Uig ens heej.

Refrein: Uig ens heej, uig ens heej, uig en heej wae d’r is.
As geej ós neet zoelt kinne, heb geej altiéd wat gemis.
Zuus ós aan, zuus ós aan, zuus ós aan, zien weej neet net.
Weej viere fees en gaon de ièrste ore neet nao bed.
Weej viere fees en gaon de ièrste ore neet nao bed.
Lalala, lalala, enz...

De kaegelclub, die ging op joets, de reis ging nao de Rièn.
Det deeje zeej al jaore, veur de joeks en veur de wièn.
Gewasse en geschaore ging de ganse club op paad.
Al hièl vruùg oèt d’n bóch, want anders kwame ze te laat.
Aoh fijn, aoh fijn, ze zónge in d’n trein....

De kaegelclub, die makde wie gewuuënlik vuuël radau.
Ze lachde en ze drónke, en ze woorte al wat blauw.
En wat ze thoès neet deeje, hebbe zeej dao toen gedaon.
Ze zien dao met ‘t ganse stel de danstent ingegaon.
Aoh fijn, aoh fijn, noow kièk tóch ens die bein....

De kaegelclub, die ging nao hoès, ‘t fees det waas gedaon.
Es tut uns leid, auf Wiedersehen, weej mótte noow weer gaon.
En ónderwaeg toen hebbe zeej nog eine kièr gestop.
Toen haet ‘t ganse stel veur mooder thoés nog waat geshop.
Aoh fijn, aoh fijn, nao hoès toe met de trein.

Teks: Gé van Beek.
Gezônge door: Pinda Wullum.

Ut hoebelpaerd.

Wie ik zes woord heb ik toch wat schoëns gekrege
Zôn kedo waas altiëd miene groëte wins
Oma had uw waeke lang hiël good verzwege
Ut moeiste speulgood waasse kriege kins.

Refrein: Ein hoeb-, ein hoeb-, ein hoebelpaerd
met eine lange stert
Det waas veur mich God weit wat waerd
det stool geliëk mien hert
Ein hoeb-, ein hoeb-, ein hoebelpaerd
met teugels in de mônd
Ik hoebelde ut ging gesmeerd
de ganse kamer rônd.

Jao ut biësje had beej mich zien eige hûkske
Hiël doên beej mich aan ut vootind van mien bed
Asse braaf waar goof ik um ein lekker kûkske
Der waas gen moeier paerdje zoewie det.

Op zekren daag waas ut paerdje krank gewaore
Der kwaame allemaol gaetjes in ut holt
Ik waas hiel bedreuf wie ik um had verlaore
En woel toen auk gen ander veur gen geld.

Teks en meziek: Ben Verdellen?Wiel Aerts
Gezônge: Ben Verdellen en De kinder.

Vader stad.

Heej in dees stad zien weej gebaore.
Heej in dees stad, greude weej op.
Herinnering aan kinderjaore, och stónd d’n tiéd,
maar efkes stop.

Met mam en pap ginge we fietse.
Met mam en pap, rondum ‘t hoés.
Ouk kattekwaod en appels bietse.
Ein botteram, zoeë op de voès.

Refrein: Och vaderstad, ik wil dich danke.
Och vaderstad, veur idder jaor.
Dich bis ein leed, vol schoeëne klanke.
Venlo bedank, veur idder oor, ‘k gaef ein roeës.
Veur alle jaore, ‘k gaef ein roeës aan idderein.
Dae met mich ging, doèzend ore.
Want vrindschap mak ‘t pas fijn.

De waereld had veur ós eur grenze.
De buurt, de stad, de hei, de Maas.
Weej ware van die kleine henze.
Dachte det dit alles waas.

Waat later zien weej oétgevlaoge.
En keke in de waereld rónd.
Maar kwame altièd opgetaoge.
Weer truuk nao dae geboortegrónd.

Teks: Gé van Beek
Gezônge door: Pinda Wullum.

Vaerder gaon.

