De zestiger jaore.

Jao die schoëne, zestiger jaore.
Met die moeïe alde hits.
Dae meziek geit noeits verlaore.
Des iets waasse neet vergits.

Refrein: Och zoë waas det in daen tiëd
Zôndaags op de instuif swinge.
Weej hadde maling aan den driët.
Die leedjes wuurse noeits mier kwiët.

Man wat waare weej toch verlaege.
Met zôn vetkoëf op de kop
Lekker twiste vluurke vaege.
Op tevee waas top of flop.

Teks en Meziek: W. Aerts/Ben Verdellen/ F. Tilburgs.
Gezônge: Ben Verdellen.

De zieëman

Mam en ik weej ginge weer allebei
fijn met d’n trein wiëd eweg met Pap weer mei
Gans nao Rotterdam
Want Pap dae geit wie altied weer ens nao zieë
Weer op zôn lange vaart van eine maond of twieë
Weg van mich en Mam

Refrein: Pap, waorum môs dich ôs weer gaon verlaote
is ‘t zieëmanslaeve den zôn deure plich
Och Mam now kriet maar neet
Heb neet zôn verdreet
Vaeg dien traone now van dien gezich
Neet zoë dreuvig zien
det duit Pap zôn pien
want hae hild van dich en van mich.

Maar dao op de kade velt toch weer ein traon
as Pap ôs kûs en weer zaet: “Now môt ik gaon,
as ‘t ouk meute kos”
Dan zweijt hae de pungel gauw op ziene rök
en wink ôs nog eine kiër vanaaf de brök
En de tros geit los.

Teks en meziek: Ben Verdellen / Frans Boermans.
Gezônge: Ben Verdellen en De kinder.

De zonnebank.

Ôs leeve Nel det is genne optimis.
En det vindt, jao ech, iddere zomer slech.
Waat det kind neet duit veur ein broene huid.
Veur zien figuur duit het ein zônnekuur:

Op ‘t zônnebenkske ligge, mak mich broen wie nie.
Op ‘t zônnebenkske ligge, van veur, van achter en opzie.
En gaon ik dan waal ens wandele heej of dao.
Dan rope alle jônges mich weer nao.
Jao, wao zoel det toch aan ligge, dan rope ze: aoh!

Is det van de zôn? Nae, nae, ‘t zônnebenkske.
Op dien balkôn? Nae, nae, ‘t zônnebenkske.
Ech neet van de zôn? Nae, nae, ‘t zônnebenkske, zôn kanôn!
Zeg, waas dich dao hes, Jao, jao, ‘t zônnebenkske.
Kump det oët ein fles? Nae, nae, ‘t zônnebenkske.
Jao, ‘t steit dich bes. Jao, jao, ‘t zônnebenkske, zôn suukses!.

Maar Nellie ziene kop, dae veel gaar neet op.
Broen waas idderein, want ‘t waer waas fijn.
Toen haet het bedach: Noow op volle krach!
Het kwaam pas d’r aaf zoë nao ein oor of ach.

Op ‘t zônnebenkske pitte, ôngelaoge waor.
Op ‘t zônnebenkske pitte, det is toch ech waal ein gevaor.
Jao, det Nellie kinde weer ens neet zien maot.
Verbörde zoë maar wies d’n derde graod.
En ‘t kôs nog nimmer zitte en idderein vroog:

Och, dich erme schat. Jao, jao, ‘t zônnebenkske.
Hebse slaeg gehad? Nae, nae, ‘t zônnebenkske.
Of te lang in bad. Nae, nae, ‘t zônnebenkske, ‘t is mich wat!
Itse sôms te vet? Nae, Nae, ‘t zônnebenkske.
Dinkse det ‘t smet? Nae, nae, ‘t zônnebenkske.
Gank maar gauw nao bed. Jao, jao,’t zônnebenkske, det is det!

Oëtgebrach door Neutjes 4:
Henk v.d Ham/Wim Janssen.
Peter Jansen/Hans Mans.

Det broën kefe.

s’Aoterdaagssaoves dan pak ik mich op...
En zeg ik : Femielie, tabé “
Noow wil ik efkes gen zörg aan de kôp.
Ik gaon nao mien stamkefe.
Dao leg ik ein kaertje en speul wat biljart.
En roop de kastelein.
Ofwaal zien vruiwke efkes apart...
en zeg: “Doot d’r heej ens ein...tweeje...dreej....veer.”

