Hallie hallo.

Heej zien viëf brave borste, met ut laeve best bevrind.
Weej zien de kasteleins en ouk de maedjes good gezind.
En wao maar wat te lache velt, dao vindt geej ôs veuraan.
Want “Lache is gezônd” det steit hoëg in ôs vaan.
Hallie, hallo! Ôs laeve is lich, wie de plume op ôzze chapeau.
En had geej ôs nog noëts gehuurd, zoë huurt geej ôs dan nôw.
Hallie, hallo! Weej halde paol, want weej zien veur d’n duuvel neet schôw.
En had geej ôs nog neet gekind, zoë kint geej ôs dan nôw.
Vive la vie! Vive la vie! Laeve de vreejbuiterie!

Ôs paerd det is de fantasie, ôs waope de meziek.
Zoë trekke weej door Limburg haer, ôs kleine keuninkriëk.
Weej valle ôzze vijand aan, verdriëve ut verdreet.
En staele alle herte van de minse met ein leed.
Hallie, hallo! Ôs laeve is lich, wie de plume op ôzze chapeau.
En had geej ôs nog noëts gehuurd, zoë huurt geej ôs dan nôw.
Hallie, hallo! Weej halde paol, want weej zien veur d’n duuvel neet schôw.
En had geej ôs nog neet gekind, zoë kint geej ôs dan nôw.
Vive la vie! Vive la vie! Laeve de vreejbuiterie!

Teks en Meziek: J Theelen/Ben Verdellen/Frans Boermans.
De Vrijbuiters.
Gezônge: Ben Verdellen.

Hans op de Laak.

Zienen eige waereld, Hans is enne held.
Hae trek aan alle tuikes, hae stik haos van ‘t geld.

Ziene eige waereld, Börgemeister Hans.
Is euveral te vinde, Guef Venlo zien glans.

Refrein: Als Hans d’r neet waas, leep alles spaak.
Hans is de baas, Hansje op de Laak.
Hans, Hans op de Laak, de petroën van ôs stad.
Hans, Hans op de Laak, Baer de Woers en Sintermerte
hebbe pech gehad.
Want zônder Hans geit alle mis.
Gluif maar det ut schaelt.
Zônder Hans ein doéije stad
Hans verdeent ein beeld!
Hans, Hans op de Laak.
De petroën van ôzze stad.
Hans, Hans op de Laak.
Hans is mei ens, Hans is dökker, Hans is altiëd zat.

Ziene eige waereld. Hans de Jocushaan.
Beej in- of oët- of optôch, Hans op de Laak löp altiëd veuraan.

Ziene eige waereld Hans kint idderein.
Zaet weinig maar huurt alles, zien waereld is klein.

Neet oét Lottum.
Teks en Meziek: Frans Pollux.

Hawai leedje.

Ik neem de vlaai mei nao Hawaï
Minni kiki koekoelaorum.
Gaef ze aan die hoela-maedjes met die blaedjes beej de baai.

Wat môt die vlaai nôw in Hawaï?
Mini kiki koekoelaorum.
Vraoge alle hoela-maedjes met die blaedjes in Hawaï.

Ein en ein is twië, twië en twië is veer, veer en veer is ach!
Ik bliëf beej dich de ganse nach.

En beej de sterre in Hawaï.
Mini kiki koekoelaorum.
Pik de letste pappegaai alle kerse van de vlaai.

Mini kiki koekoelaorum!

Teks en Meziek: B. Verdellen/J Theelen.
De Vrijbuiters.
Gezônge: M Nunumete.

Hebbe.

Refrein: Men wil hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe
En mar hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe
Mar de hertewins krieg noëit genoch.
Men mot hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe
Leefde hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe hebbe/ hebbe
Mar de kleine mins kriegt noëit genoch.