As d’r ôs waat kwaelt.
‘t Ein of ander schaelt.
En as dao beej, gen klage baat.
Zien weej van ôs stök.
Umdet d’r niks mier lök.
Dan leve minse, wet ge waat:

Refrein: Zulle we dan maar vaeder gaon met alder waere.
Dan hebbe we tenminste waat te doon.
As weej ôs de bein en auk de kael good smaere,
Dan blieve weej zoë flokker wie ein hoon.
Zulle we dan maar vaerder gaon met aosem haole.
Dan blaoze we waal oet zoë tössebei.
Det wuurd ôs auk van herte aanbevao-ao-le )
Wae det vergit, dae duit auk noëits miër mei) 2x

Huer waat ik ôg zeg.
‘nne Mins haet waal ens pech.
En auk al haette det neer gaer.
Det det leid vergeit.
Det weite weej geheid.
Dao kump dae bes waal euverhaer.

Nôw geit ‘t dan gebeure.De Kammeräödjes.
Wäörd: Frans Boermans.
Meziék: Wim Roeffen.

Vastelovesleefde.

Och Limburg ik hald zoë van dich.
Van al die kreijepuëtjes in dien gezich.
En in dien auge kin ik laeze van die jaore.
Wao’s dich gelökkig waas en mei auk gans verlaore.
Maar nao dinsdaagnach vuel ik mich.
Zoë gans allein en verlaore wie dich.

Refrein: Nog ein kösmoel de letste kiër.
Veurdet weej slaope gaon.
Kôm hald mich leef de letste kiër.
Ut is weer haos gedaon.
Ik zeen dien auge dreuvig blinke.
In dien maske duit mich pien.
Dit zal ôs aller-allermoeiste Vastelaovesleefde zien.
Dit zal ôs aller-allermoeiste Vastelaovesleefde zien...

Och Limburg ‘t is haos zoë wiëd.
Dan roope assekruutskes truuk in d’n tiëd.
Ein Vastelaovesleefde woort opniej gebaore.
En dienen hemel haet zien sterre neet verlaote.
Want nao dinsdaagnach steit daoveur
De Vastelaovend opniej veur de deur.

Nôw geit ‘t dan gebeure: De kammeräödjes.
Meziék en wäörd: Hannelore Winter.

Veer höbbe zin drin.

Sjtumming bring ver
Daorum zing ver
Sjot nog mer ins énne in.

Langzaam kump de sjtumming drin
Jao ver hobbe zaone zin.
Veer daon gewoonweg wat ver
Meine dat veer motte doon.
Soms sjpele veer get heller
Veer veule os zao riek.
Dat kump gewoonweg door oze muziek.

Veer hobbe zin drin, hob geer dat auch.
Veer bringe sjtumming, veult geer dat auch.
Zit geer gelokkig dan zint veer riek
Veer make sjpas en auch muziek.

Es geer mit os mit wilt daon.
Jao dan laot os noe mer gaon.
Want same zètte veer met uch
de tent op ziene kop.
Dan sjpele veer nog heller
Veer veule os zao riek.
En dat kump gewoonweg door oze muziek.

Golvend Heuvelland: Schintaler
Teks. Guus Smeets;
Gezônge: Guido.

Vekansie.

Kind, ze kinne op de kop gaon staon.
Maar weej zulle op vekansie gaon.
‘t Wuurd misschien -- vleegmesjien.
En -- weej -- zien.
Twiëje waeke lekker eige baas.
Middelandse zië vervink de maas.
Hand in hand- in de zand.
Van ‘t strand.

Refrein : Weej zitte in de zôn.
Geneete op ‘t balcôn.
‘t Liek waal of weej hôn...
derd - doëzend gölde wönne.
In de zôn.
Geneete op ‘t balcôn.
Dit is de schoënste tiëd van ‘t jaor.

Dalik zalle weej in Spanje zien.
En dao zal de zôn oranje zien.
Kriege fijn, broene bein
naeve ein.
Veur de allerletste Pé-sé-ta
Kaupe weej ein glaeske cer-vé-sa.
Dich adrem zaes: “de klem...
toën verkiërd”.

Teks en Meziek: A. Wassen/Ben Verdellen/F. Tilburgs.
Gezônge Ben Verdellen.

Verleef.