Refrein: Weej....zien d’r beej.... in det broën kefe....
Min.....se wie weej....in det broën kefe....
Jao, heej schient veur ôs de zôn.
Jao, heej veule weej ôs zondaagskinder...
In dit prachtig broën kefe!

Maar met de kermis dan wuurd ôs biljart.
Bedek met ein stevige plank.
En eine monikaspeuler dae start....
En eine schoëne klank...
Dae volt dan de ruumte en idderein dink:
“Jôngens wat is det fijn!”
De muzikant hae spult en hae zink:
“Noow allemaol same: ein....twieje.....dreej....veer”

Teks en Meziek: A. Wassen/Ben Verdellen/F. Tilburgs.
Gezônge: Ben Verdellen.

Det waare jaore.

Och zoë gaer
dink ik nog ens aan jaore haer
wie ‘t laeve nog leek te zien,
roëzegeur en maoneschiën.
Lalalalalalala det is fini, passé
Lalalalalalala dae golden draum is veurbeej.

Det ware jaore, die wônderschoëne jaore
ze zien veurgood verlaore.
Die zien we nôw veur altiëd kwiët.
Det ware jaore, die wônderschoëne jaore.
nôw is veurgood verlaore
dae gooje vreejgezellentiëd.

Twintig jaor
och ‘t laeve veel ôs neet zwaor
vrindestel beej ein good glaas beer
ore lache en plezeer.
Lalalalalalala det is fini, passé
Lalalalalalala dae golden draum is veurbeej.

Gezônge door De vrijbuiters
en de Vrouwluuj van de Maasvallei.

Die kleine dinger.

Met ein roeës in de hand kwaam hae toen beej mich binnen
‘k Stook de kerse in brand ging ós laeve beginne
En zoeë wie det geit as me zich haet gevónde.
En d’n babbie dae kreit is der vuùl klein gelök
Jaore kómme en gaon maar ein dink blief ‘t zellefde.
Weej verlange nog steeds nao wat leefde.

Refrein: Dök dan zien ‘t van die kleine dinger
die toch zoeë van waerde zien
Dan geit ‘t binnen in den boèk ein bietje zinge
en zien weej waal opniej verleef messchien
Die kleine dinger gaeve in ós laeve
dök van die signale aaf
En iddere kièr opniej dan zuusse die
en zings hiel zaach
‘k hald van dich.

Bloome, vlinders en graas alle veugelkes fluite
Wie ‘t jaorelangk waas en de kiendjes die kuidde.
Einen bölt op de kop in de uigkes twieë traone
Nate dukskes der op en ‘t waas alweer good.
Jaore kómme en gaon wat der blief zien gedachte
Maar dan steeds weer opniej wuurse bliej, want.

Teks en Meziek: Hay Verberkt.
Gezônge: Ann-Marie Verberkt.

Die wonderschoëne melodie.

Refrein: Speul nog eine kier veur mich
die wonderschoëne melodie
Wao op weej ôs liërde kenne
in perfecte harmony
Speul nog eine kier veur mich
die wonderschoëne melodie
Wao op weej ôs liërde kenne laeveslustig, jonk en bliej )2x

D’r zien zoë van die deuntjes
die me kier op kier herkent
Daat zien duk ruggesteuntjes
of vervlaoge sentiment
Nao jaore “same jenne”
denk ik efkes dao aan terug
Wie weej ôs lierde kenne
Vreejerstiëd geit vleeges vlug....

D’r zien zoë zo’n momentjes
wao me kier op kier aandenkt.
Daat zien duk complimentjes
die allein de leefde schenkt
Nao jaore “same jenne”
denk ik efkes dao aan terug
Wie weej ôs lierde kenne
Vreejerstiëd geit vleeges vlug...

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Die Zomernach.

Deks dink iech trök aon die ore.
en aon ‘t land boe iech diech veur d’n ierste zaog.
‘ch had gow mien hertsje verlore.
Wie’ch daor mèt diech op ‘t strand in ‘t zönneke laog.

Iech zal ‘t noets mie vergete.
Wies diech deen aovond aon miech ‘n ser’naat höbs gebrach
Diech zals ‘t ouch nog wel wete.
Want diech bleefs beij miech.
en’t woord ‘n romantise nach.

