Maedje leef.

Refrein: Maedje leef, kiëk toch um dich hin.
Ut laeve haet toch ech vuûl gôds in zin.
Maedje leef, zuus-se ut neet in.
En traônke is ok duk en niej begin.

Ut waas op ene zomerdaag al mennig jaor geleej.
Mien vrindje zag naow kôm is doenderbeej.
Ik schoof ok lekker taegen-um-aan, maar toch verschrôk ik mich
Want hae zag: “Ik hald ni miër van dich”

Ik heb um toch gevonde, de man wao ik vuûl um gaef.
En al hiël wat fijne jaorkes mei belaef.
Soms hebbe weej ôk trammelant, en ik traönen op mien gezich.
Mâr dan zaet, hae zagjes taege mich:

Ut laeve haj vur ôs allein al hiël waat moeis in zin.
Met kinder um ôs hin ein fijn gezin.
En kump mien dochter nao mich toe, met eur iërste klein verdreet.
Dan zeg ik zach: “ Vergaet dit leedje neet:”

Teks en Meziek: Riek Paulus / Hans v.d. Brandt.
Gezonge: Wooden Chain.

Marleen.

Refrein: Who-ho-ho-ho Marleen, (Who-ho Marleen)
iddre kiër as ik dich seen (Who-ho Marleen)
Dan seen ik diene blieje lach, en prach
veur daag en nach (Who-ho Marleen)
Iddre kiër as ik dich seen Who-ho-ho Marleen. (2x

Vraogend eugkes zoë blau (En zoë fris)
vertelle de minse al gauw (Hoe laat ‘t is)
Waat ze ech wille, nou nou (Daas ni mis)
Maar ik zwicht allein veur ein vrouw...

Vleinde waördjes zoë schoën (Och leve schat)
met en verleidende toën (Zeg wilse wat)
Zien ech ni zoë boetegewoën (Daas pech gehad)
As mien eigen leefdesbetoën...

Romantische denskes zoë fein (Nou opgelet)
met aaiende erm en bein (Zeg meug geej det)
Die gaeve ôs hertjes en sein (Daas dolle pret)
en bringen ôs leefde beejein...

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Mergraote.

Sjmörges ès de mis optrèk komme oet die witte vlek.
Doezend kruuskes langzaam op dich aaf.
‘n Eindeloos groat ièreveld
En eed’re naam is ènne held
Op eeder kruus zit eine zjwarte raaf.

Wat waor het waert om hie dien laeve te vergoaje?
Veur een klein land wovan-ste neet wees dat het ‘t goof.
Wat waor het waert om hie veur anger lluj te vechte.
Terwiel het van dien eige mam neet hej gehoof?
Es ich noe kiek nao al die rieje witte kruuskes.
Besef ich pas wat geer veur Limburg höb gedaon.
Want om de vijand weg te jage
Höb geer uch laeve motte wage.
En kos geer neet mië nao Amerika truuk gaon.

Eeder kruus is ein monument, Veur ein of ang’re vraeme vent.
Dae veur os zien laeve haet gegaeve.
De meiste amper twintig jaor, Sjtonge hie veur os Limburg klaor.
“The hell on wheels”, die hool hie gènne taege.

Fieftig jaor zin veer al vrie en al dae tied zin zie al hie.
Zie goofte alles wat ze koste gaeve.
En in de vreuge mörgezon Lik hie “private washington”
Ich vraog mich aaf, deeg ich dat auch veur dich?

Golvend Heuvelland: Schintaler.
Teks. John Diederen en Guido Frissen.
Gezônge: Guido.

Merie.

Ik bin van nature verlaege.
En daobeej neet de jôngste mier.
Smeis kôm ik ein maedje taege
Dan dink ik idders kier.
Zal ik ein kenske waoge.
Kom op ik vraog ut um.
Ik zeg dan hiel ingetaoge.
Met zo’n aarselende fluusterstum

Refrein: Och Merie, ik zoel zoëgaer ens met dich danse.
Och Merie, efkes lekker met dich sjanse.
Dan gaef ik dich al mien leefde.
En ein kös op dien gezich.
Merie ik bin kepot van dich.