Och waat heb ik toch ein fijn geveul.
Met ein dränkske in de zôn hald ik mich keul.
Einen Hemel zoë klaor en de wind door mien haor.
Duit mich toch bijna dinke det ik druim.
Idderein dae zuut aan mien gezich.
Det ik hiël mien hert verlaore heb aan dich.
En ik veul mich zoë riëk as ik dich zoë bekiëk.
Want mien auge zien allein op dich gerich.

Refrein: Ik zit heej met dich op ôs balkunke.
Zoë heerlik in ‘t zunke.
Ik geluif neet det ik nog waat mis.
Want met dich aan mien ziej.
Is mien laeve splinterniej.
Jao verleef zien is ‘t schoënste waat d’r is.

Strakkes duis dich weer dien auge aop.
Door de wermte veels dich naeve mich in slaop.
As ik dich wakker kôs bis dich gans oëtgerös.
En zoëlang druim ik gewoën nog efkes door.
Det waas miene allergroëtste wins.
Deste same alle leefde deile kins.
Weej geneete vanein en zien noéits miër allein.
Want weej hebbe waaste nörges anders vinds.

Nôw geit ‘t dan gebeure: De Kammeräödjes.
(Top of the World)
Wäörd: Gita Wijnands.

Veur dich.

Gevuel haet idder mins de môs allein ut laote bliëke
Det duiste met ein kös, met ein paat wäörd of efkes striëke
Dan kump wat in dich los, geslaote deure gaon weer aope
En s’nachs leeste in bed en de kins neet mier slaope.

Refrein: Jao wind en zôn,..... spraeke ôs taal
en örges fluit.... unne nachtigaal
Vlinders vleege um ôs haer
‘t weit hiel zaag ut is moei waer
Dien hand striek mich, door mien gezich
Schat blief toch beej mich.

Dan dinkse efkes truuk aan det moment wie weej ôs köste
Wies dich met dien gezich zoë op mien bors loogs oët te röste
Mien erm gans um dich haer, zoe looge weej in ein verwaove
En deeje tösse door..... ôs vanalles belaove

Kieks op de klok, ‘t is al laat, paks diene jas en wils nao hoës gaon
De gufs mich nog ein kös en dinks wielang zal dit nog doorgaon?
De geis, kieks nog ens um, ein traon die löp euver mien wange
Maar mien hert det blief steeds weer nao dich verlange.

Teks en Meziek: Ben Verdellen.
Gezônge: Ben Verdellen.

Veur noow of altied.

Hald van vandaag van waat kômme geit
dien laevsdaag te gebeure steit.
Smeis roeëzegeur en dökker maoneschien
Maar ouk verdreed en hertepien.

De zuus zoe dök det ‘t euver geit.
En ‘t gelök met dich loupe geit.
Daorum hald van mich geneet van dit moment
Want op gelök is gen patent

Refrein: Ik weit neet of ik veur altièd met dich zal laeve.
Ik weit neet of ik veur altièd beej dich zal zien.
En neemes kin waat det betröf garantie... gaeve.
Laot os daorum dan vandaag gelökkig zien.

Ik weit neet of ik veur altièd met dich zal laeve
Maar waat ik weit is veur gen góld wil ik dich kwiet.
En zal d’n tied op al ós vraoge antwaord... gaeve
Weite weej is ‘t veur noow of veur altièd.

Begriep mich good want ‘t is neet det
Ik mich vergoot toen ik zag wae wet.
Ik mein allein jao det kump met d’n tièd
Is ‘t noow of veur altièd.

Teks en Meziek: Paul Nagelmaeker.
Gezônge: Doreen Rambags.
Jaor 1993

Veur ôs mam.

Refrein: Mam, kôm ens heej,
Ein batje, boetje, bietje doënderbeej.
Toch kan wat geej heb gedaon.
Noëit verlaore gaon.

As ‘s aoves ouk de grôtsten blaag nao bed toe is gedaon.
en pap met verse kôffie in de nachdeens is gegaon.
Dan pak ôs mam de striëkplank oët de kas.
En haet ze um ein oor of elf de rômmel aan de kant.
Dan dink ze: kroëp maar gauw in bed, dan is ze afgebrand.
En viëf minute later sluëp ze vas.