De kleine van de buure leed te boäke in de weeg.
En mooder zaet: “Och junske hesse wir dien buukske laeg”
Ze doewt d’r dan mar wir, enne lange vinger in.
Maar schienbaar is det ni de kleine nao de zin.
Want hae geit mar door met boäke, en zeej wet genne raod.
“Nou blief es efkes stil óf ik waer biestig kwaod”
Zeej snap d’r niks mier van, wat zit um in de waeg.
Ziene kleine boêk is vol, maar zien hertje det blief laeg...

As hae later groëter wurt zaet mam: “Och lazer-op”
“Lig nouw ni te sanikke aan miene drukke kop”
In plaats van lekker knoevelle beej mooder op de slup.
Steit-ie strakkes op de stoep, met en kinderhand vôl snoep.
Met en koekje, enne lolly, met wat speulgood of zoë iets.
Enne voetbal, enne walkman, en paar schaatse of ‘ne fiets.
Zeej snapt d’r niks mier van, wat zit um in de waeg.
Ut ganse hoës steit vol, mar zien hertje det blief laeg...

Is hae dan volwasse wilt hae dan toch alsmar mier.
Me mot als mar hebbe, ok al is het vur de sier.
Me haet en gooije baan met vuul zôrg aan de kop.
Mar det is ni genoch, me mot nag hoëger op.
Burgemeister, kamerlid, ministerpresident.
Van piël-en-baog nao kruusraket, men is nag ni kontent.
Me snapt d’r niks mier van, wat zit ôs in de waeg.
De waereldbol steit vol, mar det hertje det blief laeg...

De kleine misn krieg noëit genoch.
Zeg mich welke mins, krieg oeit genoch?

Teks en Meziek Jose Vercoulen/Hans v.d. Brandt
Gezonge: Wooden Chain.

Heeja hup.

Refrein: Heej-ja hup, ik bin zoë nuchter as en schup.
Want ik drink allein mer ber en genne seven-up.
Heej-ja hup, ik bin zo;e nuchter as en schup.
Want ik drink allein mar beer, noeits seven-up heej-ja hup
Heej-ja-hup-hup-hup-hup heej-ja-hup.

Ut waas waer vriëdaag aovond, en Sjang dae ging op stap.
En ik woei met um meigaon, mar zoot nag aan de pap.
Hae zag: straks kom ik kieke, as-se klaor bis kense mei.
As weej dan same danse gaon dan zinge weej allebei....

Ik zoot op heite kaole, ut feinste kleid al aan.
Mar Sjang leet op zich wachte, bleef plekke aan de kraan.
Ik dach dae ken mich stikke, mar ik gaon zelf op paad.
Want as ik neet gauw binne zit d’r niks mier in ut vaat.

Ik ging en kroegje binne, en doch wie ik um zoog staon.
Ut is d’n hoegsten tied now, dat weej nao hoes toe gaon.
Hae is en blief enne gooie, has leet ie op en oer.
En stiekem mos ik lache want hae zong met mich in koer....

Tekst: Gill Paulus. Hans v.d. Brandt.
Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Heimwee.

In ein vraemde stad
zit ik allein wat aan de bar
Veul mich zoë ellendig
en mien hert det klop zoë raar
Alles liëk zoë wiëd eweg
Ut is einzaam op zôn krök
wao is ut gebleve mien gelök?

Refrein: Dan huur ik enens ein melodie
en die klink toch zoe bliej
Ik zeen dich en huur inens dien stum
Veul en traon en weit neet waorum
in dien auge schittert ut plezeer
as dich mich vruuëgs dan zeg ik dich hiel gaer
Zing veur mich allein de ganse nach
efkes hesse mich gelök gebrach

Waeke later thoës
zit ik te laeze in de praos
truuk van weer ein reis
en kei kepot van det gekraos
Stil gaon mien gedachte truuk
beej ut knettere van ut veur
Dan zeen ik dien schaduw beej de deur.....

Teks en Meziek: Wiel Aerts /Ben Verdellen.
Gezônge: Ben Verdellen.

Heimwee.