Merie keek mich aan en ik kleurde.
Stônd te razele op mien bein.
Ik wis neet waat mich gebeurde.
Ik veulde mich zoë klein.
Ut had nog neet good begrepe.
Waat ik eigelijk woel.
Dus zag ik um hiel benepe.
De môs ens huure waat ik bedoel.

Teks en Meziek: Ben Verdellen/F. Tilburgs.
Gezônge: Ben Verdellen.

Mestreech.

Iech höb ‘t altied wel gedach
waor dat at ampa altied zag
es heer Mestreech aon’t greuje zaog.
Die stad, die greujt ziech nog kepot
en lik astrein nog op heur vot.
‘t deeg häöm pein aon ziene maog.
En noe, noe ampa neet mie is
weet iech, heer heet ziech neet vergis
Heer zal nog zien geliek goon kriege
mesjien is ‘t nog neet telaat
en wèlle veer nog resultaat
daan maage veer neet langer zwiege.

Refrein: Mestreech, pas beter op dien telle
en blief toch liever stevig stoon
want es diech väölste väöl geis welle
daan is ‘t zoe met diech gedoon.

Kiek noe ‘ns naor de Grote Staat
die wuert toch sjus e plagiaat.
vaan de Amsterdamse Kalverstraot
Boe zien die winkelkes vaan toen
is dao dan niks mie aon te doen
‘t maak miech toch wel obstenaot.
Mestreech, diech wows zoe geer dat MECC
‘t idee daorveur waor gaar neet gek
Meh laot ‘t wel nog op gèt lieke
Want zoe begrip diechgeine mins
es diech dien grenze neet mie kins
en gere Europees wèls lieke.

Iech heb dich altied leef gehad.
Diech bis en bleifs de feinste stad
zoe vol plezeer, sjarmant en sjoen.
Mestreech, diech maaks miech nog vaan streek
Toch laot iech diech noets in de steek
nog zekkefs neet veur e mieljoen.
Mestreech, diech meins ‘t vas wel good
en dat gief miech weer gooie mood
meh iech zow ‘t wèl sppreciere
blief toch gezoond en weur neet kraank
sjoen stad vol leeve en vol klaank
dink aoch aon us Mestreechtenere.

Zoondagskeend: Beppie kraft.
Mestr.wäörd.: Leo Timmers.

Met de tent op vakantie.

Refrein: Hoi, hoi weej gaon met de tent op vakantie
Lekker zunke d’rbeej
Lekker veugelkevreej
Hoi, hoi weej gaon met de tent op vakantie
Blieje snuutjes d’rbeej
Oooooo Holly-day.

Zelfs waer en wind, helt os ni taege
Iddreskier gaon weej d’r oet
Hardstikke naat, vaan dae kalde raege
Zegs dich waers razzellende snoet.

Inheemse mugge die blieve kliere
Zelfs muggespray dae baat gen steek
Tussen de lakens, zelfs roeije mieren
Weej blieve heej, gen gesanik en gegreek.

Het sanitaire det kent gen luxe
‘t Blief behelpen net dae kaldendouche
Ni permiteren achter en struukske
Dieverse “windjes” verfrissen de busch-busch

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge Wooden Chain.

Meuderke.

Meuderke mien herts - vriendin - ke
Hilt zoëvuuël van ôs gezin - ke
Steeds op dreef meuderke ôs tauver - fee - ke.
Altièd in ôs hert gekeke.
Kôm ens efkes heej ‘k heb ôch zoë leef.

Refrein: Zeg mam.. geej heb ôch dök gevraog wao bliève toch die blage.
Det deurt weer zoëlang.
Maar mam.. as oeits de raegenbaog ôch weg had wille drage.
Dan ware weej bang.
Geej heb ôs ‘t paradiès gegaeve doèzendmaol heb geej ôs getruuës.
Jao.. mam.. blièf nog hièl lang heej.
En met ôs Hièrkes zaege nog jaore d’rbeej.

Meuderke mien keuningin - ke
Luuster ens mien sôkker - spin - ke
Hièl vuuël dank meuderke ôs kroën - juweel - ke
Bis en bliefs ôs orgi - neel - ke
Och, waat meuste weej... zônder ôs mam.