Want in die zomernach.
moch iech hiel eve.
de leefde beleve met diech
‘ch had noets gedach
tot ‘t mer waor veur ein nach.
mer diech heels neet vaan miech.

Iech zal ‘t noets mie vergete.
wies diech deen aovond aon miech ‘n sernaat höbs gebrach
Diech zals ‘t ouch nog wel wete.
Want diech bleefs beij miech.
en ‘t woord ‘n romantise nach.

Zoondagkeend: Beppie Kraft.
Mestr.wäörd: Jean Kraft.

Diene naam.

De naam in ‘t water weerspeegelt.
In druime verlore oneindig
Diene naam
Diene naam
De leefde
De leefde

Ik staon aan d’n oever en fluuster
Ik staon aan ‘t water en zing diene naam.
Maar dich huùrs mich neet
Huùrs dich mich neet
Bis dich doed?
Doeëd... Doeëd?

Ik staon aan ‘t water en fluuster
Teder
Diene naam.

Oh..oh..oh..oh..oh..oh..ooh...

Ik staon aan ‘t water en roop dich
Ik staon aan ‘t water en zing diene naam.
Naam...

Bis dich doeëd?
Bis dich doeëd?

Huùrs dich mich neet.

Teks en Meziek: Edith Bekelaar.
Gezônge: Marij Damiani-Berkers.
Jaor 1993

D’n blauwe blome bloës.

Lets kwaam ik thoés met eine niejen bloës.
Dae pas presies beej dich zei miene sies.
Bluuske met pit wao nog meziëk in zit.
Uig mich noow gaon ik wie ein riës.

Refrein: Det duit daen bloës, waat ik dich smoës.
Daen blieje blie bla blauwe gebloomde bloës.
Dae goof mich aan mich, ein nie gezich.
Daen blieje blie bla blauwe gebloomde bloës.
Det ik zoë doon, zoë wie ik doon.
Det duit dae bônt en blauwe gebloomde bloës.

Ik veul mich net zoë wie ik weit neet wie.
Met miene blauwe blome bloës.
s”Maondaags môt ik dök in mien haempke staon.
Dan wuurt daen bloës weer in de was gedaon.
Nao ein paar rundjes door ‘t wasmesjien.
Swink al ‘t wasgood aan de lien.

Meziek: Wim Roeffen. Tekst. Wiel Hermans.
Gezônge: Wooden Chain.

D’n Draum.

Op mien kaemerke dao hink ein plaetje
aan ‘n häökske aan de moor.
Met ein druimend gezich, kiek ein maedje nao mich.
oet ein hiël ald lieske van vergaeld ivoor.
‘t Druëg zôn wieje reipe rokke
en manchetjes van fiene kant.
met ein kapertje op blônde piepelokke en
met ein weijerke in de hand.

Dôk dan kwaam ‘t maedje oet zien lieske
en ‘t sprook: “Kôm laot ôs gaon”.
En weej wandelde wied, nao dae vrugeren tiëd
asof de waereld ieuwe stil waas blieve staon.
‘t Maedje zông dan ein ballade.
op de klanke van ‘t spinet
en as dank brach ik um dan ein serenade en
weej danse ein duet.

Lets toen zote weej in ein prieeltje
en ik vroog dao um zien hand.
Maar toen is ‘t weer rap, in zien lieske gestap
en al lachend brach ‘t mich aan mien verstand.
Det ik dich oëts zal beminne
zit det maar oet diene zin
leve jông de zals d’r waal aan môtte winne
det ik dien bet-euver-groëtmooder bin.

Teks en Meziek: Frans Boermans/ Jan Theelen.
Gezônge: Ben Verdellen.

D’n Duuvel.

Hae woel miér van dit, hae woel miér van det.
Zieje gordiéne en ein waterbed.
Hae woel geld, geld, geld want hae dôch beej zichzelluf.
As ik alles heb, heb ik nog maar de helluf.
Hae woel miér, Vuul miér.

Hae woel alles waat hae nog neet had.
Zilvere kraane en ein bubbelbad.
Hae woel geld, geld, geld want hae dôch beej zichzelluf.
“t Laeve haet pas nut beej ein miljoen of twelluf.
Hae woel miér, Vuul miér.

Refrein: D’n Duuvel schiet altiéd, d’n Duuvel schiet altiéd.
D’n duuvel schiet altiéd op de grutste haup.
En miene haup dae is zoë klein.
D’n duuvel schiet altiéd, d’n duuvel schiet altiéd
D’n duuvel schiet altiéd op de grutste haup.

