere die revue.
En dan zuuste - wao weej heej van halde.
Van lache, zinge, aete, drinke en van eine stoët meziek.
En velt d’r waat te viere, nôw dan doon weej det dan ouk geliek.

Refrein: Weej zien de költuurbarbare.
En hebbe gaar gen ummus van de kuns.
Weej zien van die exemplare.
Die zoë maar waat beejein hebbe gekluns.
En weej rômmele, knômmele, hoebele, schoegele.
Ramme op ein verkesblaos.
Rômmele, knommele, hoebele, schoegele.
Op det tsjing - poem - klaats gekraos.

Weej zien nog ein zootje ônbeschaaf.
En neet aan de kuns verslaaf.
Want door ôs - wuurd zellef opgetraoje.
En weej hoepse daobeej op de maot.
Zinge ôs dan oët de naod.
Echte kuns - die woord ôs noëts gebaoje.
Wao meus det dan gebeure jao det is ‘t um nôw aok persies.
Det zal aok nog waal hiel lang deure, met ôs eige kunspalies.

Revue: Stel ôg ens veur.

Nôw kinde luuster ens.

Mien volk, d’n bouw van hut en haof wuurd morge aangepak.
Maar veur vandaag waas ‘t genôg, nôw wuurd d’r joeks gemak.
Weej viere nôw ‘t lintefieës, daobeej ein trouwerie.
Maar baovenal ‘t stichtingsbal, nôw geit ‘t loos en wie.

Refrein: Nôw kinder luuster ens waat Vader zaet.
Ik nuëj ôg allemaol nôw op d’n aet.
Maar huur d’r is ‘t nog neet mei gezag.
Dan wuurd d’r doorgezak de ganse nach.
Nôw kinder luuster ens waat Moder wilt.
Det zeej gen inkel klietske euverhild.
En geej wet wae heej de bôks aan haet.
Want Moder wilt, det is waat Vader zaet.

Revue: Stel ôg ens veur.

Geistendans.

Weej zien de geister oet ‘t verleej, weej zien ôg veurgeslach.
Oet ‘t Walhalla kômme weej, in deze dônkere nach.
Noëts zeet geej ôs, noëts huurt geej ôs, toch zien weej altied dao.
In baum of draum, in biës of bôs, nemus wit aevel wao.

Refrein: Klits klats kladderdats geef ze enne flinke wats.
Klits klats kladderdats weg d’r mei in eine flats.
Weg die kwaoje geister, weej waere ze waal meister.
Laot ze neet gewaere, weej môtte ze bezwaere....
Klits, klats, kladderdats gaef ze enne flinke wats.

Kôm Hedura, Kôm Moder Aerd en schink ôs vruchbaarheid.
Det is ôs waal dit offer waerd, de gers wuurd gauw gezeid.
Dae kwaoje geis in deze grônd. dae slaon weej op de luip.
Zoë wuurd door ôs heej in ‘t rond d’n akker aafgestruip.

Heej veur ‘t iërs in ôs Vendelo wuurd lintefiës gevierd.
En de neteur wuurd wakker nôw de zôn is truuk gekierd.
Zoë danse dan dees maskes rônd veur ‘t iërs zien weej verkleid.
En dit is nôw de gebaortestond van ein fiës det noëts vergeit.

Revue: Stel ôg ens veur.

Wae wet?

Soms woel ik waal ens in de toekôms kieke.
Wie zal ‘t nao zô’n twintig ieuwe zien?
Zal op dees plaats ein schoëne woënplaats prieke.
Of is heej dan weer zômp en bôs meschien.
Zal heej dit hempelke vol minse oet gaon greuije.
Tot en vlietig volk van geslach tot op geslach.
Waobeej saamheurigheid en laeveslös zal bleuije.
Of heb ik dan meschien te vuel verwach?

Refrein: Wae wet? Waet wet? Wae wet?
De toekôms leet veur ôs verbôrge.
Wae wet? Wae wet? Wae wet?
‘t Wachte is gewoën op morge.
Waat morge is en waat dae’n daag zal gaeve.
Och wae det wis, dae had gewoën gen laeve.
Wuurd ‘t zus of zoë of guëf ‘t dit of det?
Wae wet? Wae wet? Wae wet?