Refrein: Ik heb heimwee nao dich mien leef
nao dae gooije altentiëd
Ik heb heimwee nao dich mien leef
wil snel terug, heb nou spiët
Ik bin ‘t nou bewust, wil innerlijke rust
ein medicien veurmich
Ik wil verlost zien vaan die pien
en samen waer gelukkig zien
ik heb heimwee nao dich.

As en leefdesvlam ontbrandt
al is ‘t oët vervlaoge jeugd
alles liekt waer interssant
alles haet mier laevesvreugd
Mien geveul verloor de mood
Mien verstand zei “niks is good”
Want de vruchten bleke zoor
Umdet ik dich veurgood verloor......

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Herinnering.

Ik waas lets op vekansie.
Ein waekeindje weg nao Paries.
Dao liërde ik Anne kinne.
Ut brach mich geliëk van de wiës.
Weej wandelde fijn langs de Seine
En hoorte van ônder ein brök.
Ein prachtig chanson op den accordeon.
Jao det brach toen veur ös ut gelök.

Refrein: Toen ik det leedje zong
Met dae accordeon
Geluif ut mich
Ik waas kepôt van dich.
Det leed huur ik noow toujour.
Ôs eige chanson d’amour.
Leeve schat wat hebbe weej ut moej gehad.

Die daag zien umgevlaoge.
Ut aafschied det veel ôs bes zwaor.
Ik zoog ein traon in dien auge.
Streek dich nog ens ef door de haor.
Ik kösde dich toen op dien wange.
En fluusterde schat au revoir.
De herinnering blief ein chanson oët Paries.
Det ik altied nog veur dich bewaar.

Teks en Meziek: Wiel Aerts/Ben Verdellen/F. Tilburgs.
Gezônge: Ben Verdellen.

Herman.

Herman, oeh. Herman, oeh.
Herman, iech haw vaan diech.

Iech zit te wachte aon d’n tellefoon.
Mer dee wèlt- mer neet goon.
‘ch vraog miech aof, veurwat belt Herman neet.
dat deit miech zoe’n verdreet.

Iech hoop tot heer miech neet vergete is.
‘ch wow tot iech, dat ‘ns wis.
Iech zègk ‘m dalik door d’n tellefoon.
Tot heer de leefste is.

Veur waore zoondag nog bejein.
En hele nog zoeväöl vaanein.
Höb iech toen gèt verkierts gezach.
Wèt heer neet tot iech op ‘m wa-ach.

Herman, oeh. Herman, oeh.
Herman, iech haw vaan diech.

Boeveur deit Herman miech toch zoe’n verdreet.
en boerum - belt heer neet.
Iech hoop neet tot ‘r al ‘n aander heet
dat euverleef ich neet.

Veer waore zoondag nog bejein.
En hele nog zoeväöl vaanein.
Höb iech toen get verkierts gezach.
Wat heer neet tot iech op ‘m wa-ach.

Zoondagskind: Beppie Kraft.
Mestr. Teks. Jean Kraft.

Hiel gewoën.

Refrein: Hiel gewoën, zonder kitsch en tierelantijn
Hiel gewoën, ni gemaakt en ni gemein.
Hiel op rechts, laevesecht, wonderschoen ni oet d’n toën
Daas hiel bizonder, aan simpel “ hiel gewoën “

D’r zien zoe vaan die minse, die weite genne raod.
wie zal ik mich gedrage of kleie op de traot
Die blieve iewig zeuke, det is toch wiët gezoch
Dus daon maar hiel gewoën, daan bisse gek genoch

D’r zien ok zoë zo’n leuke, die grapjas wille zien
‘t klinkt zoë onnatuurlijk, dae oëterlijke schien
Men lach ni um ‘t grapje, daat had ie ni gedoch
dus daon maar hiel gewoën, daan bisse leuk genoch

D’r zien ok zoë juppie’s, die lieke miljonaire
helaas eur tes vol schulden, zeej betalen veur de “aire”
“t Gratis veur os allen, gen laeve zonder loch
Dus daon maar hiel gewoën, daan bisse riëk genoch

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Hoeëgwater.