As ‘s morges vruug de wekker beej ôs thoës is aafgegegaon.
Dan is ôs mam, al ein keteerke iërder opgestaon;
en alles wat d’r nuëdig is steit klaor.
Choklademelk, beschuute-pap, ut eike lekker zaach.
Ut bôtterhamme-trummelke veur later op d’n daag.
Ôs mam die duit det zônder ein bezwaor.

Ôs mam die kaok en duit de was, ze schildert en tuiniert.
ze poets ut hoës en kiek of al ut hoëswerk is geliërd.
Ze truës dich as-se pien hebs of verdreet.
Ôs mam steit altiëd veur ôs klaor, al doon weej eur sôms pien.
Ut liëk zoë min, maar is zoë vuul, um gewoën maar mam te zien.
Ôs laeve lang vergaete weej det neet.

Teks en Meziek: J Theelen/Ben Verdellen/F Driessen.
De Vrijbuiters.
Gezônge: Ben Verdellen.

Veurgood veurbeej.

Refrein: Maar ut is veurbeej, ut is veurbeej
ôs schoëne jeugd die vloog veurbeej.
‘t allerbeste preufde weej
maar ‘t is veurbeej, veurgood veurbeej.

Elke mins haet zoë zien jeugd verhaol
de speulse greuj nao “echte-mins”
geliëke rechten veur ôs allemaol.
daat waas de allergroëtste wins.

Elke tiëd haet zoë zien modebield
de mini-rok of petticoat.
Men snapt toch noëit waat de jeugd bezielt
eur eigen norm, die waas pas good.

Elke tiëd haet zoë zien jeugmeziek
de rock & roll of disco-beate
Zelfs de haordracht waas altiëd ludiek
die zien de meiste nou al kwiët.

Teks en Meziek:Hans v.d Brandt
Gezônge: Wooden Chain.

Vindse ‘t thoes ni.

Refrein: Vindse ‘t thoes ni, daan vindse ‘t nurges
daas en spraekwoort oet mooderstied
Vergok ni alles um te winne
veurse ‘t wets, bisse alles kwiet.
Vindse ‘t thoes ni, daan vindse ‘t nurges
daas en spraekwoord oet mooderstied.
denk good nao veurse ges beginne
anders kriesse iewig spiet.

Nao en tiedje liek alles zoë veurspelbaar
Nao en tiedje liek alles zoë normaal
Det verblindt, de sleur is euverwinbaar
Lier och braille, door mooder eur verhaal.

Idder huuske daat haet zoë zien kruuske
Idder gek dae haet zoë gebrek
Speul aope kaart in plaats van kat en muuske
De beste troef is thoes d’n eigen stek.

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Vlinderkind.

Refrein: Je t’aime papillon je t’aime
Draag mich door de zômerwind
Zoëwie ein ziguinerkind.
Vlinderkind je t’aime.
Neem mich mei in dien bohème.
I love you butterfly i love you.
Wao de minse same gaon.
Alle kleure zich verstaon.
Schmetterling ich käme.
Vlinderkind je t’aime.

As de minse in ‘t laeve blôme ware.
Kwame alle winse aeve tot bedare.
Want de blôme zien tevreeje.
Met ein zôn ein bleujend leed.
Alle ruzies van ‘t verleeje.
Had ‘t laeve aeve neet.
Alle tale, alle kleure, kôste same alles aan.
En we deeje ôs neet straevele veurtaan..

En de raegenboog zoel straole to remember.
Det ‘t ôzelig kan zien in september.
Maar dan ware weej verschaole
Toch verbônde ônderein.
In de linte kwame weej dan weer.
Met nieje mood beejein.
Alle tale, alle kleure, en we kôste alles aan.
En we deeje ôs neet straevele veurtaan...

Wäörd en Meziek: Hannelore Winter.
Gezônge: Hannelore Winter.

Vrinden veur ut laeve.

Refrein: Weej ware vrinden vaan elkaar veur hiel ut laeve
door waer en wind, speuls als en kind.
Waas d’r noet, stonden weej klaor um steun te gaeve
door diek en dun, zelfs um en um
Weej straevelde zonder wûrt te hebben.
maar ut wederzijds respect is noeit gegaon.
Weej ware vrinden vaan elkaar veur hiel ut laeve
en die vrindschap zal iewig veurtbestaon.

