Hae waas dae jông, dae zichzelf good beveel,
gruëts as ein maedje van um heel.
Ein hert um te liëne had dae gaer gehad.
veur eine kiër, of einen daag miër,
det leek um wel wat.
Refrein:
‘t Hemelsblauw blauw blauw, haol ik dich van baove.
Ik plök dich alle bloome oët ‘t greune graas,
maar iëuwige trouw kan ik dich neet belaove.
Al hadse nôg zoë gaer det ik de waore waas,
‘t Hemelsblauw blauw blauw wil ik dich gaeve.
Met ein kösmoel dich zegge wie verleef ik bin.
Ik wil ouk morgevruëg met dich belaeve.
Maar iëuwig trouw zien, is det wat ik neet kin.
Toen kwaam de kwaol van ‘t ganse verhaol,
minse det snap geej allemaol.
Dae jông had det maedje gaer veurgood gehad.
Maar hette dach ik dink det ik wach,
zoë zag um dae schat.
Teks: Hannelore Winter.
Meziëk: Jan Bax.
Gezônge: Gé Deenen/Hannelore Winter.
jaor: 1999
Niks wies d’r noow al op,
Det dit volksfeesje dalik stop.
Weej zinge oëtbundig “dich kins mich toch neet”
Niks wat ós taege helt.
Nao dreej daag nog neet oëtgeteld.
Maar ik weit det ‘t iets anders leet.
‘t Is dinsdaagaovend ‘t ind is in zich,
Want nao deze aovend is alles veur mich…
Aafgelaupe is ‘t as mien truuj börre geit.
De wind weit, ‘t miezelt en rouk zich verspreid.
Dan allein, veul ik mich allein
‘t Is dinsdaagaovend, ‘t is twelf oor.
Hoije truuj, bis bedank, Weej zeen ós volgend jaor.
Kloons loupe langzaam aan.
In optoch, met mien truuj veuraan.
Zeej tuuënt nog parmantig eur Bliëricks gezich.
Maar ‘t plein kump steeds doënderbeej.
‘t Is nimmer vaer… vanaaf heejIs de waeg truuk al gans
oët ‘t zich
Kiëkend nao dit ikoon,
Wil ik ‘t gaer euverdoon.
‘t truuje, d’n optoch, ‘t fees op de straot.
Maar fakkels gaon langzaam oët,
De prins sprik nog tot besloët.
“ ‘t Is gedaon, as ik dit plein verlaot”
Zang: Jelske Wilmer.
Teks: Sander Mattheijssen.
Meziëk: Alexander op 't veld.
’t Vaandel
Refrein:
Kiëk ens kiëk ens man wat bin ik blie
Ik draag 't vaandel beej ós hermenie
Schoën verkleid en schmink op de snoët
En idderein dae rup: "dao geit de vlag veur oët"
En uig ens um dich haer
Alles deint mei op en neer
Kiëk ens kiëk ens man wat bin ik blie
Ik draag 't vaandel beej ós hermenie
As träöt en trómmels klinke
Beej ós in de straot
Löp idderein nao boëte
En klap mei in de maot
Det geit in polonaise
Nao achter en nao veur
En vas-te-laoves-posters
Gaeve alles kleur
Weej zinge alle liedjes
Van veur wies achter mei
Ouk dae oët Amsterdam beej ós
Dae zingk keihard mei
Hae zaet de weurt gans anders
En zingk daobeej nog vals
Met allemaol die slingers
En blónne um d'n hals
Zang: Leo Faessen
Teks en muziëk: Ben
Verdellen
Plaats 3 jaor: 2009
Refrein:
Tante Mien, Tante Mien.
Die is baeter op de huëgte as de krant kin zien.
Tante Mien, Tante Mien.
Wilse weite wat ter loos is, vraog aan Tante Mien.
De hoofs maar eine boer te laote.
Of Tante Mien haet ut geschaote.
Tante Mien, Tante Mien.