Refrein: Ik heel van dich, ik heel van dich, mien leeve Mooder Maas.
Ik bezông dich en ik heb van dich genaote wieste waas.
Maar noow heb ik gebäök um dich, ik leet mien traone gaon.
Mien alde Mooder Maas (toch leeve Mooder Maas).....
Wat hebste idderein toch pien gedaon.

Ik woel hiel vuul leeve minse,
Ein zalig kersfiès winse.
Maar ein rubberbuuëdje had ze weg-gebrach.
En ik dach: “Maas wie kins ze.....
zoeë vrieëd zien veur de minse......
Mooder Maas, det had ik neet van dich gedach”

Ik zoog zand en gen gewaere
in de hand van militaire.
Ik zoog alles vechte taege Mooder Maas.
Ik zoog op d’n tillevisie.
hölp van börgers en pliesie.
Veur die zing ik ein bleumke in de vaas.

Ós kinder zulle later.
vertelle van ut water.
en zegge: “Och weej hadde nog gelök,
umdet weej ondervonde
det de minse zich verstonde
aan deze en aan dae kant van de brök”.

Teks en Meziek:
Arnold Wassen/Ben Verdellen/Sef Gubbels.
Gezônge: Ben Verdellen.

Hoppa dans.

Refrein: Hoppa, hoppa, hoppa, makkers hald ôg nôw maar vas.
Hoppa, hoppa, hoppa, nôw geit alles oet dae kas.
Hoppa, hoppa, hoppa, luuj waat wille weej nog miër.
Nôw nog eine kiër.

Zing nôw, spring now, joeksig is dae’n hoppadans.
kôm dan, hup dan, gaef og nôw maar gans.
Dreij maar, zweij maar. haer en truuk en op en neer.
Ein, twieë, dreej, veer, loos dao gaon we weer.

Bliéf neet aan de kant, goeij d’r ôg nôw middenin.
En klink ens, drink ens, hald de mood maar d’rin.
Spring ens oet d’n band tot ‘t letste biethe gaon.
Weej gaon wies op d’n baom.

Refrein: Hoppa, hoppa, hoppa, makkers hald ôg maar vas.
Hoppa, hoppa, hoppa, nôw geit alles oet dae kas.
Hoppa, hoppa, hoppa, luuj waat wille weej nog miër.
Nôw nog einne kiër, Nôw hoof ut, nôw hoof ut, nôw hoof ut neet miër.

Nôw geit ‘t dan gebeure: De kammeräödjes.
(Zillertaler hochzeitmarch)
wäörd: Frand Boermans.

Idderen Daag.

Ik kin noow neet slaope d’n tièd is te kort.
nog efkes en ‘t wuurt al leech
Mien grei steit al klaor, ik heb mien ticket gekoch
dao gaon ik, truuk kin ik neet.
‘t Leech van de maon velt op dien gezich
dit plaetje det blief mich beej.
Och maedje, al gaon ik zoeë wiëd van dich weg.
mien hert det laot ik heej.

Refrein: Idderen daag en al mien nachte.
dink ik aan dich, mien groeëte vlam.
Dich bliefs veur ieuwig heej, in mien gedachte.
Ik hald van dich mien laeve lang.

D’n taxi steit veur, ik mót noow ech gaon.
mien kóffers gaon in d’n bak.
De wets ‘t, de zuus ‘t, ik ging leever neet
maar maedje, mien plan is gemak.
Ik woel det ik wis waorum ik mót gaon.
iets in mich kump neet tot rös.
Ik laop nao de deur en blief nog wat staon.
Dich guuëfs mich en letste kös.

De maon van vannach schient op mien bed.
‘t Is werm, ik kóm neet in slaop.
Ik kiek oët ‘t raam en drink oét de fles.
Heej steit eine man zonder haop.

Teks en Meziek: Michiel v.d. Grinten.
Gezônge: Bert v.d. Bergh.
Jaor 1993

Iech höb mien auge geslote.