Ik dreigde dich veur ‘t ierst te verleren
Toens dich plots dien ierste leefde vonds
Dich te deilen lierd’ik snel te respecteren.
Want ik kreeg vaan dich , noeits d’n bons.

En toense veur dien werk verhoeze mos.
Nao lange tied vertelsde dien relaas
Maar nog veurse met dien ierste wurt begos
Waas ‘t net ofse altied beej mich waas.

Diene rouwbreef bevestigd dien tragedie
Ik waas verslage, al waarse jaore oët mien zich
Enne glimlach euverwint steeds mien emotie
Want in mien hert, laefse altied veurt beej mich.

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Vrindestel.

Refrein: Wilse gelökkig zien heej in dit laeve
Dan zalste toch meschien auk môtte gaeve.
En dan telt ech neet miër ‘t geld
Maar de vrindekrink, dae gelök dich brink
Geld..... zelfs met unnen haup.
Gelök is neet te kaup.

De mins mak zich mei zoe drök
As hae weer merk, dit is mich neet gelök
Altiëd weer, wilt hae gaer
Det ‘t aan kump weije zônder oeïts nog oët te scheije
En floep ‘t mei ens neet
Dan haete pech isse vol verdreet
Meint alles wat hae deej
wat hae auk aan goods belaef
hae gluif ‘t is veurbeej

De mins is ech neet gaer allein.
Ein vrindestel, wins zich idderein.
Unne vrind, ‘t is bekind,
Zal ôch later bliëke is in ‘t laeve pas ‘t riëke
Dus liër heejoët dees les
egaal wievuuël geld of deste hes
Oeïts vertrekse van dees aerd
Merkste waal te laat
dien geld waas nog gen äörtje waerd.

Teks en Meziek: Wiel Aerts/
Ben Verdellen en Sef Gubbels.
Gezônge: Ben Verdellen.

Vrindschap.

Refrein: Vrindschap, wat is d’r schoêner dan ôs.
Vrindschap, wat is gewoêner dan ôs.
Vrindschap, det is ‘t schoênste wat d’r is (Det is ni mis)
Vrindschap, wat is gezônder dan ôs.
Vrindschap, det is bisonder aan ôs.
Vrindschap, det is ‘t schoênste wat d’r is!

Elkke mins haet ziene daag wao alles mar mislukt.
De vuls dich rot doordet gejaag en door de stress gebukt.
De môs vur-oët met vuul gekreun, want de hes ut toch zoë druk.
Dan krieg ik diene ruggesteun en preuf ik mien geluk.....

Elke mins haet ziene daag wao alles prima lukt.
De vuls dich bliej en ni gejaag of door de stress gebukt.
De zuks vertier en gen gekreun, dien hert haet ut zoë druk.
Dan krieg ik diene ruggesteun en deil ik mien geluk....

Teks en Meziek Hans v.d. Brandt.
Gezonge: Wooden Chain.

Vroeger.

Refrein: Vroeger speulde kinder veilig op de straot
en men deilde leef en leid of kattekwaot
Toen waas de hoêselijkheid in hoês zonder TV
en ok Oma, breide sôk, huurde d’rbeej
Bôtterbleumkes greuijde toen in idder wei
en die brachte weej wal’is veur mooder mei
Vroeger laefde me gezônd en hiel tevreej
maar daas lang geleej, hiel lang geleej.

Huurse die verhaole oët vervlaoge tiëd
d’r waas toen miër, alle ermooj ten spiët
Weejmoedig rolt beej mich daan soms en traon
met de veuroëtgang is vuul achteroët gegaon...

De loch waas klaor en rook toen heerlik fris
die vitamien wurt straks daagliks gemis
En de kaoleboer kwaam meistal ni zoë ver
Want nao “waat borrels” ging hae wiër, met perd en ker....

De toekomst zal ok oëit verleeije zien
en misschien haet men daan de zelfde piën
Al haet men ôzzen tiëd daan noeit gekent
eder mins helt zoë zien eigen sentiment...

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.