Hae woel laeve wie enne keuningszoon.
Koks en lakeije en waal zes paar schoon.
Maar wie hae alles had, en det waas enne haup.
Reep hae vertwiéfeld oét: “Wao is gelök te kaup?”
Hae woel miér, Vuul miér.

Neet oét Lottum.
Teks en Meziek: Frans Pollux.

D’n hemel tango.

Refrein: Ik dans met dich in d’n hemel einen tango.
euver de wölkskes met doëzend ingelkes um ôs haer.
Dien gans gezich straolt zoë hemels beej daen tango.
as dich dan fluusters: “Och ik zeen dich toch zoë gaer.”
Door zilvere zaale zweeve weej, wies weej misschien
dan einmaol saame in de zevende hemel zien.
Ik dans met dich in d’n hemel einen tango.
Och leeven hemel toch, wat zoel det zalig zien!

Ik loog lankoët te druime in de wei
en in daen druim
noom ik dich mei.
Weej kwaame veur de hemelpaort te staon
en Petrus leet
ôs binnegaon.
D’r waas ‘n bal op gang en Gabriël dae zei:
“Dans geej maar röstig met daen hemeltango mei!”

Jacobus speulde zalig saxofoon
en Marcus sloog
de xylofoon.
En wae zoot naeve Lucas zien cornet?
Elisabeth!
Aan ut spinet!
En Sint Christoffel sloog de roffel op zien pauk.
Andreas met ziene kleine trôm deej det ouk.

Teks en Meziek: J Theelen/B Verdellen
F Boermans/F Driessen.
De Vrijbuiters
Gezônge: Ben Verdellen.

D’n ierste kier.

Refrein: Jao det vergaet ik noeit mier
‘t Waas d’n allerierste kier
Jao det vergaet ik noeit mier
‘t Waas d’n allerierste kier.

Ik woor tendaas gevraogd en waas zoë ongerus
Ik waas al duk geplaogd, maar noeit gekus
Hae peek mich beej de hand en stond baove op mien schoon
en ik met de mond vol tand, want waat mos ik nou toch doon

De jong brach mich nao hoes en ik haop det geej dit snapt.
Os mam waas hier in hoes en ik betrapt.
Dae knul dae schoepte zeej oët en de mood zonk os inde schoon
Ik kreeg en roeije snoet, want waat mos ik nou toch doon

Daat hebbe weej noeit berouwd, want ‘t waas hiel aangenaam
Weej zien toen maar getrouwd, d’n ooievaar kwaam.....
Toch waare weej zoë blie, en weej leepe langs de schoon
Maar weej koste gen teorie, want waat mos ik nou toch doon.

Tek en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

D’n ingebeelde kranke.

Sjeng Pilkes haet waal altiëd wat,
dae duit niks lever as maar klage.
Vief dokters haet dae al gehad,
dae’n blood dae môt mich wat verdrage
De letste waek had hae ‘t neet miër,
nôw ja, det haet waal dökker emus,
Maar-e wis ‘t zéker deze kiër:
“Waat ik nôw heb, nae det had nog nemus.”

Ôch dokter, ik veul nörges pien,
Waat zoel mich nôw toch kinne schaele?
Ôch dokter waat zoel det toch zien?
Ik kan mich ech dao euver kwaele.
Ik kôs d’r iërs vas van op aan.
ik had waal altiëd ein paar klachte.
En toen waas ik ouk vuël baeter d’raan.
en nôw heb ik slaopeloëze nachte.

D’n dokter zag: “dich veuls niks miër,
waat dich mankeert is te verklaore.
Ik weit ‘t zeker deze kiër,
die rare kwaol die hiërs al jaore.
Ik zeen ‘t al heb maar gen noëd
al kan ik dich dao niks veur gaeve.
Want ‘t is ein feit Sjeng dich bis doëd,
maar dao môste maar mei liëre laeve.”

Teks en Meziek: J. Theelen/F. Boermans.
Gezônge: Ben Verdellen/Lottie Boermans.

D’n tendum.