Laot ens hure wat de niejtjes zien.
Tante Mina van d'n hook.
Och, det mins is toch zoë klook.
Die wet van alles van de bure.
Met ein half aug zuut die miër.
Dan weejzelf in zeve kiër.
En watse zuut det meugse hure.
En nao det gepraot.
Dan huurse zinge door de ganse straot:
Is d'r eine buurman krank.
Of d'n andere aan d'n drank.
Is d'r iets anders aan ut hendje.
Is de dreksker neet op tiëd.
Of is dae zien kiendje kwiët.
Jao det steit in ôs laupend krentje.
Vraog aan Mien, die wet ut waal.
Ze is nog baeter dan ut N.O.S.-zjoernaal:
D'r is neemus in de straot
Wao ze noeit ens euver praot.
We waere allemaol bekeke.
En auk guf det waal ens keet.
Misse kinne weej eur neet.
Auk al duit ze niks as greke.
Ut niejs wuurt door eur verteld.
Dus höbbe weej de krant maar aafbesteld:
Teks en Meziek: P. Jansen en W. Janssen
Zang: Koer "Halt ut naat"
1976 No: 3
Idder jaor met vastelaovend dan krieg ik ut weer te
kwaod.
As ik nao ôs dansmerietjes kiëk gaon ik haos van de
graot.
Mien hert begint te boenze en ut zweit det brik mich
oet.
Och wie gaer zoel ik ze kösse op eur snoët...
Refrein:
De moeijste maedjes oët de ganse tent.
Det zien de grietjes, ôs dansmerietjes.
Eur sterkes staon te straole permanent.
Aan `t vastelaovend firmament.
Met de schoëne korte rökskes en die kwante piëpelökskes.
Dansend wie ein bellerien, leuke snuutjes, moeije lien.
Haos te moeij um waor te zien.
Kiëk ze danse kiëk ze springe op de maot van de meziëk.
Trekke saame in den optoch door ôs wortepinneriëk.
Met Vorst en Raod van Ellef aan de zie van ôzze Prins
Dao aauk beej te huure det is miene wins...
Sômmedein is ut aswoensdaag en dan is ut weer veurbeej.
Leeve maedjes twië knölle die zien allebei nog vreej.
Met hiëringschelle zeen weej ôg dan truuk.
Zônder hudje, zônder pekske, zônder pruuk.
Zang John en Marcel Basten.
Jaor 1987
Refrein:
Want Truuj wille weej heite, jao Truuj wille weej zien.
Ik heb altiëd geweite ut is de beste medisien.
Veur alle leefde en dae saorus.
Wie dét met manne zoë al geit.
Maar as ut straks weer twelluf oor is.
Bin ik toch bliej det hae der steit.
Jao Truuj wille weej heite, jao Truuj wille weej zien.
Ein paar daag veur dae schoëne vastelaovend.
Gaon alle vrouwe hand in hand.
Jao dan laupe zeej in einen tred door waer en wind.
Nao daen burgelikke stand.
En zegge aan daen ambtenaar, dae kleine groëte man.
Det hiël register van dich, dao klop gén poës mier van.
Daen ambtenaar zae zag hiël vuël belaovend.
Noow laot ens kiëke waat heej steit.
As ik doorwerk wies den hiële late aovend.
Gluif ik zeker det det geit.
Gaef mich maar ens ein potloëd aan en verder gen getoët.
Want as ut weer aswoensdaag is dan gum ik det toch oët.
Toen hebbe weej dae mins wat toegeschaove.
Maar hae zag: luuster waat ik zeg,
Dan kriëg ik van die luuj hiël hoëg dao baove.
Dan krieg ik flink op miene nek.
Got geej dan noow maar gauw nao hoës, as Truuj det sprik
veur zich.
En kômp geej dan ut volgend jaor, vraog dan maar weer
nao mich.
Zang: Doortje Leurs en Rietje Schreurs.
Teks: Doortje Schreurs.
