Maar wat heb ik gister toch ein joeks gehad.
Waas mit ‘t moeiste maedje aan de zwier.
Wet geej smeis waat is d’r mit dae leve schat.
Want ik zeen um nörges miër:
Refrein:
Wao zoel det maedje zien van gisteraovend.
Det ik vannach nao hoës toe brach.
Det in de maoneschiën zoë vuuëlbelaovend.
Mich haet gekös en van alles haet gezach.
Wao zoël det maedje zien, is det gevlaoge.
‘t Haet mich toch zoë leef gehad.
Waas det maar schoëne schien? Waas det gelaoge?
Det is neet erg, d’r zien nog maedjes zat.
Wao is det gebleve, maar ‘t is toch wat.
Det ik mich op det maedje zoë verkeek.
Ik waas ziene leve, ik waas ziene schat.
Maar ‘t leet mich in de steek.
Zuuste noow det heste van die maedjes weer.
Det sprik waal aaf maar kômme doon ze neet.
Wins um maar ‘t beste en nog vuuël plezeer.
Kös um maar as geej um zeet.
Wäörd en Meziëk: Frans Boermans/Wim Roeffen.
Gezônge: Gé Deenen en Wiel Vestjens.
Jaor 1999.
Ik weit nog hiél good, wie mien iërste maedje hoot
Det vergaet ik noeits neet miër.
’t Hoot Angelien en ’t moch d’r bés waal zien
Maar ’t bedankde veur de iër:
Toch scheet ik altiéd nog in de lach
As ik weer dink, aan waat ik zag:
Refrein:
Dich bis ’t moeiste maedje van de waereld
’t Allerschoënste op dees aerd
En idder ander maedje op de waereld,
Haet veur mich gen ink’le waerd.
Maar wetse waat det mit mich is?
‘k-Weit neet precies wie groët dette waereld is.
Dich bis ’t moëiste maedje van de waereld
Ik vind allein, de waereld waal waat klein.
Ik had waal verwach, wie ik ’m det had gezag
Det het mich waal gluive zoel
Maar het zag metein; “Och det zaet toch idderein,
Geej wilt allein maar ein kösmoel”
Noow heb ik vruuger oeits geliërd.
Kösmoele is gaar neet verkiërd
Noow is ’t waal zoë, enne mins is neet van stroë
‘k Bin weer toe aan eine schat.
Ik haop Angelien, maar as hét ’t neet zoel zien
Dan zien d’r toch nog and’re zat.
En daorum bliéf ik maar op zeuk.
Maar det vindt hét noow weer neet leuk
Gezônge door: Gé en Rob Deenen
Teks en Meziék: Wim Roeffen
Jaor: 2011 Plaats 1
Wae kan vergaete
As d'r gen dröpke in de kraan miér zit
Wae kan neet aete
As d'r ein kiepke zien haan vergit
Dae luét zich bringe
Nao ein kefeeke in de stad
Dao kinste zinge
Beej eine kraan dae haet nog zat.
Refrein:
Det is ein vastelaoves-tapmesjién
Det mak meziék um van de wap te zién
En dan dao naeve ein paar auge die neet dauge
Maar die kaorebloomeblauw van de jenever zién
Det is ein vastelaoves-tapmesjién
Det mak meziék um van de wap te zién
Dan is 't laeve neet verdaon Merie
Kans neet mier staon Merie
Dus laot maar gaon Merie.
Dich môs neet kriéte
Umdet 't lache dich vuél baeter steit
Dich neet verbiéte
As 't gelök ein ander sträötje geit
't Beste pepke
As dich 't lache neet miér baat
Det is ein klepke
Noow maak dien börsje maar ves naat.
Wäörd: Hannelore Winter
Meziék: Jan Derijk
Gezônge: Hannelore Winter en Jan Derijk
Jaor 1985
Dao is jao gen städje in 't ganse land
Wao 't maedje is zoe sjarmant
En trefste zô'n kind aan, dan in de stad
Zonne lekkere leeve schat
Vraog dan aan det kind, wet gêj héj de waeg
Bin gaar neet vreg waog die kans
En is het dan gen hellevaeg,
Ik weit zeker de kriegs sjans.