Op d’n tendum met ôs twiëe.
Door det schoëne Limburgs land.
Gaon weej same rundjes rieje
ums de beurt met losse hand.
As ‘t zunke ôs veuroët geit
en de wind zit in de rök.
Wetse wao det dan op oëtdreijt
weej gaon zinge van gelök

Refrein: Uich heej wae duit ôs wat
Weej hebbe äömke zat.
En ôs bein die bliëve traeje.
Op daen tendeum lekker knaejer
Weej gaon van heej nao dao.
Ôs neuze achternao.
Allein ‘t ind is ôs bekind.
Maar det is ech nog hiel wiët eweg.

Langs de Maas door bônte weije.
Op daen tendum ik en dich.
Jennig nao de minse zweije
met ein vrintelijk gezich.
Op d’n tiëd ein heilig huuske.
Efkes smaere huurt d’r beej
Kinse slaope wie ein muuske.
en dan zingkse net wie weej.

Meziek: Wim Roeffen. Teks : Wiel Hermans.
Gezônge: Wooden Chain.

D’n tiéd.

‘s Morges geit de wekker, ‘t is tiéd um op te staon.
Ik baal wie enne stekker, mót nao mien werk toe gaon.
Laup ik door mien straotje, op waeg nao ut station.
Beej de halte steit ein maedje te wachte in de ochtendzon.

Ik veul mien hert kloppe
maar ik weit neet wat ik mót doon.
Ik wil um gaer iets vraoge,
maar de mood zak mich in de schoon.

Ik doon mien keertje klokke
Trek miene stufjas aan.
Ik veul dezen daag is anders,
kan allein maar dinke aan.

Kiék ik truuk op mien laeve.
dan zeen ik truuk met spiét.
Wie ik laefde zónder leefde
En die jaore bin ik kwiét.

Refrein: D’n tiéd, d’n tiéd geit vuuls te snel.

Noeits gevraog neet gekrege.
Noeits gezag dus neet verstaon.
Waal gezeen maar gezwege.
Waal gedach, maar neet gedaon.

De kins neet ieuwig wachte, d’n tiéd dae vluug veurbeej.
De mos dien kanse pakke, kom laot dich zeen.

Teks en Meziek: René Scheffer
Michiel van der Grinten.
Gezônge door Minsekinder.

D’r hingk waat in de lôch.

Refrein: D’r hingk waat in de lôch.
Det is neet vaer gezôch.
Det ruuzelt zoëmaar op ôs neer.
Det is zoë jôngk wie niej.
Ein kleine druimeriej
Gebaore op ein stök pepeer.
Det is ein bietje blues.
Ein bietje blue blue blues.
Det wiebelt zoëmaar um ôs haer.

Ik bin einen druimelaer.
Det wet geej waal
Want ik doon aan de stille dichteriej.
En det doon ik hièl gaer.
En mien mooders-taal.
Dao in zit veur mich de poëzie.

As ik in ut speegel kièk.
Dan waer ik bang
En det kump door d’n tièd
Dae rent mich weg
Daorum is mezièk gelièk
Van groët belang.
Zing ein leed en alles kump weer rech.

Wäörd: Hannelore Winter
Meziek: Wim Roeffen.
Gezônge: Hannelore Winter.

Doe bés mie maedje.

Kiek éns aeve in de sjtraot, zuug ze dao éns gaon.
Maedjes ‘t lieke waal blömkes.
Kénjer mit zilvere sjtömkes.
Maedje mit dien lupkes rood, en zoo fien gesjmink,
Loester nao ‘t leidj, dat die jungske zink:

Refrein: Doe bés mie maedje, och kéndj, ich hauwt van dich.
Doe modeplaetje, mien allerleifste wich!
Mie rozeknupke, ich nuim dich hertedeif.
Doe bés mie pupke, kóm ich hauwt dich éns leif!

‘t Jungske is nog vööl te bleu, durf ‘t nog neit aan.
Kump ‘r ei maedje éns taege.
Jummich, dan wurd ‘r verlaege.
Mer hae haetop zeek’ren daag toch zien kans gewaog.
En doe sjprouk dat maedje: has te mer eeder gevraog.....
Bés doe noe mie maedje......

En is dan de broelef dao, jóng dan is ‘t fees.
Wurd zich ei drupke gedrónke.
Same wurd nog éns geklonke.
Want ze zeen noe man en vrouw, och waat zeen ze blie.
Zaet ‘r doe mie vruike, kéndj, noe kóm éns hie!
Want doe bés mie maedje.....

Giel Laumen/Frits Rademacher.
Gezônge Frits Rademacher.