Meziëk: Doortje Schreurs.
Jaor 1991
Refrein:
Biste micht kwiët, of ikke dich,
Heb ik dich laote staon
of bis dich noow weggegaon.
Biste micht kwiët, of ikke dich.
Ik woel det ik wis wae ziën schöld det is.
Miene golde, miene leve.
Wao waas dich inens gebleve?
`t Is leuker same, net wieste zaes. 2x
We zien weer truuk, trukk van weggewaes.
Ik stônd dao en het zoot d'r
Inens waas ik um poter.
Wie det noow toch kan,
Dao snap ik gaar niks van.
Maar we zeuke neet te lang.
Want `t kump waal truuk, ik maak mich gaar neet bang.
Ik had al ens gekeke.
En begôs te greke.
Wao is dae noow haer?
Die hebbe we neet gaer.
Maar ik had weer ens gelök.
Want d'r tikde emus zach op miene rök.
D'n optoch in ein gruupke.
Guf altiëd snoëtesuupke.
In de Kloësterstraot.
Verleere weej d'n draod.
Dan löp ôs verkleipartie.
Van de ruiterklup wie aan de hermenie.
Zang: Mieke Stevens en Hans Mans.
Tekt en meziëk: Peter Jansen en Wim Janssen.
Jaor 1981.
Twië kier
dreej kier 11
Wao geis te haer? Naor wao 't allemaol begint.
Dao geis te haer, naar de wortel en de pin.
Want oeits had d'r eine ein ideke,
Weej keze eine prins in ein kefeke.
Kint geej zeen wat d'r kump, mien beste luu,
As te geis naor ein Bliérickse revue.
Jubileum, jubileum
Vastelaovend vanaaf 't iérste oor.
Jubileum, jubeldileum
Al twië kiër dreej kiër 11 jaor.
Wae had in '48 dörve dinke,
Det weej in 2014 zoele klinke?
Pak de glazer en schöd ze nog ens in.
Proos! Op de wortel ·en de pin.
Heej is gen liedjesaovend, heej is Matinee.
Gen Prinsebal, nae wee] hebbe 't Swaree.
De raod haet gen laege hand maar pluuje.
Heej is genaldewiëverbal maar Truuje.
En de Wortelegaejer laeze weej,
Op meziek van de Bliërickse CD.
Zang:
Marc Peters, Hans Aerts, Peter
Wilders en Willy Billekens
Teks en Muziëk: Marc Peters
Jaor: 2014
Plaats 2.
Refrein:
Det hads dich gedach (2x)
Des tich mich ens lekker gekös hads vannach !
Ik stelde teleur, maar kôs d'r neet veur:
Mien vader stônd aan de deur.
Ut waar beinao nach
De maon scheen zoë zach.
Toen haet mich ein knölke nao hoës gebrach.
Hae waar zoë verleef en vroog: Hertendeef,
Och gaef mich now toch ein kösmoel astebleef,
Maar ik zag: Det geit neet leeven breur,
Miene pap steit aan de deur.......
De nach waas zoë blauw
en hae keek zoë trouw
en fluusterde ôch ging dae pap noow maar gauw.
Maar pap woel neet gaon,
dae bleef daor maar staon.
Dae deej of hae zelf noeits zoëiets had gedaon.
Och waat had det knölke ein verdreet.
Gluif ge det ut mich ouk speet?
Wäörd: Giel Geurts Meziék: Monique Geurts
Zang: De Maaszengers
Jaor: 1970, nr. 4
Refrein:
Ik meug neet dit, ik meug neet det,
nae ik meug gaar niks.
Toch hald ik mood, dan geit ut good,
want ik heb vastelaovesblood.
Ik meug neet dit, ik meug neet det,
nae ik meug gaar niks.
Wie ut auk geit of wie ut steit,
ut is toch de joeks wao ut um dreit.
Laot mich nôw maar lekker gaon.
ik zal d'r ech weer staon.
um met dich mei te gaon.
as dees dreej daag zien gedaon.
