Ik môt ôch waat bekinne
Wao ik toch waal waat van baal,
Ik woel beej ein kefee nao binne
Maar de deur die waas te smaal.
‘t Waas te flauw veur wäörd,
Waat mich dao toen is gebeurd:
Refrein
Ik kreeg ’n akkefietje mit Merietje,
We kôste same neet miër door ein deur.
En daorum douwde ik um maar ein hiël klein bietje,
Maar daovan raakde toen Merietje euversteur.
Het keek toen waal waat zoor,
Maar we kwame d’r waal door!!!!!
Zoë waas det akkefietje mit Merietje,
Toch maar van hiële korten deur.
Nao ein kôsmoel zag toen Merietje nao ein tiedje:
“Zô’n akkefietje stelt toch gaar niks veur”.
Ik zag iets van zien maote
Want die ware bes rejaal
Det had ik baeter kinne laote
Want det wis ‘t zelf waal.
Het vônd det gaar neet leuk,
Want zien auge sproke beuk:
Ik koch um ens ein kledje
En det stônd um hiël erg sjiek.
Maar ja, det waas noow net ‘t ketje,
Want dét makde um weer diek.
En ik daen ermen blood
Nae ik doon ’t noëts neet good:
Gezônge
door: Marcel Verdellen en Paul Joosten
Teks en Meziék: Wim Roeffen
Jaor 2010
Plaats 2
Suupke mit bölkes diek en rônd
Det is toch zoë gezônd
Maar waat ik noow toch heej belaef
Dees kiepesoep die laef
Zegk ens ober waat doon toch die vleege in mien soep
Die zwumme op de rök
Uig die dieke haet al al mien bölkes opgesnoep
En brômp van deep gelök
Jao die vleege zeen ze vleege
Want vleege doon die neet
Lekker zwumme doon die slumme
Weit geej wao det aan leet
Zegk ens ober waat doon toch die vleege in mien soep
Ik veul mich biëstig betoep
Bumke vanaaf d'n hoëgste rand
Doon die mit losse hand
Poedelke neks mit vuul gekreun
Rech in det soepegreun
Kiék wie die éin ein baenke trek
Det wuurt mich toch te gek
In ein bevleeging gaon die d'raan
Vleeg ik die vleege aan
Gezônge: Gé Deenen en Frans Driessen
Plaats 2-2005
In oz Stad - vind me zat
Waat ein ander plaats noëit hat
lollige luu, joeks en beer
't Is ein städje van plezeer
Maar baove alles - 't is bekint
steit 't Venloosch maedje - det aardig kint
't is genne greek - 't gif zich gans
as steun veur ziene sjans.
Is ter fees - of is ter bal
't Venloosch maedje is euveral
't Duit aan sport en aan meziek
't wandelt mit hiël flink en kwiek
't stop en breit en kaok en bak
zit zienen leefste gennen hak
't karakter zaag - de uigskes leef
't Is einen hertendeef.
Mit de moede - deut 't mei
maar is toch zuinig op zien grij
Hudjes chiek - scheunkes fijn
leuke kouse aan de bein
permanent - in de haor
ein sigaretje - neet te zwaor
raeken maar - 't pas eur waal
want ze zien kolosaal
Gaef det kint toch gauw ein muulke
want dao hilt 't toch zoe van
Kus um lekker op zien wengske
dao krieg 't roeie kleurkes van
stank toch neet te prakkezeere
Al bis te jong of bis ste man
kus um pang - op zien wang
ein Venloosch maedje is neet bang.
Ik zoog um loupe door de stad
En ik weit neet waat ik had
Ik woort inens gans duuzelig
Ik struukelde zoëwat
`t Waas ein wônderlik gezich
En det steit noow naeve mich
Alles waat ik zegge woel
Det zeg ik dich
Refrein:
Nog efkes same
En nog eine kiër verleef
Det allein is àl... waat ik wil
Door dich bin ik zoë good geluimp
En nog lang neet oétgedruimp
Efkes same
Det is àlles waat ik wil...
Eine kiër mit sich, det sträötje gaon
Zeg dan taege mich, `t is nog neet gedaon
Dich bis die helf die beej mich pas
En ik hald dich stevig vas
Weej kroépe doën beejein
In ôzze vastelaoves-jas
En is `t strakkes weer gedaon
Dan laot ik dich nog neet gaon
Wae det meimak
Kan dit leedje good verstaon
Wäörd: Hannelore Winter
Meziék: Jan Bax
Gezônge: Petra Houben en Gé Deenen
Jaor 1996
An waas ein aardig maedje.