Spraeken: Zeg mam... wet geej nog... det geej altièd ôs name doorein haolde?
Det we foètelde ônder ‘t kölse umdet we neet taege verlaere kôste?
Wie ik beej de gidse ôs leidster enne kikker in de slaopzak had gedaon?
Och .. en iddere morge die beschuutepap.. umdet we groët en sterk meuste waere.
Wat ware we belhamels hè? hahahaha en waat zien we good terechgekômme hè mam?

Geej heb ôs ‘t paradiès gegaeve
Doèzendmaol heb geej ôs getruuës.
Jao.. mam... blièf nog hiël lang heej.
En met ôs Hièrkes zaege nog hiël lang d’rbeej.

Wäörd en Meziek: Hannelore Winter/ Jan Derijk.
Gezônge: Hannelore Winter.

Mien hert sleit boem benge beng.

Kom bei miech en luuster ‘ns eve.
Iech kin neet mie zoonder diech leve.
Mien leefde die wèl iech diech geve.
Want iech haw ‘t mieste vaan diech - vaan diech.
Kom lach noe ‘ns leef tegen mich.

Mien hart sleit Boem benge beng, boem benge beng huur wat ‘n sleeg
Boem benge beng, boem benge beng Iech bin verleef.
Es iech diech zeen, Es iech die zeen. sleit ‘t zoe snel.
Iech haw vaan diech - wètst diech dat wel.

Iech veul miech eve, zweve
Es iech aon diech dink.
Iech höb op diech - Iech heb op diech jaore gewach.
Blief daorum ‘ns beij miech vennach.

Iech kin neet mie slaope of ete.
‘ch bin bang totste miech zals vergete.
En laot ‘t aon eederein wete.
Tot iech zoe verleef bin op diech- op diech.
Kom lach noe ‘ns leef tege miech.

Blief daorum ’ns beij - en maak miech ‘ns bleij
blief daorum ‘ns beij miech vannach.

Zondagskeend: Beppie Kraft.
Mestr. wäörd: Jean Kraft.

Mien kaemerke.

Idder kind haet zoë zien plekske in ut laeve
Wao ut röstig op zichzelf ens kin zien
Waosse zegge kins verrek wat kan ut gaeve
Waosse lache kins en zûmpe van de pien.

Refrein: Det kaemerke op zölder
is ein plaats veur mich allein
Det kaemerke op zölder
Dao is miene waereld in ut klein
Dao zit ik mei te zitte
en druim wat veur mich oët
Dao lig ik mei te pitte onderoët
Det kaemerke op zölder
Jao det is ein plaats veur mich allein.

Op mien kamer heb ik allerhande dinge.
Foto’s, posters en ein hiele hippe klok
Eine kloon met dieke trom dae ech kin zinge
Jao ut is gewoën ein lekker eige hok.

Teks en meziek: Ben Verdellen/Wiel Aerts
Gezonge: Ben Verdellen en De kinder.

Mien Limburgs Landj.

Op ‘n dörp bén ich gebaore, aan de waeg nao het station.
Wo buim toen nog sjtonge, méh die ligke noe lang om.
Want fitse woorte wages, in de tièd dat alles koos.
The Beatles zonge in dat jaor, “Tomorrow never knows”

Achter het sjpaor van de koel, in de baenje bie de brök.
Loog in mien kingerjaore ‘t landj van mien gelök.
Dao ging ich wanjele mit opa en groof trepkes in de diek.
Ich plökde bloome oet zien boane en trok sjtiekem aan zien piêp.

Mien Limburgs landj, het landj van mien gelök.
Wo ich auch bén, ins mot ich nao dich trök...
Wo ich ben gebaore en ich auch bén getaoge.
Ich höb mien hart aan Limburg verlaore.

Mien generatie greujde op, mit “make love not war”
De waereld woort al graoter en veer heije auch langk haor.
Veer waore punkers en rockers en trokke weg om te sjtudere.
Ver deege dan auch alles om dat accent mér aaf te lière.