Ik meug neet dit, ik meug neet det,
nae ik meug gaar niks.
Toch hald ik mood, dan geit ut good.
Jaor 1996
Refrein:
Och wet kiëkste toch weer lank, wet kiëkste greekerig
Wet trekste ein gezich, wet is d’r toch met dich.
Och wet kiëkste toch weer lank, wet kiëkste greekerig.
Maar jong wet is d'r aan de hand met dich
Noow zet dich gauw ‘n maske op det gek gezich
En veuroët now dan verkleijste dich
Dan gaon we saame dreej daag lekker aan de zwiër
Maar leeve jong, dan greekste noëjts neet miër.
Zoë taege vastelaovend zeij Amalia ens taege ziene man
Noow luuster dich ens hiël good gekke faldera
Dit jaor kump d’r gaar niks van.
We bliëve dit jaor netjes thoës met Karneval.
Maar Sjraar dae trok zich dao gên klap van aan
En hae verkleijde zich en verfde zich
Zien vrouw diëj keek toen met ‘n lank gezich.
Amalia det heij zich toen gauw umgekleijd
is met um mei gegaon.
Ze höbbe met d’n optoch noch wet metgesjouwd
en zien nao d’n bal gegaon.
Amalia heij op d’n bal ‘n bietje sjans
Wiëj Sjraar det zoog toen barsde hae van niëjt.
Hae zoch zich gans allein eine blauwe stein
Dan woort-e det gegreek misschien waal kwiët.
Zang: Nol Peters
Jaor: 1966, nr. 4
Refrein:
Steit ut veurjaor veur de deur.
Brink ut zunke ôs weer kleur.
Flotse fluite, kinder kuite.
Jao dao is ut veurjaor veur.
Jônge paartjes doon en wie.
Volop aan de vreejerie.
Kiëk ze lache, jao waat dach-ge.
Want auk zeej opniej weer bliej.
As schäöpkes laupe in de wei.
Dan brik `t veurjaor aan.
`t Laeve krieg weer ziene dreij
Weej gaon der weer taegenaan.
`t Waer det druug `t ziene beej.
det duit ut gans veur nop.
En idderein zaete net wie weej.
De winter zit d'r op.
Jao zuuse weer die struukskes staon.
Langs waeg of in de wei.
Of bleumpkes die weer bleuje gaon.
Die neem ik dich dan mei.
Auk meuderkes die gaeve zich.
Eur huuskes wuurt gepoets.
En asse daomei vaerdig zien.
Dan wuurt der weer gejoets.
Zang: Franka van Bergen en Han Spaay.
Teks: Jo Janssen.
Meziëk: Wim Roeffen.
Jaor 1994.
Refrein:
Ut zit in de lôch, Lewie.
Kôm toch oët d'n bôch, Lewie:
Det gek gedeuns begint nôw weer.
Van maskes op en toête beer.
Kôm toch oët d'n bôch, Lewie.
Ut zit in de lôch, Lewie.
Lik nôw neet langer plat:
kôm oët dien kasse-mat!
Doedel dich rap wat anders aan:
Graai in de klei-er-kas.
Pôngel wat geks um diene nek
En snut mich lekker vas.
Gekkie de geis met mich op stap:
Heiligge huuskes aaf.
Mich is vandaag de hut te klein.
Allae: Bin nôw ens braaf...
Teks: Gerrit Gommans. Meziëk: Wim Maas.
Zang Claar Boots-Hinssen.
1977 No: 4
Refrein:
Vandaag begint de res van hiël mien laeve.
Det is de meujte waerd.
Gister zoot ik einen daag der naeve.
Ik heb nôw de bein gesmaerd.
Ik huur de joekskapelle al weer toëte.
Daorum zet ik nôw de bleumkes efkes boëte.
Vandaag begint de res van hiël mien laeve.
Det is ein waorheid as ein koe, boe, boe.
