Zek haej

Dich kins mich en ik kin dich

Det is toch waal toevallig wieste zaes.

Nae dan toch, wie geit 't nog

Wao biste toch 't ganse jaor gewaes?

Refrein:

Zek haej! Waat zoelste d'r van dinke,

As weej d'r same nôw ens eine ginge drinke.

Want weej passe toch zoe schoën beejein

Daorum drinke weej neet gaer allein.

Zek, haej! Waat hadste dich gedach?

Zô'n bietje boemele de ganse nach.

Geit 't slech, of hebste pech.

Haet dees waek de kas weer neet geklop.

Waas de heur dich vuëls te deur,

Bel dan dienen hoësbaas efkes op.

't Is toch waal ein groët schandaal.

Wie me in de waereld zich versteit.

Wet geej neet, wie schoën dit leed

D'n internasjenale dit jaor geit?  

Zek Nelke.....(neums dich det 'dan niks)

Kom ens kieke leeveke

Waat ter is gebeurd.....

Eine jeep mit gaar g'n raajer draan heb ik dich dao geheurd

Det dink is praktisch ingericht

Löp euver van comfort.....

As te baove hoëg de roete ziems, biste Onder ouk al klaor....

Refrein:

Zek Nelke neums dich det dan niks zon prachtig noedpalies...

't Schoënste sierraod van os stad en gaar neet zwart in pries

Dao kroepe weej knusjes samen in, Gruuëts wie eine peek....

Knoebel weej zien dan Onder daak

As dat dan maar neet leek....

Knoebel weej zien dan Onder daak

As dat dan maar neet leek...

Heej zitte weej os bedje neer en dao de kleirkas

Van twiëde stok of keldertrap hebbe weej heej genne las.

De hebs heej alles beej de hand, ein kaolehok mit suite

En hebste soms ens erge haos, dan biste der sebiet.

Zoë kanste nog gelökkig zien wie eine schieresliep,

Dich brings mich mien pantuufelkes en die krômme piëp.

Ein bloomehöfke kriegs dich auk, aan de keukeraam,

Waat dunk dich as den ooievaar heej dan auk nog ens kwaam.

Muziek en wäörd: P. Willems.

Oet 't leedjes bukske Vastelaovend 1948  

Zing nog ens

Det leedje det mien moder zông

As zeej d'n hoëshald deej

Det kôs ik al as jônge jông

Det blief mich altiëd beej

Mien maedje liërde ouk det leed

Haet juus mien moders stum

En bin ik bliej of vol verdreet

Zoë dök dan vraog ik um

Refrein:

Zing nog ens mien golde maedje

Zing nog ens det alde leedje

Van d'n tiëd van roëzegeur en maoneschien

Van de leefde van gelök en hertepien

Zing nog ens van vruger jaore

Zing nog ens die melodie

Zien weej ens ouk ald gewaore

Det alde leedje det blief toch altiëd niej.

En as weej ens verslete zien

Och kump 't oëts d'rvan

En kump ein kleinkind ôs meschien

Bezeuke nôw en dan

't Leefste waat ik had gehad

Op ôzzen alden daag

Det ik dan aan dae leve schat

Ouk nog ens vraoge maag.

Wäörd: Frans Boermans

Meziék: Thuur Luxembourg

Jaor 1967  

Zoë is `t laeve

Laot lekker laope

Plök `t gelök

Det kanse neet koupe

Det huurse zoë dök

Asse `t haes

Dan veulse dich vreej

Want waat is gewaes is veurbeej.

Refrein:

Zoë is `t laeve, zoë geit `t dök

Waat kan `t gaeve, maak dich neet drök

Veurse `t wets zien weej neet miër heej

Want gans op `t lets is alles veurbeej.

Wilse waat waoge

Ruukse dien kans

Dam môsse niks vraoge

Den guuëfse dich gans

Waasse neet zaes

Jao, vraoge steit vreej

Maar waat is gewaes is veurbeej

Blief lekker lache

Maak dich niks wiés

Want minse, wat dach ge

Det is altiéd priés

Asse niks haes

Beginse opnie

Want net wiesse zaes: "C"est la vie!"