Haet zô'n kind veur good ziene vaste sjans
Wao het op alle bals mit dans
En wao het mei nao de kino geit
Of op ein tumpke steit
Dao pleit 't dan veur, bej zien mam en pap
En neemp 't dich mit nao zien hoes
Pas dan good op: 't wies dich rap
De waeg nao 't stadhoes.
Refrein:
Ein Venloos maedje, zô'n aardig kind
Ein Venloos maedje, wuerd gaer bemind
Ein Venloos maedje, wies och ouk gaer
De waeg in 't städje, jao van plezeer.
Comp. H. Verhagen. waörd L. Winters.
't Venloosch halt det hoëg in iere
Al krieg ste nog zo'n fijne lien
Wil det noeit nae noët verliere
Det duit dien elders herte pien.
Kinder hebbe det gespraoke
Het Venloosch klink zoe schoên en ech
Kwaam dien Pap zien blood aan kaoke
In 't Venloosch zoot hae dich dan rech
Bis te in de vraemde jaore
En bis nog zoe ver van hoës
Bis te as Venlonaer gebaore
Spraek dan wie vrüger béj dich thoes.
't Venloosch, 't Venloosch
Spraek det toch euveral
't Venloosch, 't Venloosch
Bring det toch neet ten val
't Venloosch, 't Venloosch
Det klink zoe wonderschoên
't Venloosch, 't Venloosch
Haet zonne moeiën toon.
koeplet:
In Dubai schient de zôn waat miër te schiene
En d’r brande altiéd lampe in Pariés
Maar ‘k heb ’t neet op Seines of op Riéne
De Maas steit stevig baovenaan mien liés
refrein:
Venlo, ik gaef dich gans mien hert
Heej is ’t laeve ein côncert
Alles galdert, van de blaage
wies de aldere van daage
Venlo, verdeent ’t volle pônd
Want op deze vastelaovesgrônd
Greujt de greunste pasgebaore sproét
Tot enne Venlonaer mit jaoksgararantie oét
koeplet:
In Rio zuusse louter korte kledjes
In Kölle zien de kleppe riesengross
Mestreech drink wien, en bik te deur en netjes
Maar weej zien gewoën van beer en boeremoos
’t Näöle is heej laeveskuns, maar det is neet zoë gek
De Venlonaer dae wet det waasse leef hebs dich ouk nek
Wäörd en meziëk: Frans Pollux
Zang: Bart Houtermans, Fred Honig en Ruud Stikkelbroeck
Jaor 2014
Refrein:
Ik heb ein sôkkertante.
Tita tita tita tita tita Tante Nel.
Det is mich toch en kwante.
Tita tita tita Tante Nel.
Det mins met eur einenzestig jaore.
Kan mennig Venlonaer bekaore.
In ôs femilie weite weej van wante.
Euver die kwante tita tita sôkkertante.
Os Tante Nel die haet `t toch zoë good.
En laef d'n ganse daag op groëte voot.
Wao zoel zeej det nôw allemaol van doon.
Met mäötje zesendertig in de schoon.
Os Tante Nel die haet zich noëts getrouwd.
Maar letsaan ein prachtig huuske opgebouwd.
Riet eine auto zô'n manjefieke slei.
Geit altied zweve op de groëte hei:
Os Tante Nel die kwaam dök op bezeuk.
Weej vônde det allemaol aeve leuk.
`s Morges um zes hônge weej al oët `t raam.
Te kiëke of die tante auk waal kwaam.
Jaor: 1974
Ôzzen Harie kan neet danse,
Maar dao kan dae niks aan doon
En ik zag um nog: "Wie kanse",
Want dae haet twië linker schoon.
En nôw kump det door die hakke en die punte,
Want idderen traej veuroët dae makke in de rundte
En al duite 't iërs krangs en dan kerwaats,
Maar ôzzen Harie dae kump gaar neet van zien plaats.