Mèh es ich heim waor bie de mam dan kreeg ich dat geveul.
Mat is neet te besjrieve, Mèh “stoelen woorte “sjteul”
Mit lood in de sjeun op zondig nao ‘t station
Want ich wis die waek ging nondejuu väöl te langszaam om.

Ich bin noe bienao dertig
En ich woon d’r allang niet mié
Dao wil ich mér mét zégke, ich vermis dich aeveziër...

Golvend heuvelland: Schintaler.
Teks John Diederen.
Gezônge: Martin en Guido.

Mien paradieske.

Mien hoës det spës en roezemoës.
‘t Snatert en ‘t kreijt.
Beej mich is altiëd aope hoës
Met biëstig vuul leweit
‘t Löp heej rônd van kat wies hônd.
Mien waereldje is kakelbônt.
d’n Haan rup op de neuchtermaag.
“Waer wakker, plök d’n daag”

Refrein: Mien paradieske op aerde steit midde op de hei.
Waat greujt en bleujt is puur natuur, daozit ech alles mei
Zô’n paradieske op aerde, wie minnig mins zich wins
Dao is ‘t idder daag opnie ein linte symphonie.

De geitenboek en moer kloek
De ponny in de wei.
Auk miep de kiep en dien de knien.
Of Lei de pappegei.
Ik heb ze gaer heej um mich haer
Beej zônnig of beej raegenwaer
Ze ligge op de vinsterbank
En lankaaf in de gank.

Beej ‘t fornuus zuuse de muus
De doëve op ‘t daak.
De spin die spint eur eige kruus
De poes wuürt weer geschaak
Ik hald daovan met hert en zeel.
Dit dagelikse tafereel.
En moek d’n boek dan vritte good.
D’n aezel smoës ik “waer ens klook”

Meziek: Hans v.d. Brandt. Tekst: Wiel Hermans.
Gezônge: Wooden Chain.

Mien Venlo.

As ik op det benkske zit - beej ós Mooder Maas.
Det letste stökse stadsmoor zeen - Zoeë wie ‘t vruuger waas.
Dan dink ik mien Venlo leef - Ofse now ald bis of bis niej
Heej bin ik zoeë gelökkig - Jao heej veul ik mich bliej.

Refrein: Zeshónderdfieftig jaor Venlo - Venlo aan de Maas.
Bevochte bestreje bezônge.
Wie ‘t is en wie ‘t waas
Zeshónderdfieftig jaor Venlo.
Mien stad det zek ik dich.
Waat ze ouk van dich bewaere
Mien thoès bliefs dich veur mich.

As ik op det benkske zit - Beej ós schoeën stadhoès
En ik aan die verhaole dink - Van beej mien elders thoès.
Stadsfiguure beej de vleet - Fluas en Guntrud zien vrouw
Al zien die ein illusie - Toch bliève weej die trouw.

As ik op de benkske zit - Baove op de hei.
De Martinustore zeen - ‘t Ven met zien tuindersgrei.
Dan dink ik mien Venlo leef - Minse waat zien weej toch rièk
Met wònderlik schoeëne plekskes - Van wao ik ouk maar kiëk.

Teks en Meziek: Mai Anröchte-Strijbos/Giel Aerts.
Zang; Mai Anröchte-Strijbos.
Jaor 1993

Miene dieke.

D’n alderdôm kump met gebraeke en met euvergewich
De bôks die nog niej in de kas leet geit allang neet mier dich
Ik heb al getrimp en wat kure gedaon maar al det geplaar baat gen ziër
En kump de mismoot mich d’raan
truuës de vrouw mich spôntaan
En ‘t zink dan veur mich kiër op kiër

Refrein: Dich bis van mich, miene lekkeren dieke
Al waat ze zegge euver dich det luuët mich kald
Dich bis van mich, miene lekkeren dieke.
Ik weit gewoën det ik zeels-vuul van dich hald
Al waat ik vraog aan dich, det duiste gaer veur mich
Dich lees dien gans gewich veur mich in de schaol.
Dich bis van mich, miene lekkeren dieke
‘ Ik haop det ik met dich de hônderd haol.

s’Aoves wannier ik gaon slaope
Blief ik veur de spegel staon
Dan trek ik nog efkes d’n boëk in
Maar auk det wilt neet mier gaon.
En as ik mich buk, um de zök oët te doon
Hink ‘t buukske mich haos op de bein
Dan kiek de vrouw mich ens aan
Truuës mich weer hiel spôntaan
en “t zink dan veur mich gans allein.