Doebie-doebie.

Zek heb gej det ouk dökker as geej ein meziekske huërt
zek heb geej dan ouk dökker det det ein obsessie wuërt.
De fluits ‘t en de zings ‘t, neuries ‘t van vruëg tot laat,
de wils ‘t waal vergaete, wits neet waat dao taege baat.
Zoë hoort ik dees daag örges, ik weit neet miër wannier en wao,
dit dreuvig melodieke, maar zing ‘t astebleef neet nao.
Ik weit de wäörd waal neet, maar det duit d’r neet toe.
Daorum doon ik alsmaar doebie-doebie-doebie-doe.

Doe-doebie-doebie-doebie-doebiedoe d’n hielen tiëd.
Det doebie-doebie-doebie-doe-doebiedoe waer ik neet kwiet,
en doebie-doebie-doebie traetert mich toch zoë enorm,
dae’n doebie-doebie-doebie-doebie-doebie oëreworm.
Weer doebie-doebie-doebie,is ‘t nôw de letste kiër?
Ik gluif ik bin ‘t kwiët zeg, gelökkig maar, ‘t kump neet miër.
Eind’lik is ‘t weg en det duit mich plezeer.
Doebie-boebie-doebie, verrek dao begint ‘t weer.

Teks en Meziek: Ben Verdellen/F. Boermans.
Gezônge: Ben Verdellen/ Lottie Boermans.

Doén beejein.

Refrein: Hiel doén beejein, weej zitte hiel gaer naeve ein.
Hiel gewoéen beejein, ‘t is gaar neet deur en och zoé fein.
Hiel doén beejein, weej zitte hiel gaer naeve ein.
Ôs hertje geit bleuije, de leefde geit greuije.
Waat is ‘t toch fein, zoëhiel doén beejein.

Ik kiek in dien auge en laes dien gedachte,
die zegge al zoë vuul van dich.
Ik veul ok ‘t moeie, waat nemes verwachte,
mien hert det klop sneller van dich.
Zeg ik heb gen eisen en ik heb gen klachte
dus deilen weej same de gein.
En laote ze mar praote weej vinden dit fein
hiel doén beej ein....

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Door te lege.

Door te lege, väöl te lege
Raaks doe hièl gauw in de knöp.
Want doe kumps door al die leuges.
Van de raege in de dröp.
Door te lege, väöl te lege.
Sjpeels doe hièl gevièrlik sjpel.
En doe kumps die leuge taege.
Al is er noch zoa sjnel.

Lèts haow ich de waorheid
‘n Bietje veul verdreijt
En mien bèst vrundsje
‘n Uèrke aangeneijd.
Och wat waor ich dom
Nao heb ich zaonne sjpiet
Nao sjtaon ich in de kou
En de vrund bin ich auch kwiet.

Este luuchs om bèswil
Dan moste dat mèr doon.
Mèr auch veur de gevolge
Jao weite in te sjtaon.
Huèr nòe miene raod,
Ich zègk het dich mer ins.
Dien laeve weurt pas riek
Este zonger leuges kins.

Golvend Heuveland: Schintaler.
Teks: Guus Smeets.
Gezônge: Willy en Guido.

Dreej nachte.

Dreej nachte, bin ik heej beej dich.
Dien lichaam, taege det van mich.
Ik kin neet slaope, wat mót ik doon.
Ik stap ut bed oét, en praot wat taege de maon.

Kiek um slaope, waat ein moei gezich.
Zón maedje, gans allein veur mich.
Ik waan mich in d’n hemel, ut duit mich haos pien.
Maar vanaaf dit moment zal ik noeits mier utzelfde zien.

Refrein: Maar ik zeen.
Al bin ik blind van leefde.
Ik zeg dich det ik van dich hald.
Maar dien auge.
Dien auge blieve kald.

‘t Zal zoelang neet mier deure.
Wies het mien hert in stökke brik.
Leefde, det wetse van te veure.
Ut kin gedaon zien in ein augenblik.

Noow is ‘t beej mich, en leet ut nog heej.
Maar as de zón strakkes opkump is ut allemaol veurbeej.

De letste nach, het is nog heej.
Maar as de zón strakkes opkump, is ut allemaol veurbeej.

Teks en Meziek: Michiel van der Grinten.
Gezônge door: Minsekinder.

Dreej stappe terug.