Refrein:
Tiederie, Tiedera, Tiederalderaldera,
Enne mins dae mak mich mei toch einen heisasa!
Tiederie, Tiedera, Tiederalderaldera,
Weej halde neet van heisa maar van hoepsasa!
Ôzzen Harie kan neet opstaon,
's Morgens vruug is det ein leid,
Zoë umhoëg met ziene kop gaon
As dae kop d'r neet nao steit.
Want dae leet in bed maar hilt de auge aope,
Umdet hae waal ens kiëke wilt wie hae geit slaope.
Ôzzen Harie zaet: "Ik slaop gaar neet zoë gaer,
Ik bin zoë bang det ik dan auk weer wakker waer".
Ôzzen Harie kan neet kösse
En toch is dae good gezônd,
Maar zien piëp die zit d'r tösse,
Want die hild hae in de mônd.
"As ik kös", zaet dae, "begriëp wao det op oetdreit,
Ik heb gen rös det mich de piëp dan auk nog oëtgeit.
Nae ik bin veur det gevreej nog gaar neet riëp,
Ik heb tebak d'r van en hald mich aan de piëp.
Jaor: 1978
Refrein:
Want zoelang op deze waereld eine Venlonaer besteit
Tiralala tiralali
Is 't zeker det de vastelaovend noeits verlaore geit
Tiralalalalalali
Ti-ra-la-la ti-ra-la-li ti-ra-lala weej ziën wir bliej
En we viere vastenaovend wies den allerletste spie
Ti-ra-la-la-la-la-li
Venlo kaok en broës van binne
't Is iets waat we jaore kinne
Altiëd kump det wit teruuk
's Zondaags löp 't in de gater
's Maondaags hebste eine kater
Dinsdaags biste knats keduuk
't Is weer carnaval, 't is weer carnaval
Beej ôs en euveral
Refrein:
Träöt ens! Träöt ens!
`t Guf neet wie of waat, maar träöt ens
Gangk ens met ein joekskepel op stap.
Träöte op de straot en träöte aan d'n tap
Träöt ens! Träöt ens!
Dao zit nôw net de kneep
Want zoëlang aste nog kins träöte
Biste nog gen alde feep. 2x
Einen hoëggeliérden hiér dae zuk al jaore
Wao dae gooje geis in Venlo toch aan leet
Maar hae zaet: Ik kan `t neet verklaore
Wie det zit, wie det kump, ik weit `t neet
Zaet einen doédgewoénen man:
`t is zoë simpel as maar kan:
En ein hoëggebaore vrouw die kiek nao ônder
As daen bônte storm weer door ôs straote geit
En zeej zaet: `t is eeders kiér ein wonder
Wie det löp, wie det springk en wie der dreijt
Zaet eine kleine snôtterblaag
As ik ôch ens raoje maag:
Wäörd: Ad Pollux.
Muzék: Jan Jacobs.Gezènge: Hans Mans.
Jaor 1981
Weej hebbe - ôzze slinger.
`t Meis aan waat neet maag.
Det zien dök - dofte dinger.
Die doon weej met bedraag.
Weej make gaer oét gekkigheid.
Ein leweit det `t vergeit.
Refrein:
Trômme op de telders mit `t mets en de verket.
En klatse mit d'n deksel op de pan.
Lekker zitte stampe met de vuet op `t kerpet.
En zoë hard as `t maar kan.
Zien we dan nog neet oétgespoés.
Dan houwe we op de taofel mit de voés.
Trômme op de telders mit `t mets en de verket.
D'r is niks leukers dan det.
Mam ging lets - mit de kinder.
Ens nao ein restaurant.
Braaf kinder - miër of minder
Die ote oét eur hand.
Ze ware aevel klamp pas klaor.
Of dao ging `t loos , ech waor:
Ein hiël stel - presidente.
Beejein in Holt-Paries.
Dineerde van ôs cente.
En ote zich de miés.
D'n hoëgste Piet dae noom `t waord.
"Hiep hoera, we zien akkaord".
Wäörd en Meziék: Wim Roeffen.