Id'ren daag maar kraoze, alles in de maot
Lekker oët te blaôze det is miene raod.
Alles wuërd gemaete, det is toch niks gedaon.
Wat gister woord vergaete, is morge nao de maon.
Vastelaovend viere, hald ik hiël good beej.
Wae det nog môt liëre, blief nog efkes heej.
Dit is mien gegaeve, veur alde mins en blaag.
De res van hiël dien laeve, begint toch id'ren daag.
Teks: Hay Verberkt. Meziëk: Jo Hofman.
Zang Hay Crompvoets.
1978 No: 2
Eine knöl um mei te viere dae vinse bes waal rap.
Maar ja, de meiste hiëre die zien zoë aafgeknap.
Det zeuke deurde ore, en det waas lang genôg.
Maar noow heb ik de waore, ik vônd wao ik nao zôch.
Refrein:
Weej met z'n twieje det kin wat lieje.
Blieve dreej daag allebei zoë good wie nie.
Weej met z'n beie det zien twië teie.
Veur dae kater gaon weej neet opzie.
En haet d'n eine sôms ein bietje las.
Dan hilt d'n and're um ens lekker vas.
Jao jao weej same det is reclame.
Veur die Vastelaovesvreejerie.
En ik zag `t taege nemus, ik had ein groët verdreet.
Want och, ik misde emus, maar wae det wis ik neet.
Ik heb ens good gekeke, nao idder leef gezich.
En toen is mich gebleke, dae emus det waas dich.
Prissentasie Loek Ewalds en Astrid Faessen.
Jaor 1986
Refrein:
Ik heb dich leef, 'k wil met dich danse
de gansen aovend, allein met dich
ik heb dich leef, 'k wil met dich sjanse
maar as ut leech wuurd, vergitste mich
Ik trof dich op den bal en waas geliëk verleef
ik vônd dich toch zoë leuk, det ik gaer beej dich bleef
den aovend waar te gauw gedaon, ut ging te vlot veurbeej
mien hert det leet van leid....ein träönke vreej
De deejs leuk taege mich, 'k waas van de wiës gebrach
'k woort stapelgek op dich door dien leuke lach
ein vastelaovesleefde zoë schoën waar der gen-ein
maar ‘s anderendaags waas ik ....weer gans allein
Teks: Karel Vriens Meziëk Nol Peters
Zang: Marlo Verhofstad-Timp
Jaor: 1972, nr.3
"t Velt neet mei veur idderein zien leefde te verklaore.
Dan steise met de mônd vol tand, de tông biste verlaore.
En aste den ens wis.
Wie simpel `t toch is:
Refrein:
Veer kleine wäördjes, och jông det duit dich good.
Veer kleine wäördjes, det werk op mien gemood.
Ik hoof gèn langk gedich, of groëte geschingke.
Maar aste held van mich, dan môsse heej aan dingke;
Veer kleine wäördjes, allein veur mich.
Veer kleine wäördjes, ik hald van dich.
Al gufse mich ik weit neet wat, det haet dan nog det
kalde.
Die bloome en dae krallentoer, die maagse röstig halde.
Maar aste mich gaer haes.
Dan haop ik deste zaes....
Teks: Wim Janssen.
Meziëk: Peter Jansen.
Zang: Mieke Stevens en Hans Mans.
Jaor 1984.
Refrein:
Zeg schat, det kinse waal, vergaete, vergaete, vergaete
Zoë heit wuurt soep toch noëits gegaete.
Neet zo heit wie zeej is opgedeend
Dus zeg ik poepeloestig, dich bekieks ’t maar.
Gaon miene eige waeg, det is toch neet zoë raar.
Dus leve schat, dich kins ’t waal vergaete
Vergaet ’t maar, vergaet ’t maar.
Wie ik jónk waas woel ik alles weite
Woel alles weite, tot elke priës.
As ’t lastig woort dan waas ik pleite
En waas ouk bes waal eigewiës.