Refrein: (Weej wille) Eine stap veuroët en vlug.
(Weej motte) Dreej stappe terug.
(‘t Juch)

D’n boer bezeijt zien akker taege baeter weite in.
Met vuul geluk speult hae “netkiët” De schaalvergroeting woort fataal.
Hae mos met taegezin illusies rieker ging hae toch failliet
Alle kleine die verdwijnen as sniej veur de zon.
De sterkste euverlaeve, as ‘t kan Groët, groëter, allergroëts.
Opens knapt de ballon en de bank die start het rampenplan.

Bedrieve motte greuije de natuur natuurlijk ok.
De mins mot ruumer denke en vlug want ut verkier verstikt in files
En de smog verstikt de res nog ef, d’r is daan genne waeg terug
De stad verdingt ‘l platteland verzuurde bôs gaon plat.
“Wae volgt?” interesseert os gen moer, maar later krieg hae oëit geliek.
“Luuster nao de natuur!”. Maar wae luusters d’r daan nao enne boer.

“En de boer dae ploegde voort, ondanks financiele zelfmoord”
“En de fabriek die ging failliet en de bank woort zwarte Piet”.
“De natuur die smeekt um hulp en de bôs verzuurt tot pulp”.

Teks en Meziek: Hans v.d. Brandt.
Gezônge: Wooden Chain.

Druime..

Ik druim det ik oéit ens met wind in de rök.
Kin vaare nao nörges op good gelök.
De zôn aan d’n hemel en altiéd rechdoor.
‘t Golvende water en ‘t zalt in mien haor.

Ik druim det ik oéit ens kin vaare veurbeej
‘t Dinke aan morge ‘t noow en ‘t heej.
En euver de schouwer allein nog maar zieë
En is ‘t noow maondaag of vriedaag
of woensdaag of kwart euver twië.

Refrein: Ik druim tevuul, ik druim tevuul.
Dink det alles kin
Wies ik wakker bin.
Geluif ik nörges in, ik druim...

Ik druim det ik oéit ens verlanges doorbraek.
Geneetend van stilte ein ‘s Zôndaagse waek.
Nörges miér nuëdig nörges gevraog.
Niks haove doon, niks wuurt verwach van alles genog.

Refrein:

Neet oét Lottum.
Teks en Meziëk: Frans Pollux.

Dudelke.

Refrein: Dich bis mien dudelke, mien snubelke, ut dudelke van mich
Ik bin en bliëf kepot van dich
Dich bis mien dudelke, mien snubelke, ut dudelke van mich
Ik bin kepot van dich
Veur mich bis dich heej op dees aerd
Mier as unne groëte goldklômp waerd
Dich bis ut dudelke van mich
Ik bin en blief kepot van dich.

Weej dinke dök verschillend
euver iets det neet besteit
Weej zegge zwiëgend dan zoevuul
Wies det ‘t neet mier geit
Inens knalt dan de zekering
ein eine guf ‘t beej
Dan krieste weer de kriebels
En same zinge weej.

Kôs ik de weurt maar vinde
Um te zegge waat ik doch
Dan klaorde dök d’n hemel op
Weg waas die dieke lôch
Want zôn kleine kleinigheid
Is dök de praot neet waerd
Maak dich toch neet diek
Veur daen korten tiëd op aerd.

Teks en Meziek: Ben Verdellen.
Gezônge: Ben Verdellen.

Dus as ‘t efkes kan.

Refrein: Dus as ‘t efkes kan.
Jao dan geneet d’r toch van.
‘t Laeve haet zoëvuul in kleur.
Zoê vur de deur.
Dus as ‘t efkes kan.
Jao minse leef geneet d’r toch van
‘t Laeve haet zoëvuul in kleur.
Zoê vur de deur.

Nao en traon ennen lach.
Jao det guf pas laeveskrach.
Jao det guf pas daag en nach.
En roês in eur volle prach.

Det geluif in ‘t geluk.
Jao det krieg nag steeds geliek.
Jao det trekt zelfs erm en riek.
As gold oët de sliek.

Kompliment, zonder ‘ne cent.
Jao det guf pas stimulans.
Jao det guf pas iddere dans.
Opniej en reeële kans.

Harmony, nao sjaloezie.
Jao det guf det evenwich.
Jao dan straolt det laevenslich.
Wao idder vur zwich.

Teks en Meziek Hans v.d. Brandt.
Gezonge: Wooden Chain.