Opgeruumd en content.
Wengskses wie ein roëze blaedje.
Sjang eine flinke vent.
Aan An vroog dan ouk eederein.
Zelfs groët en klein (bis)
An is die vreéjerie gedaon.
Of zulste trouwe gaon.
Refrein:
Och An, och An, och An.
Wie geit `t toch met Sjang.
Hilt dae nog vuël van dich.
Kom toch vertel `t mich
Och An, och An,
Vertel ens wat
Ôs ens wat (bis)
Och An vertel ens wat
Van diene leefste schat.
As `t waar kwart veur neege.
Vader zoot in de praos.
Ging An, Sjang vestus taege.
Baodschap deej gennen haos.
Mooder stook An ein dieke voes.
Kwaam laat nao hoes (bis)
Vader zag, An luuster ens héj
Zit dich ens efkes béj.
Geit `t dan nao zien bedje.
Lacht An zoë veur zich haer.
Baeijt `t dan zien gebedje.
En leed zich stiekum neer.
Zutjes zinge ze onverwach
De koedeljach (bis)
De breurs en zusters al beijein.
Det wonder moei refrein:
Wäörd: L Winters.
Meziek H. Verhagen.
Refrein:
Och Marleen. och Marleen, id're kiër als ik dich zeen.
Begint mien hert te bleuje.
Och Marleen, och Marleen, ik vraog mich aaf as ik dich zeen.
Wie kan `t zoë moei greuje.
En dich bis, as ik mich neet vergis.
Zoë gegreud zônder wortels zonder mis.
Toch bis dich gans kômpleet.
Och Marleen (klap, klap, klap), Nae Marleen (klap, klap, klap)
Dich vergaet ik vanzelaeve neet.
Ik heb vuël vrouwelik schoën gezeen.
Van Zwede tot in Spanje.
Maar gen zoë moëi wie mien Marleen.
Ein ech Venloos kind zônder franje.
Wae um zuët dae is direk van de zök.
Mien Marleen is zôn lekker stök.
De manne zwerme um Marleen.
Ze doon net of ze praote.
Maar kiéke zich de auge oét.
Marleen haet bizôndere maote.
Jao ik zek `t veur de zoevuëlste kiër.
Wie Marleen kump d'r noeits gen miër.
Teks: Giel Aerts.
Meziëk: Giel Aerts.
Jaor. 1971
Wie ik woord gebaore waas ik vreejgezel.
Zoog nog gen gevaore, waas op miene stel.
Hiël vuël lange jaore is det good gegaon.
'k Heb miën hert verlaore, 't is met mich gedaon
Refrein:
Och, waas ik maar beej mooder thoës gebleve.
Och, waas ik maar mit dich neet meigegaon.
Och, had ik nao dien auge neet gekeke
Dan had mien erm hert neet zoë verkiërd gedaon.
Ik kan neet aete en neet drinke,
Want ik môt maar altiëd dinke aan dae roëije mônd.
Die blauwe auge, die haor zoë blônd.
Och, waas ik maar beej mooder thoës gebleve.
Och, waas ik maar met dich neet meigegaon.
Euveral en altiëd dink ik maar aan dich.
Bin ik weer dien stum kwiët, zeen ik dien gezich.
Nae, det kan neet dauge, wie ik mich auk dreij,
Dae mônd, die haor, die auge, die drei-je met mich mei.
Wae mich kint verklaore zaet mich astebleef
Bin ik nôw verlaore, bin ik nôw verleef.
Luuj, ik wil ôg vraoge, gaef mich goo-je raod.
Zoel ik mich waal waoge in d'n echtelikke staot?
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: Thuur Luxembourg
Laot gaon, laot gaon, d’n optoch kump
veurbeej
En alle ingelkes die sjeeze door de stad
Laot gaon, laot gaon, de prins dae is d’r beej
Hae waas al lang verraoje, maar so what?