Dan zei moder taege mich:
Kins in ’t laeve toch neet alles kriëge
Al duis se nog zo hiël good dien bes
D’r zal altiëd waal wat euverbliëve
Dus luuster nao dees wiëze les:
Dan zeg ik noow taege dich:
Teks: Frank van den Broek
Meziek: Jan Bax
Gezonge door: Marius & Vic Suiker.
Mark & Petro Janssen
Jaor 2003 Plaats 2
Refrein:
Aan dich bin ik mien hert verlaore.
`Boem Paaf' in `ein twiëj dreej'.
Ik kin ut nog maar neet verklaore.
Toch wass ik d'r gans zelluf beej.
Aan dich bin ik mien hert verlaore.
K'wis neet ens waat ut waas.
En toch zien weej verleef gewaore.
Dao ônder in det paedje aan de maas.
Dich wass ein aardig maedje.
Ein leef dink um te zeen.
Dao ônder in det paedje.
Zoots dich dich op mien kneen.
Weej kösde hiël verlaege.
De kreegs ein roëje kleur.
De waas d'r neet op taege.
Maar auk neet gans d'r veur.
Dien muulke veul ik nog.
Ik waas metein verkôch.
Noow is det aardig maedje.
Al jaore lang dien vrouw.
En laupe weej det paedje.
Trek ik dich aan de mouw.
Weej veule wiej veur jaore.
Ös leefde heej begôs.
Ös hert heej zien verlaore.
Neet weitend det det kòs,
Dan vraog ik leve man.
Wets dich noow wie det kan.
Zang: Petra Houben en Hay Steegh.
Tekst en meziëk: Hay Steegh.
Jaor 1982
"Kin ik dich neet örges van?" det duit 't toch neet
miër.
Nae, dao kump gen broelof van, det bleek toch idders
kier.
Um ein of ander maedjeshert te winne,
gebroëk ik met dees daag gans and're zinne;
Wil se mich neet liëre, dich te gaon versiere,
ik heb alles beej de hand.
Gaef maar ef te kinne, wao ik kin begin,
aan de veur- of achterkant.
Och rnaedje, gluif mich maar ik maak dich op dien bes,
want ik begin gans baovenaan en dan de res
Jao, jao, jao.
Wil se mich neet liëre, dich te gaon versiere,
ik heb de slingers heej af in de tes.
Staon ik ens te praote met zón leve moëje snoët,
is mien tóng metein verstoek, kriëg ik gen woord d'r
oët,
Verkleid dörf ik mien kenske waal te waoge,
kin ik 't rech zoë op de vrouw aaf vraoge:
Óch d'r wuurt wat aafgepraot, maar toch neet vuuël
gezàg,
kóm d'r toch mei veur d'n draod en neet te lang gewach.
De hoofs 't gaar neet moeilik oët te kiene,
al waas se nuuëdig haes is serpentine:
Zang: Hans Aerts en
Willy Billekens
Teks: Cas
Meijers en Wiet in 't Zandt
Muziëk: Peter Jansen
Jaor: 2014
Plaats 1.
Refrein:
Dae'n tied is veurbeej, van reipe en rölse.
Dae'n tied is veurbeej, van koetele en kölse.
De ierste leefde , det gelök en dien verdreet.
Die schoënste jaore, och dae'n tiëd vergitste neet.
Wetse mog van vruuger wie d'n paerdetram nog ree.
Door Bliërick haer nao Venlo toe, van Helde wies
Maasbree.
Dinkse truuk aan vruuger wat waas det toch ein rös.
Wetste nog wie ik dich beej de paerdskoel heb gekös.
Wae wet neet miër d'n kaolentip, de Wassum en ut Brook.
Kinse ut miersbaekske nog wat waas ut dao toch good.
Lang is ut geleeje det weej zwômme in de baek.
en schuumke deeje trekke oët zôn fleske sökkerpaek.