Gezônge: May Anröchte en Frans Driessen.
Jaor 1998.
refrein:
Ik bin weer truuk van wao ik net gewaes bin
al weit ik neet persiés miër wao
en wie `t kump jông det ik noow weer heej bin
och ik leep gewoën mich zelf achternao
Dus as ik weg kin wetse wao ik haer bin
dan gaon ik truuk nao wao ik bin gewaes
‘t mak neet oét al wis ik gaer
wao kôm ik oét wao gaon ik haer
maar ja det zeen weej op den truukwaeg dan waal weer !
koeplet:
Zoëwaat det neump me oriëntasie
maar die heb ik neet
` t hingk dus gans aaf van de situasie
wao d`n truukwaeg leet.
Dao bin ik weer, `t is heej aevel joeksig, waas se zaes
maar volges mich bin ik heej al ens gewaes
koeplet:
Dit meug van mich de ganse aovend deure
van kefeeke naor kefee
en kiek, ik loup noow achtersteveure
idderein veurbeej.
Dao bin ik weer `t is heej aevel joeksig waas se zaes
maar volges mich bin ik heej al ens gewaes
Wäörd en meziëk: Paul Nagelmaeker
Zang: Bart Houtermans – Fred Honig
Jaor 2013 Plaats 1.
Ik heb allang gezwege
Ik heb 't noëts gezag,
Ik woel d'r neet um lege
Maar ik had 't waal verwach.
Nao jaore lang studere
Kwaam ik d'r nog neet oët
Ik bleef maar prakkezere:
Wie kôm ik toch veuroët?
Refrein:
Mien linker bein en mien rechter bein
Die laupe nôw al jaore naevenein.
Det ein geit op en det ander neer
En as ze daomit vaerdig zien, beginne ze alweer.
Mien linker bein en mien rechter bein
Die laupe nôw al jaore naevenein.
Det ein löp heej en det ander dao
En ze laupe zich al jaore achternao.
Ik ging 't ônderzeuke
Ik keek nao alle bein.
Det waas nôw net 't leuke
Die deje'n 't ein veur ein.
Ik snap nôw auk de raeje
Waorum die bien zoë gaon
Die môtte blieve traeje
Want anders bliëfste staon.
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: Thuur Luxembourg
Refrein:
Twië deepblauwe auge, enne groëte pot beer
Enne mônd om te kösse, dao kump 't op neer
De res det is beejzaak, veur iddere mins
Wae wet waat-se strakkes of morge nog kins
Dus plök deezen daag, laot dich gaon en maak plezeer
En waat morge kump det zeen we dan waal weer
Twië deepblauwe auge, eine groëte pot beer
Enne mônd om te kösse, dao kump 't op neer
Of-ste nôw ein maske druêgs of dien gewoën gezich
Of-ste eine smale bis of eine zwaorgewich
Of-ste nôw verzekerd bis vreejwillig of verplich
Det zek ik ôch, dao kinste waat aan doon.
Jaor: 1976
Refrein:
Fladdere wie eine vlinder en zoeme wie un bei.
Hange wie un vlaermoes want dao zitse dan neet mei.
Dien auge staon dan wazig ut is dien eige fantasie.
En `s morges asse wakker wuurs begint ut weer opnie
Dan kinse:
Fladdere wie eine vlinder en zoeme wie un bei.
Hange wie un vleermoes maar dao zitse dan waal mei.
Ik weit now wie ut kump det kin toch auk niks gaeve.
Met vastelaovestiëd, laefse un gans niej laeve.
Ut kan laupe wie ut löp, och minse laot toch gaon.
Weer efkes ein femielie zien, veurdet ut is gedaon.
Dan kinse:
Ut is alweer zoë wiet, ik kan der neet miër taege.
As ik d'r al aan dink, waer ik op slaag verlaege.
Ik bin gans van de wap, verberg dan mien gezich.
As het weer veur mich steit en zaet ik hald zoë vuel van dich.
Dan kinse:
Wäörd en Meziek:
Wim Roeffen en Martin Peters.
|