Wäörd: Guus Timmerms jr.

Meziék: Coen Ottenheim

Gezônge: Leta Bell en Hay Smeets

Jaor: 1996  

Zoë is `t laeve.(Waat kan `t gaeve)

Refrein:

Zoë is `t laeve, waat kan `t gaeve

We doon maar allemaol wat water beej de wién

Op idder paedje ein roéze-blaedje

En nao `t straevele ein bietje zônneschien

Want euver hônderd jaor

Jao jao des iérlik waor

Dan bisse deeze tiéd

Veur altiéd kwiét.

Mooder bloom, jao die waas zoë gaer op stap gegaon

Want ze preufde weer "t gelök

En ze had zich eur bloomekledje aangedaon

Maar ze woort och-erm neet geplök.

Vader haan had zien vaerebörsje naatgemak

En hae lokde zoë al van wiéd

Juffrouw kiep stook eur tiénkes in de nagellak

Maar ze kôs eur ei gaar neet kwiét.

Eine kater, dae had zich op de loér gelag

Want `t waas weer ens volle maon

Maar toen haet um ein ketje in zien oér gezag

Jông de bis te laat opgestaon.

Wäörd: Hannelore Winter

Meziék: John Janssen.

Gezônge: Marij Janssen en Petra Houben.

Jaor 1982

Zoë Venloos as kan zien

Dich bis heej gebaore as Venlosen blaag.

`t Waas vastelaovesdaag

De minse die repe ojee det wuért mauw

Maar daen baby van toen woort mien vrouw.

Refrein:

Dich wits waat vastelaovend is.

Bis gans nao miene smaak.

Ein maedje oét ein Venloos nis.

Dich hes mien hert gekraak

Wie al die maedjes oét de Wien

`t Ven wies Uehlingshei.

Bis dich zoë Venloos as kan zien.

Ein ônbeschreve lei.

Bis dich zoë Venloos as kan zien.

Wie ein kroédwis in de mei.

Leef maedje bliéf altiéd mien betje behei.

Beej dich vônd ik mienen dreij.

Ik lach in mien vuuske beej zoëvuél gelök

Daorum zing ik mich heej van de zök.

Weej hebbe ein dochter en ik bin zien pap.

Ein pölke wie mam zoë knap.

Det geit beej de Knibbel nao idderen bal.

En dan huurse auk dao euveral.

Wäörd: Wiel Hermans

Meziék: Wim Roeffen.

Gezônge: Hay Cromvoets.

Jaor 1986  

Zoebelaer

Refrein:

Weej zoebele, weej zoebele, weej zoebele zoë gaer

Op daen hiële dieke lekkere vastelaovend-babbelaer

Jao, wetste waal, jao wetste waal, waat waor is det is waor

Dae vastelaovend is veur ôs `t snuupke van `t jaor.

Want dae smak wie ein bônbôn... ha! ha! ha! ha!

Of einen ingel op dien tông... ba! ba! ba! ba!

Jao ken!

Weej zoebele zoë gaer

Op daen dieke vastelaovend-babbelaer.

Pak d'n ozel maar beejein.

Kwak um in de paolingstein.

Dan bisse dae ves kwiêt

`t Is d'n hoëgsten tiêd

Jocus rup weer: Kôm ens veur.

Doot de schaai maar van de deur.

En zoebel met ôs mei

Det gif dich weer d'n drei.

Moek de gek dan vritte good.

Sloeke zit ôs in `t blood.

Waat waor is det is waor.

Det zuuste idder jaor.

Maar `t blief neet aan de gangk

Lekker is maar dreej daag langk.

Dus: Gooien appetiet.

Wae hônger haet dae biet.

Wöärd: Ad Pollux

Meziek: Fr. Wetjens

Jaor: 1968

Zomertiëd

Dao schient de zôn op mienen bol

Ik wil nao boëte

Ôs Jackelientje zit al vol

Met zomersproëte

Dan bleuije de kaorebloome weer

En dans al 't schaor weer op en neer

Nôw huur toch ens aan, ôs Mientje rup al:

Kiëk ens, kiëk ens kiëk ens dao zuuste weer

Refrein:

Braomele miemere, dreej jônge katte

Mugge die biëte en nieje petatte

Blauw is d'n hemel en broën is de rök

Morrejen jao waat ein waer

Leet det aan ut zomerwaer

Wuurd det weer op slaag

Zônne straolende zomerdaag.  