De jaore zien vervlaoge, wat ging d'n tiëd toch vlot.
Toch deurde ut ein iewigheit, noow zien de daag te kort.
En as ôs blage groët zien, dan kieke zeej ouk um.
Dan zegge zeej, net wie weej noow, met weemood in eur
stûm.
Zang: Ben Verdellen.
Tekst en Meziëk: Ben Verdellen.en Sef Gubbels.
Jaor 1981.
Refrein:
Zoë vruug in fibberwari.
Nae vruëger kôs ut neet.
Toch geen weej weer de zôlder op.
Wao al dae knômmel leet.
Ut maske en de träöte die ligge in de kas.
Ut kan veur mich neet vruug genôg.
Ik gaon maar vas...
Wae haet det oëtgevônde.
Niejaor is net gevierd.
Wao pas nog kersbuim stônde.
Zien kamers al versiërd.
Weej viëre vastelaovend.
Dus twië kiër in ein jaor.
Of kin ik soms neet telle.
Want wat waor is det is waor....
Pas waas ut nog Dreejkeuninge.
Die zien op waeg nao hoës.
Die zitte nog op de kemiël.
Of zien noow net pas thoës.
Wat kan `t eiglik gaeve.
Wanniër of wat me viërt.
En zeker vastelaovend.
Det is toch neet verkiërd.
Zang: Petra Houben en Jan de Rijk.
Teks : Hay Verberkt.
Meziëk: Ben Verdellen en Sef Gubbels.
Jaor 1989.
Refrein:
Vuul plezeer, dao kump ut op neer.
De kins toch gaarneet zônder det.
Vuul plezeer, det make weej gaer.
Dus vastelaovend is veur ôs, je van het.
Same hosse, same kleppe.
En dao nao mekaar nog op gaon peppe.
Gank noow maar ens oët dien daak.
Maar auk lache, en waat zinge.
En de maedjes fijn nao hoës toe bringe.
Och, wat ein vermaak.
Ut plezeer det geit beej ôs noeits mier verlaore.
En waorum det gaon weej ôg noow ens verklaore.
Ut is iets waat altiëd in ôs hert gezaete haet.
Weej zien ech waor met zôn hertje gebaore.
Maar de môs toch maar iers ens laote bliëke.
Det se auk de gôje kante kins bekiëke.
Want ut laeve is dan vuul mier waerd, noow gluif ôs
maar.
Veur dien geveul, huurs se dan beej de riëke.
Vastelaoven, jao det môsse ens belaeve.
In d'n optoch, maar auk aeve good d'r naeve.
En dao nao zakke we lekker door wies `s aoves laat.
Det is daen tiëd wao weej ôs oët gaon laeve.
Zang: Quin Warmerdam. en Hay Wilders.
Teks: Quin Warmerdam.
Meziëk: Quin Warmerdam.
Jaor 1993.
Refrein:
Vutje veur vutje zoë geit `t.
Zoë geit `t op en neer.
Hutje beej mutje zoë steit `t.
We zien weer aevevaer.
`k Zeen dich waal mien leve snoët.
Maar ik kan neet veur of achteroët.
Vutje veur vutje zoë geit `t
We zien weer aevevaer.
Ik zeen dig waal zweie
Maar ik kan mich gaar neet dreie.
`t Is afgelaaje heej.
Jao ik kan d'r ech neet beej.
Ik wil dich waal kôsse.
Maar ik kôm d'r gaar neet tôsse.
"t Höf zich wie nog nie.
Ze staon weer in de rie:
Môsse noow ens kiëke.
Det die minse neet bezwiëke.
De kumps heej ech neet vaer.
Eine maeter per keteer.
Zoë kôm ik neet wiejer.
En d'r kômme d'r nog mier.
Ik wil nao miene môp.
Al môt ik euver de köp.
Zang: Mieke Stevens en Hans Mans.
Tekst en Meziëk: Peter Jansen en Wim Jassen.
Jaor 1982
|