Teks en Meziek: Ben Verdellen.
Gezônge Ben Verdellen.

Miene nummer ein.

Dich bis veur mich, de nummer ein.
De haes nao Jaore, nog niks aan wert verlaore.
Dich bis veur mich, de nummer ein.
D’n allerbeste is miene nummer ein.

Al tel ik op mien telmachien, met en controle-rol.
Of doon ik de computer pien, ‘t geheugen is zoë vol.
Toch wil ik gaer becijfere, waat’se wert bis miene schat.
Ik tel, ik tel, ik tel mich suf, bis ontelbaar wert veur mich....

Ik vroog ok enne taxateur, vaan kunst jao zelfs antiek.
Zien kennis stelde mich teleur. Zoë apart waas nu uniek.
Toch wil ik gaer ens weite, Waag’se wert bis miene schat.
Ik schat, ik schat. ik schat mich suf, bis onschatbaar wer veur mich.

Toen kwaam dae van de fiscus. Ik ging has van de gaert.
Ik klaagde wellus-nietus, dich waas ein vermeugen wert.
Dae kos mich zoë becijfere, ik veulde mich opgelich.
Ik betaal, ik betaal, betaalde mich schael. Maar ik betaal ut gaer veur dich.

Tekst en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Mienen allerbeste vrind.

Hae waas amper zeve
bleef achter beej de res
Des hiel lang zoe geblaeve
nae ut waas neet al te bes
Hae is al inkle jaore
mienen allerbeste vrind
Toch viertiën al gewaore
maar verstandelik ein kind

Refrein: Danke leeven Hiër daobaove
veur deze kammeraod
Ik zal ut dich belaove
det ik um noets verlaot
Laot idderein maar kletse
dao kump niks van terech
met zonne vrind dan wetse
os vrindschap die is ech

Zuus um toch ens lache
dan straolt zien gans gezich
De vruugs dich aaf waat dache
vertel ut maar aan mich
Des um neet gegaeve
en toch begriep ik um
De vruugs toch in ut laeve
neet allein nao ut waorum....

Teks en Meziek:Ben Verdellen/Wiel Aerts
Gezônge: Ben Verdellen en De kinder

Mien plaetske aan de Maas

Refrein: Aan de Maas dao lik ein Plaetske det mich leef is,
dao bön ich gebaore en mins gewaore.
In det plaetske aan de Maas, det meug se wete,
bliëf ich woëne toet det ich èns bön versjlete.
En is daen tiëd den dao det ich èns môt gaan sjterve,
Den weit ich det mien kinger die leefde van mich erve
Veur det plaetske det mien laeve lank mich leef waas,
Det dierbaar dörpke dao aan de Maas.

Couplet 1.
Dao woë ich mien iërste waördjes höb geliërd
en de iërste en de plechtige Communie höb geviërd,
't iërste pitste dronk en neet lösde,
mien iërste maedje vonK en öm kösde.

Couplet 2.
Dao woe now in plaats van kaore huüzer sjtaon
en gèn mins miër nuüdig haet öm zeumere te gaon
Dao zien gèn sjanse miër öm te sjtaoke
en gèn fornuüskesmiër öm op te kaoke.

Teks en meziek: Piet van Bree / Dré Geraeds

Miljeu Leedje.

Ze zegge det de lôch zoë is bedorve
Ze zegge det de grônd zoë is vervoeld
De viskes in de baek zien oetgestrove
Maar zoë haet de neteur det neet bedoeld
Al is de waereld dan doëdkrank
‘t Is nog neet te laat goddank.

Refrein: Nôw laot ôs zörge det de waereld gauw weer baeter wuurd
En laot ôs dan maar drek beginne in ôs eige buurt.
Genne rômmel in ‘t water, in de lôch en in de grônd
As ederein det duit dan wuurd ôs waereld weer gezônd
Nôw laot ôs zörge det de waereld gauw weer baeter wuurd.