Sôms woel ik waal ens in de toekôms kieke.
Dees plek te zeen dan in ein visioen.
Zal dan de mins heej waal gelökkig blieke.
Of zal hae zegge: “Waas ‘t maar wie toen”?
Dees zuvere loch, det greun en auk det klaore water.
En mins en biës nog ein met de netuur.
‘t Is maar te haope det die minse later.
Vol zörg zien veur det Vendeloo van eur.

Revue: Stel ôg ens veur.

De vroede vadere.

Zô’n ganse stad regere.
Det velt verdöld neet mei.
De môs wat incassere.
En slikke tössebei.
D’n börger van dit stedje.
Schuuf alles in ôs schoon.
En rup ôs op ‘t metje.
As weej naeve ‘t pôtje doon.

Refrein: Weej zien de vroede vadere.
En weej werke aan ein raodbesloet.
Weej halde van vergadere.
Want zoë kumpste d’r tenminste nog ens oët.
Weej zitte dan te zwaegele.
Ôs te netse en te kletse en te vraegele.
Dan gaon de vroede vadere.
Oetgedruëg door det gezwoeg.
Nao heej naeve in de kroeg.
Lekker vaerder met vergadere.

Revue: Stel ôg ens veur.

Kôm heej maar koupe.

De venlonaer dae handelt gaer dan is hae dreej maol zeve.
En vrachverveur wies veur de deur dao is hae in bedreve.
Oet Naord en Zuud en Oës en Wes kan eder heej terech.
Met volle hand en laege tes gaon die dan heej weer weg.

Refrein: Och best minse, kôm heej maar kaope.
Weej hebbe heej van alles zat.
As wie weej winse de zake loupe.
Dan zal ‘t good gaon met de ganse stad.
Laot ôs neet kinne, laot ôs neet brômme.
Want die vraemdelinge doon ôs genne schaaj.
Laot ze maar binne, laot ze maar kômme.
Want ze bringe ôs de grosche in de laaj.

Ik meister Thei ging tössebei, ens in de vraemde neuze.
Wao veur good geld te handele velt, op Lübeck veel mien keuze.
Die Hanze stad die leek mich wat, um mei in ziëe te gaon.
Weit waat ge doot, ontvang ze good ‘t geit um ôs bestaon.

Revue: Stel ôg ens veur.

Ridder Gosewien.

Huur mien verhaol van Ridder Gosewien.
En van de schoëne Jônkvrouwe Mechtilde.
Daen eed’le man dae beej det maagdekien.
Ziene leefdesdors aan eur rieke brônne stilde.

Eilaas eilaas hae waas d’n innigste neet.
Det waas nôw net waorum hae zich zoel wraeke.
Hae keek in zien alkoof door eine spleet.
En hae zoog veer veut ônderoet de lakes staeke.

Hae haet dae valse snoëdaard oetgedaag.
Dae um zien schoën Mechtilde hal ônstaole.
En zeet wie hae toen zonder stoët of slaag.
Ouk de zegepraol nog zoëwaor wis te behaole.

Hiër Gosewien had op ein slum meneer.
Ein stinkerskieske op zien zwaerd gestaoke.
Dae valse minnaer veel verduzeld neer.
Wie hae toen det Limburgs kieske had geraoke.

De Moraal:
Wae zich neet altied opveurt net en braaf.
Hoort in mien leed det hae dan môt bedinke:
Dae’n dômme mins dae gruëf zien eige graaf.
En hae bringk dao beej ouk d’n boel nog aan ‘t stinke.

Revue: Stel ôg ens veur.

Hald van Venlo.

Katte, hund en veugelkes bevoele noëts eur nis.
Allein ein verke duit det waal, det leet in eige mis.
Dus wae d’r van zien stedje hild, dae gaef ik dan de wink.
Wae genne verkesstal heej wilt, det dae d’r dan aan dink.

Refrein: Gen verkes op de straot en genne mishaop veur de deur.
Hald van Venlo, hald ‘t schoën...
Gen schale op de grônd en genne rômmel in ‘t rônd.
Hald van Venlo, hald ‘t schoën...
Weej wille heej gen krômme hundjes
Weej halde ‘t heej in de puntjes.
Gen verkes op de straot en genne mishaop veur de deur.
Hald van Venlo, hald ‘t schoën...

Muus en ratte, vlege, daeze zien gen leuk bezeuk.
Ao nae, det lastig ôngesiefer vinde weej neet leek.
En daorum huur nao miene raod geej weit det det zich loënt.
Umdet ‘t in ein praoper stedje zich plezeerig woënt.