‘ch Höb mien ouge geslote en iech dink weer aon diech.
Meh iech moot diech vergete want de held neet van miech.
d’Bis neet bei miech gebleve, leefde kôs tiech neet geve.
‘ch Moot ellein door ‘t leve, väöl gelök door mer eve.

‘ch Höb mien auge geslote en iech bin zoe ellein.
‘t Zal neet anders mie kinne ‘ch moot verdrage die pien.
Toch had iech miejer leefde vaan diech verwach
zègk miech ins höbs diech noets mie aon miech gedach.
Diech moos weite tot iech altied op diech wach, kom beij miech vannach.

Diech bleifs in mien gedachte, ee’dren daag weer op nuij.
Iech kom gaar neet mie boete bin besjeemp veur de luij.
“ch Wel ‘n eeder vertèlle wat iech gere zow wèlle
Wat veer same beleefde en nog smach nao dien leefde.

‘ch Höb mien ouge geslote en iech bin zoe ellein.
‘t Zal neet aanders mie kinne ‘ch moot verdage die pein.
Toch had iech miejer leefde van diech verwach.
zègk miech ins höbs diech noets mie aon miech gedach
Diech moos weite tot iech altied op diech wach, kom beij miech vannach.

‘ch Höb mien ouge geslote en iech dink weer aon diech.
Meh iech moot diech vergete want de hèls neet van miech.
d’bis neet bei miech gebleve leefde kôs tiech neet geve.
‘ch moot ellein door ‘t leve väöl gelök doort mer eve.

Zoondagskind: Beppie Kraft.
Mestr. wäörd. Jean Kraft.

Iech huur ‘t weer.

Oet et centrum klink gebral.
Smerige raciste kal.
Weer de Griek en Pakistaan.
De luijen Turk en de Marokkaan.
Surinamer, Ambonees.
De Joegoslaaf en Vietnamees.
Jaog nao de verdommenis.
Al wat vreemp en kreupel is.

De nuije führer in de maak.
verkondig giftig van ‘t daak.
Weg met kraker en sjlemiel
De WAO’er den homofiel.
de werkeloze pacifist.
En later auch de socialist.
Dus zuuver deenke, zuuver blood.
Daan geit ‘t eederein weer good.

Iech huur ‘t weer, Iech huur ‘t weer.
‘t Stampe van de stievele.
‘t Roope um de nuijen held.
Dee orde weer op zake stèld.
Iech huur ‘t weer, iech huur ‘t weer
‘t knechte en ‘t kneevele.
Meh wee noe zweig en liet begoon.
dee heet in feite mètgedoon.

Met hakekruus zien veer d’n tolk.
In eige taal veur proper volk.
Met blaanke huid en haore bloond.
Met sjoen blauw ouge en gezoond.
Met ein geluif en ideaal.
En wee neet met deit sjere v’r kaal
En menigein dee noe veilig zit.
Dee reup en löp weer steevig mèt.

Zoondagskind: Beppie Kraft.
Waord: Herman Veugeleers: Ben Erkens.

Ik heb dich leef.

Refrein: Ik heb dich leef, ik heb dich leef
Dich bis veurmich d’n hertedeef
Dich gufs de krach en de prach um te laeve.
Ich heb dich leef, ich heb dich leef
Dich bis veur mich d’n hertedeef
dich gufs de kleur en de fleur aan mien laeve

Ik had noeits gedoch
Daat ut laeve zoe zou gaon
Op en neer, kier op kier
en noeits gedoch,
daat os leefde bleef bestaon
hand in hand, samenwier.

Ik had noeist verwach,
daat ut laeve zoevuul biejt
idder waat, samen mier
en noeits verwach,
daat os leefde steeds verbliejt
hand in hand, samenwier

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt
Gezônge: Wooden Chain

Ik pak miene fiets.

Refrein: Ik pak miene fiets vur en ritje door de wind.
Ik pak miene fiets vur en ritje door de wind.
De wind verfrist mich op en top.
En ik kan d’r dan wir taegen-op.
Dus pak ik miene fiets vur en ritje door de wind.