Ôs colablikskes hure in d’n dreksbak
en plastic tâötjes auk, det is ein feit
Dus nemus miër van ôs dae ‘t zoë gek mak
en alles maar luët valle wao hae steit
Want eder bietje baat beslis
as ederein zoë praoper is.

Weej liëre ‘t dan auk de groëte minse
Die zegge dan van ôs: “Waat zien die slum”
Ein schoëne waereld det is waat weej winze
Maar ja, det lök neet zoë in eine mum
Auk al deurt ‘t einen tied
Einmaol kump ‘t waal zoë wied.

Teks en Meziek: Ben Verdellen/Frans Boermans.
Gezônge: Ben Verdellen en De kinder.

Monica.

Refrein: Monica
Monica
Dich zei’s: “Heej Hallo”
Ik dach: “Hola Lala”
Monica.

Ik zoog ze staon en vroog waat zeej wou drinke
daat leek mich toch en orgineel idee.
Ut schoot mich oet, geej had ut kunne dinke
midden in eur decollitee.

Oeit keek zeej vremd, ik kos d’r ni aan wenne
Ze deej ok raar maar ik doch nog: “nou ja”
“Hola hendjes thoes” zeej mos mich waat bekenne
‘t waas de twieling zus, want dao kwaam Monica.....

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Morge geit de zôn weer op.

Refrein: Morge geit de zôn weer op.
Guëf de waereld ein straolend gezich.
Geit vandaag ut neet zoë good.
Morge guëf dich nieje mood.
Guëf ein kleurke in ut hert van dich en mich.
Morge geit de zôn weer op.
En auk dich kins dich werme in eure schién.
As vandaag auk niks mier baat.
Morge is ut neet te laat.
Want al morge kan alles moeijer zien.

As d’r emus is op deez aerd.
en dae van dich hilt, is det alles waerd.
Dan gaon alle zörg vanzelluf veurbeej.
Maar bis dich allein en haes hertepién.
Waas ut ens zoë fein, meus der emus zien.
Dae dan veur dich is, det sträölke zônneschién.

Biste waal ens meug, löp ‘t waal ens mis.
Weit det d’r veur dich, altiéd emus is.
Dae dich lache luët, eine vrind in de noëd.
Zing mit um ein leed, det is medicien.
Dans en maak plezeer, beej ein glaeske wien.
Gaef aan edren daag ein sträölke zônneschién.

Nôw geit ‘t dan gebeure: De kammeräödjes.
(Strasser-Herta)
Wäörd: Gé Deenen.

Morge zeen weej os weer.

Sóms meus toch d’n tièd, ens stil bliève staon.
Maar wie ‘t mich spiët, ik mót noow ech gaon.
‘t Is noow gedaon, steeds kump weer ‘t ind.
Wie jaomer, det ik det vind.

Refrein: Morge, morge, dan zeen weej ós weer.
Morge, morge, ik zeen dich zoeë gaer.
Zoeë hièl doeën beejein.
Want det veult toch zoeë fijn.
Morge, bis dich neet allein.

Weej dansde zoeë gaer, op deze mezièk.
Waat hóng heej ein sfeer, ik veulde mich rièk.
Toch mót ik nao gaon, ‘t is weer veurbeej.
Maar morge, bin ik weer heej.

Noow is ‘t zoeë wied, de lampe gaon oèt
Waat vloog weer d’n tièd, maar kièk ouk veuroèt.
Want steeds weer opniej, merk ik met plezeer.
Morge det wuurt ‘t steeds weer.

Teks en Meziek: Anny en Jacques Everaerts.
Gezônge: Triangel.
Jaor 1993

Mozel Bleumke.

Weej zien met ein stel veterane.
Zôn klup waos se geej taege zaes.
Ech minse met baetere bane
Ein waek nao de Mosel gewaes.
Weej zote ös mood in te spraeke.
En zagte: “Weej gaon dees waek dök”
Probere ein hertje te braeke.
En jao huur weej hadde gelök.