Zôn maedje

Ik bin al zeve waeke op ein nieje schat verleef

Det kin toch ederein gebeure

Cato waas mich te stil en Jacquelien det waas neet neef

Ik leep zoeë aaf en toe waal ens te treure

Maar sinds ik Josefien weer kin

Wet nemus wie gelökkig ik nôw bin.

Refrein:

Zô'n maedje, zô'n maedje

zônne schat is t'er maar ein

Zô'n maedje, zô'n maedje

Uig kiek ens waat ein bein

As det in de plaats van Eva had gestaon

Dan waast'r genne appel van det buimke aafgegaon

Zô'n maedje, zô'n maedje

Jao, zônne schat is t'er maar ein.

Ik veul mich wie eine keuning as ik mit det schatje trouw

Den daag dae zal ik noeëts vergaete

Ik krieg aan Josefien toch waal de allerleefste vrouw

En haet d'n ooievaar op `t daak gezaete

Dan zinge wej geluif det maar

Bej det presentje van d'n ooevaar.  

Zutjes aan ...

As ik weer enne schoek kriég in mien kuute,

Kôm ik hiél röstig langkzaam aan de gangk.

Van spooje geit mien linker uurke tuute,

Dus zutjes aan, d'n daag dae deurt nog langk.

Refrein:

Laot maar lekker gaon zoë wie 't geit,

Laeve wie de wind mien jeske weijt.

Zutjes in daen toemel meigaon,

Spooje det is gauw gedaon.

Ik kôm zoë wiét mien veut mich wille drage,

En det is meistal neet zoë wiét e-weg.

't Haet auk genne zin mich op te jage.

Ik kôm op mien gemaak auk good terech.

Ik kin neet aan d'n daag van morge dinke,

Daen daag haet auk nog noeits aan mich gedach.

Wat kômme môt det kump det is 't linke,

Dus doot d'r noch maar eine verdach.

Wäörd: Wiel Hermans

Meziék: Wim Roeffen

Gezônge: Joke Theewen en Wiel Vestjens

Jaor 1989

2011

Noow luuster good waat ik ôg zeg.

Ind vurrige ieuw is `t ôntstaon.

De kroege laeg, de minse weg.

De meiste zien op reis gegaon.

Zoë ging det vaerder jaor nao jaor.

Maar ikke ging d'r neet vandoor.

En bin as einzelganger heej gebleve.

Refrein:

2011 Ik bin de nieje prins.

Ik bin de ganse raod.

D'n optoch bin ik ouk.

En staon ik langs de straot.

Dan speul ik muzikant

En bin ik mien publiek.

Ik lach en bäök as kloon.

Det mak mich gans allein uniek.

2011 Vastelaovend bin ik zelf.

As kind zông ik veur eine cent

Van deur nao deur mit vuuël plezeer.

En waas met niks allang content.

Want ik zông alle leedjes gaer.

Noow zegge ze haos euveral.

Daen dwaze is `n raar geval waat.

Vruuger waas zoë zal `t noeit mier waere.

Ein volksgebroèk, `t is veurbeej.

" Dook det veel nao doèzend jaor.

Ik veul d'r mich mei dreuvig beej.

Vergankelikheid velt altièd zwaor.

Ös maske leet noow in de gäöt.

En nostaigie klink oèt mien sträöt.

Ik zông , umdet ik wakker schrôk, dit leedje.

Wäörd Martin Peters.

Meziek: Frits Tilburgs en Martin Peters.

Gezônge: Martin Peters.

Jaor 1998.

Zek haej.
Zek Nelke
Zing nog ens
Zoë is `t laeve
Zoë is `t laeve.(Waat kan `t gaeve)
Zoë Venloos as kan zien
Zoebelaer
Zomertiëd
Zôn maedje
Zutjes aan ...