Soms vluch ik oët ut gekke-hoës.
Van gerinkel en geroezemoës.
Dan wins ik mich allein en bietje rus.
Dan is d’r slechts ein medicien.
“Ik bin ‘ne mins en gen meschjien”
Dus gun ik mich alsnog en bietje rus....

Ik zeen de vogels in de luch.
En zeen ze hebbe ok nag kluch.
En ik vergaet d’n dagelijkse sleur.
Ik bouw vur mich en luchkastiël.
En veul mich mins in hert en ziël.
Want ik vergaet d’n dagelijkse sleur....

Wurt ut og ok ins te vuul.
Door herry of door ‘t gehuul.
Onhalt ein ding: “Gun og ein bietje rus!’
En waer dan mins in hert en ziel.
En bouw og eige luchtkastiël.
En gun og zelf alsnog det bietje rus....

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezonge: Wooden Chain.

Ik wil laeve.

Refrein: Ik wil laeve tot d’n allerletste daag.
En dao naeve gen gejammer en geklaag.
Want det laeve heej op êrde.
Jao det haet toch zoë zien werde.
Ik wil laeve tot d’n allerletste daag.

Waorum kent d’n eine ontevredenheid.
En waorum kent d’n andere det neet.
Waorum is vur dae alvas det bed gespreid.
En waorum kent d’n andere verdreet.

Ondanks allemaol die vraoge
Die de minsheid iewig plaoge
En al duit mich det duk leid.
Ik bin tot laeve steeds bereid.....

Waorum kent d’n eine de jaloersigheid.
En waorum kent d’n andere det neet.
Waorum is vur dae alvas de stool bekleid.
En waorum kent d’n andere verdreet.

Ondanks allemaol die vraoge.
Die de minsheid ieuwig plaoge.
En al duit mich det duk leid.
Ik bin tot laeve steeds bereid...

Teks en Meziek: hans v.d. Brand
Gezonge: Wooden Chain.

I’m in love.

I’m in love met de cook van de kitchen.
Boogie Woogie zoë neume weej um.
En ik wandel aan d’n erm, van dae leuke lange derm.
En weej kauwe lekker same ôzze chewing gum.
I’m in love met de cook van de kitchen
tössen ôs is ‘t hiele dieke mik.
Sôme candy en wat cake en ein bleekske stewed steak.
Det is oët leefde, en neet veur d’n bik.

Gezônge door De Vrijbuiters/
en de Vrouwluuj van de Maasvallei

In de summertime.

Skabadabadaba, skabadabadaba, of geej det nog weit.
skabadabadaba, skabadabadaba, jummich waat waas ‘t toch heit.
Ôs Merie woel zônder mini, zônder bi en zônder kini
zoë in ‘t zunke, in de summertime.
Neet allein bloëte bein, in de summertime
maar ik zag ‘t um fijn:
“Nae Merie det gud d’r genne, in dien nekse vaem te renne
det is sneu - veur ‘t millieu
met dien volligheid, met dien molligheid
is det zoë riskant, oh yeah!
Maedje bin nôw slum, hald dae schollek um
Veur de zônnebrand.

Gezônge door: De vrijbuiters/
en de Vrouwluuj v.d. Maasvallei.

In Nizjninowgorod.

Refrein: In Nizjninowgorod, in Nizjninowgorod
dao doon ze wodka, wodka, wodka in de kôffiepot.
In Nizjninowgorod, in Nizjninowgorod
dao guëf ‘t wodka, wodka, wodka want de pômp die is kepôt.

D’n troika van Pjotr dae reej door bös en veld
‘t waer woord alsmaar rotter, hae barsde van de keld.
Waat waas d’r aan ‘t hendje, hae reisde nao de stad
umdet hae in zien krentje waat gelaeze had.
Zoë trok dao dan Pjotr, die beste brave bors
hae rende alsmaar vlotter, hae stikde van d’n dors
Toen kwaam hae aan de Wolga wao hae ein kroegje zoog
en dao aan moder Olga ein kan kôffie vroog.