Refrein: ‘t Echte laeve det begin....”pas beej viërtig” zag zo’n kind.
Nao ein fles van hônderd piek vond ‘t mich echt neet te diek.
De eine had ein rönde de andere ein blônde
Maar ik had ‘t gevônde ein Zeller Zwarte Kat.
Maar ik dach wie zo’n roeije, met glaas begôs te goeie.
Heej valle dalik doeije ik gaon ik bin ‘t zat.
Mosel-bleumke la-la-la-la Ole...Ola.
Mosel-bleumke la-la-la-la Ole...Ola.

Wiej-ik thoës kwaam zoot mooder te aete.
En zag: “Wat hebs dich ein gezich
wao hebs dich in Godsnaam gezaete?”
En toen veulde ik mich verplich
Um euver die veer “Zeller delle”
En euver dae woelige nach.
De waorheid aan mam te vertelle.
En toen heb ik rechoët gezag:

Teks en Meziek: A. Wassen/Ben Verdellen/ F. Tilburgs.
Gezônge: Ben Verdellen.

Mustafa.

Oh Mustafa, oh Mustafa
det is ‘n broor van Ali Baba.
In de Sahara, in dae groëte zandbak
dao sjouwde Mustafa met eine volle zandzak.
Hae zag: “Ik bin veur Ali Baba aan ‘t sjouwe,
ik môt veur um ein nieje autograasj gaon bouwe.”
Oh Mustafa, oh Mustafa
wie geit ‘t nog met Ali Baba
Haet hae nôw al die auto’s nog
want hae had viertig rovers toch.

Gezônge door: De Vrijbuiters/
en deVrouwluuj van de Maasvallei.

Muziek.

Refrein: Muziek, dich bis d’n allerbeste vrind van mich
en symphonie van: “Schat ik hald vaan dich”
ik ken ni zonder muziek
Muziek, dien hert straalt immer waer laevesvreugd
dien sympathie deut mich iewig deugd
ik ken ni zonder dich muziek.

Mien dagelijks humeur
krieg en aangepaste kleur
En wilt geej weite wie?
door de juuste melodie
door de juuste melodie

En raegenbuuj verdwient
zoëdet ‘t zunke schient
En geej zult weite wie?
door de juuste melodie
door de juuste melodie

Tek en Meziek: Hans v.d. Brandt
Gezônge: Wooden Chain

Neet heej.

Uig ens dao, waat ein lol, zoeë midde op de stoep.
Dao leet weer zó’nen drol, wae haet’r toch gepoep.
Zuús ens waat ein plakkaat, die plek ónder de schoon.
Want hae is nog waat naat, dao kinse niks aan doon.
En de wets wie ‘t geit, straks thoés op ‘t tapijt.
Hebse dan weer ein plek, ós mam wuurt knettergek.
Dus zachse ‘nne kièr, taege hónd en hièr:
Det flikse ós neet mièr, det flikse ós neet mièr.

Refrein: Nae, nae, doot det neet heej, loup heej maar gauw veurbeej.
Nae, nae, doot det neet heej, loup heej maar gauw veurbeej.
Neet heej, neet heej....

Maar daen hónd en dae baas, trokke zich det neet aan.
Want ‘t bleef wie ‘t waas, det waas dus van de baan.
Poep maar heej, poep maar heej, maar ós mam woort toen kwaod.
En is d’r haer gegaon, ze joog um oèt de straot.
En goof um te verstaon: poep neet heej, poep neet heej.

Maar wae had det gedach, ze hadde gaar gen oeër.
Dus totaal ónverwach, dreide ze mam ein loer.
Diek houp, dieke houp, en ós mam dreijde door.
Ze ging wie einen trein, och, waat hat ze ‘t zwaor.
Toen reep ze ós beejein, zeej woel wraak, zeej woel wraak.
Ze zag, ze zag.

Mien gedöld det is op, ik wil noow det det stop.
Dae stoep dae blief schoën, in de straot wao ik woeën.
Umdet dae det neet gaajt, zeg ik det det neet schaajt.
Um dae waat te bringe wao hae anders door zal zinge.
Dus veuruit met de geit, dao waere drolle gedreid.
En straks taege ach, op de stoep neergelag.
Weej belle aan de deur en kumpe dan nao veur.
Dan wuurt d’r hard geklap as hae d’r in is getrap.
En al kiekke nog zoeë fiès, weej lache ós de miès.
Want dan haette gewoeën, ziene waalverdeende loeën.
En uig dae dan zoor, dan zien weej met um klaor.
Geitte noeëts mièr in de fout, want dae hilt zelf neet van bout.
En ‘nne volgende kièr, duitte det beslis neet mièr.
Dus hae luuët ós met rös, want dao haette van gelös.
En kinne weej gaon want ‘t fees is gedaon.
D’r is gare beej gespónne, en rope......... GEWONNE!!!