Revue: Stel ôg ens veur.

Waopes.

Weej laeve in enne raren tiëd, vol dreiging en oorlogsgevaore.
De waopenwedloup is al zoë wied det we bang zien veur kômmende jaore.
De edele hiëre bewaopene zich in kestiële met iezere paorte.
En hebbe vuel kriegsvolk aafgerich.
Mit waopes van allerlei saorte (2x)

Ein dörp bouwt more nôw um zich haer en zaet dan: ik bin stad gewaore.
‘t Minsdôm is nog neet zoë vaer, det geweld eind’lijk aaf wuurd gezwaore.
Zoe lang de mins nog dae lômperik is, dae maar andermans rech blief negere.
Zoëlang blief de vrede ôngewis.
‘t Geweld zal de aerde regere. (2x)

Kump ôs waereld waal oëts zoë wied det minse zich neet miër bevechte.
Ik dink det deurt nog waal ennen tiëd, zoëlang riekdôm d’n ermood blief knechte.
Wievuël erme dônders zien nog ônderdrôk en weej blieve ôs duchtig begaaje.
Dao ‘n ind aan te make as ‘t neet lôk.
Zal ‘n hiël zwaore schöld op ôs laaje. (2x)

Revue: Stel ôg ens veur.

De wakers.

Getrouw en ônvervaord, staon weej aan de Maaspaort.
Weej halde heej met ôs twiëje de wach.
En eedre Venlonaer zuut ôs in wind en waer.
En wet zoë zien we beschermp daag en nach.
Weej staon heej ore aan de stads more.
En met gen paerd kriegste ôs heej vandaan.
As d’r gevaor is, waat mei ouk waor is.
Dan staon we heej met ôs neus veuraan.

Weej zien de wakers, weej halde wach.
Euver ôs stad en hiël zien koedeljach.
De auge aop en de kiek op ôneindig.
Staon weej paraat met ôs Venloos gezich.
Wao weej as kinder getaoge zien.
Dao leet ôs hert, en kump gevaor teveurschien.
Met vuël leefde, det is nogal glad.
Verdeidige weej ôs vaderstad.

Wae van zien vreejheid hild, in vrede laeve wilt.
Dae hild zien waopes maar doen beej de hand.
En wae ‘t baeter wit, zien lans en schild vergit.
Dae mak de vreejheid en vrede te schand.
Wie kinne minse, nôw zoë wat winse.
Det eige volk zich neet ens waere kan.
Die ‘t niks kan gaeve as slaaf te laeve.
Weej laeve lever as vreeje man.

Revue: Stel ôg ens veur.

De Wannevleger.

Beste luuj, ik heb gehuurd, de slumste minse oet de buurt.
Det zien de Venlonaere.
(Koër: Venlo jao, Venlonaere)
Daorum börgers heej present, van mien gelierd experiment.
Gaot geej getuge waere.
(Koër: Wae waat wao, wae wie waere?)
Dus as ik ôg verzeuke maag, hald now ôg auge aope.
Veur waat ne mins kint op vandaag, wie dae is oetgeslaope.
En det mien waogstök nôw maar slaag, det zulle we dan maar haope.
(Koër: maar haope.)

Refrein: Ik bin de man dae vlege kan en lege doon ik neet.
Met heej en wan en dao en wan, mien vleugels wie ge zeet.
Ik gaon ‘t nôw d’rop waoge, en as ‘t efkes geit.
Dan bin ik drek gevlaoge, nog veur det geej ‘t weit.

Veurdet ik mien kunste toën dan woël ik gaer toch iërs mien lo;en.
Oet ôgge geldbuul vraoge.
(Koër: Det steit vreej det te vraoge.)
Heb ik dan mien geld geïnd dan bin ik sneller as de wind.
In eine mum gevlaoge.
(Koër: Wie de wind dan gevlaoge)
Dus minse gaef zoëvuul maar kan, ouk vlegers mötte aete.
En lang genôg haet deze man now zônder geld gezaete.
Ik wannevleger groet ôg dan, geej zult mich noëts vergaete.

Koër: Det is de man dae vlege kan en lege zuit hae neet.
Met heej ein wan en dao en wan zien vleugels wie ge zeet.
Hae geit ‘t nôw d’rop waoge en as ‘t efkes geit.
Dan is hae drek gevlaoge, zoë waor is hae dao steit.

Revue: Stel og ens veur.