Zoë zoot d’r dan Pjotr, ‘t ging um biëstig good
hae drônk maar kôffie tot d’r gennen dröppel mier in zoot.
‘t Zal waal zien gen wonder, det dae zoë lollig woord
en miër dan hônderdoezend ballalaika’s hoord.
D’n troika van Pjotr reej truuk in duusternis
op ens reep hae waal snotver, as ik de waeg ens wis
Wao Pjotr bleef wit nemus, maar wie gefluusterd wuurd
haet in de nach dao emus ziene geis gehuurd.

Teks en Meziek: Frans Boerman/Jan Theelen.
Gezônge: Ben Verdellen

Indische riestaofel.

Refrein: Sarina, Sarina.
Waat heb ik geraoke, biste aan ‘t kaoke.
Van det lekker Indisch greij.
Sarina, Sarina.
Want dao op det witste, kan ik mich zoë spitse.
Net wie op d’n balkenbreij.

Laos, seroendeng, koenjit en vetsin.
Salam, santen en djinten duit ‘t ouk nog d’rin.
Sarina wet ouk wao de sambal steit.
Det is lekker, oh zoë lekker.
Maar ik kriëg ‘t waal wat heit.

Boemboe, ketoembar en kemirineut.
Goeloedjawa, dan ketjap ein flinke scheut.
Djahe lombok en daoen salam.
Veur Sarina, mien Sarina.
Staon ik in veur en vlam.

Teks en Meziek: J. Theelen/ F. Boermans.
Gezônge: Ben Verdellen/ Lottie Boermans.

Ingel.

De daag geit ten einde
De horizon kleurt road.
De maon klump aan de hemel.
En geuf zichzellef Bloat.

En in en zie van leegskes.
Hie onger veur de bühne.
Zeen ich eine ingel
Tusje mièr es doezend luuj.

Ingel in het hols van de nach....
Ich houd miër van dich, es ich oats hej gedach.
Ingel in het hols van de nach...
Doe bis veur mich zowaal ‘n Traon es énne lach.

‘t Geuf sjterre aan de hemel.
En sjterre hie op aerd.
Mèr doe wèts wat ich mein.
Es ich zegk “doe bis mich mièr waert”
En es ich van hiebaove.
Dich zwa veur mich zeen.
Dan klop mien hart weer net zo sjnel.
Es bie den ièrsjte kièr.

Drievend op de golve van de Eindeloze nach.
Zjweef ich tusje hemel en het Aerdse paradies... Ingel.

Golvend Heuvelland: Schintaler.
Teks John Diederen Zang: Guido.

Julia.

Ik staon heej al oore te wachte
Op en maedje det neet kômme zal.
‘k Staon mienen tiéd te verkrachte.
Maar ja, misschien kump ‘t waal.
Ik heb gen idee wao ‘t zit
Ik weit allein maar wie ‘t hil.

Julia, Julia. (2x)

De maon die glinstert in ‘t water van de Maas.
Terwiél ik staon te kiéke.
En ik dink: as Julia heej waas
Zoel dae revier môtte wiéke
Ik heb gen idee wao ‘t zit.
Ik weit allein maar wie ‘t hilt.

Julia, Julia, (2x)

“t wuurt al duuster, neemus te zeen.
Ik heb de maod al opgegaeve.
Maar dan inens, ik gaon door mien kneen.
Want Julia kump naeve.

Maar Julia zaet mich, ‘t haet enne vrind.
D’r is enne jông daen um al hiél lang bemind.
Noow, dao kin ik neet taege dus in enne waas.
Pak ik Julia vas en goéij um rech in de maas.

‘k Bin noow bezig alle hertjes
met “Julia” in mien beuk oét te gumme.
Dök dink ik nog aan Julia.
Toch zund det Julia neet kôs zwumme.

Neet oét Lottum.
Teks en Meziek: Frans Pollux.