Refrein: Dae löp ós gaer veurbeej,
dae schiet noow noeëts mièr heej.
Dae löp ós gaer veurbeej.
Dae schiet noow noeëts mièr heej.
Neet heej, neet heej,

Teks: Gé van Beek.
Gezônge door: Pinda Wullum.

Neet oét Lottum.

Refrein: Weej kômme neet oét Lottum.
Weej kômme neet oét Lottum.
En det duit pién, weej zoele bes waal gaer
ech Lottums wille zien.
Weej kômme neet oét Lottum.
Weej kômme neet oét Lottum.
Toch weej gaer net wie de Lottumers
nao Lomm toe met ‘t vaer.
Weej kômme neet oét Lottum.
Weej kômme neet oét Lottum.
‘t Is zoë moëi det dao dien nichje gewoén
dien maedje kin zien.

Maar weej zien allergisch
Ech gans ellergisch.
Weej zien allergisch
Veur roëze, veur roëze.

Refrein: Want Lottum is ein moéi.
Lottum is ein supermoéi.
Lottum is ein mega-moéi.
Gaat... Lottum is ein gaat.

Refrein: Neet oét Lottum.

Teks: Frans Pollux.
Meziëk: Frans Pollux.

Niks doon.

Refrein: Niks doon, oet die schoon
langoët op de bank
met de krant in de hand
Niks doon, oet die schoon
det haj hae wal verdeend
Niks doon, oet die schoon
langoët op de bank
met de krant in de hand
Niks doon, oet die schoon
det haj hae wal verdeend

Noeit zoej zeej um verlaote toch haj zien vrouw beslaote
Um same met vriendinne en weekend weg te gaon.
Pap zoej op de kinder passe van nao schoel gaon tot “ik mot plasse”
Ut laeve van de hoesman kwaam um toch zwaor te staon
De ganse daag maar renne zien kinder te verwenne
Weltruste met enne kus dan begos veur um de rust.

Wasse, strieke, kaoke en stiekum toch maar haope.
Daat ut neet mier lang zoej deure veur mam waer thoes zoejzien.
Hae haj ut noeit geweite d’n hoeshalt daat is zweite.
Zien dochter waas gevalle kos ni slaope vaan de pien.
De ganse daag maar renne zien kinder te verwenne
Weltruste met enne kus dan begos veur um de rust.

Teks en Meziek: René Verschueren
Gezônge: Wooden Chain

Nôw geit ‘t dan gebeure.

Eder jaor, wie geej waal wet.
Hebbe weej waat in ‘t vet.
Kump weer ens dae schoënen tiéd.
En zoë steit auk van dit jaor.
‘t Vastelaovussuupke klaor.
Want ‘t is alweer zoë wiéd.
En daorum zit ôg now maar schrap.
Want luuj det wuurt ‘nen hiélen hap.

Refrein: Nôw geit ‘t dan gebeure nôw geit d’n deksel van de pan.
Nog efkes duchtig reure, dan kriege weej ôs deil d’r van.
Hae stônd al lang te braoje, de vastelaovespot is gaar.
Bäördevol meziék en lol, schôp ôg maar op en aete maar (2x)

Huer dan Jan en Alleman.
Neem ‘t ôg d’r maar ens van.
Want det guëf ut neet al daag.
Nôw begaaj ôg maar ens good.
As ge ‘t maar met ‘t-kopke-doot.
Det ut ôg bekômme maag.
En morge luuj, dan bin maar bliej.
Dan zingk weer ederein opniej.

Nôw geit ‘t dan gebeure: De Kammeräödjes.
Wäörd: Frans Boermans.
Muziék: Wim Roeffen.