Zoë geit ‘t al
Sinds opa maskes droog
‘t Waas falderal(dera)
det toen de klok al sloog
Wie ‘t waas, wie ‘t is en wie ‘t waere zal
As weej olms zien, dan geit de carnaval
Nog percies zoë wie-e altiéd is gegaon
De vastelaovend, de vastelaovend
De vastelaovend blief waal doézend jaor bestaon
Ao jei, ao jei, ik huur ein joekskepel
En zoë te huure staon die knöppels veur d’n dreij
Ao jei, ao jei, ik dink det ik ze bel
Mit bakkelieten handy bel ik mei
Weej zônge al
Wie geej nog sinas drônk
Maar de carnaval
Klink nog wie-e toen klônk
Opzie, opzie, de tadewa’s zien heej
Te weite: jônk en ald en al d’r tössenin
Opzie, opzie, de maedjes zien nog vreej
Veur idderein dae Venloos kösse kin
De greek dae näölt:
“’t Moëiste is passé”
Maar geej, geej veult
De joeks geit noëit veurbeej!
Gezônge: Ruud Stikkelbroeck, Bram Holla, Bert
& Herm Pollux
Wäörd: Frans Pollux
Meziék : Frans Pollux
Plaats 1 2007
Ik kin ein niej leedje.
Wie ging det ouk weer.
Waat is ‘t geval.
De zings euveral.
Dit leedje zoë gaer.
Ik heb ein gedachte.
Die is ‘t ech waerd.
Zô’n leedje bringk dök.
Ein hemels gelök.
Dreej daag op ôs aerd.
Want mit ôzze “vastelaovend”
Zinge weej weer euver d’n inzigsten tiéd.
Ein leed van “vastelaovend”.
Det huurse ens heej.
Dit zingse dan dao.
En wuurse neet kwiét.
Nae kiék neet nao gister.
de duis ‘t vandaag.
De kins maar de helf.
Det blief beej dichzelf.
Want zinge det maag.
Gaef dich noow maar euver.
En laot dich ens gaon.
‘t Is aafgestump.
Dit leedje waat kump.
Det bliéf waal bestaon.
Wäörd en Meziëk: Martin Peters/Frits
Tilburgs.
Gezônge: Martin Peters/ Frits Tilburgs/Hay
Smeets.
Jaor 1999.
Ik gluif det alle manne,
Kepot zien van Marjanne,
Ze dreije wie ‘n-stel beije um ‘m haer.
Ouk ik kin neet ôntkinne,
‘m Gaer veur mich te winne,
Maar doon det aevel waal op mien meneer.
Refrein:
Ooh, Marjanne, as ik dich zeen waer ik vanzelf blie.
Ooh, Marjanne, dich bis nog moeier dan ’t moeiste schilderie
Waat ik dich noow vertel, is genne kattendrek,
Ik zeg ’t maar metein: “Dich maks mich knettergek”
Ooh Marjanne, waat môt ik doon? De zaes maar waaste wils
Ooh Marjanne, aste dan ouk maar ein bietje van mich hilds (2x)
Ik bleef maar nao ‘m kiéke,
En woel neet van ‘m wiéke,
Mien laeve stond finaal op ziene kop.
Maar det waas um ’t aeve,
Dao meus ik maar mei laeve.
Det huuërt d’r beej en hild ouk noeits neet op.
Ik waas neet zô’nne gauwe,
En woel al gaar neet trouwe,
Maar deze schat, dae waas mich det waal waerd.
Ik zoel ’m alles koupe,
As het maar neet ging loupe,
Want anders waas det slech geinvestaerd
Gezônge
door: Marcel Verdellen en Paul Joosten
Teks en Muziék: Wim Roeffen
Jaor: 2011 Plaats 3
Refrein:
Wao is toch d'n tiëd gebleve
Van Baer de Woers en Tru de Vink
Sjang van Alum Büd zien vruiwke
Ik greuzel as 'k dao aan dink
Wao is toch d'n tiëd gebleve
Van Baer de Woers en Tru de Vink
Sjang van Alum Büd zien vruiwke
Ik greuzel as 'k dao aan dink
Oome Graad oet Hoki-poki
Woel ens gaer nao Venlo gaon
Hae kreeg heimwee nao 't stedje
Wao zien weegske had gestaon
Graadje kwaam mit vastelaovend
Splenti monni had te zat
Maar hae veulde zich onheimlig
En zag toen, ik mis heej wat.
Oët protes had Ome Graadje.
Maling aan de Jocus-vaan.
En hae ging ens aan de zwabber.
In de Venlose Jordaan.
Maar toen leep d'n baeker euver.
Hae zoog de Jeustraot zônder stert.
Snikkend keek -ke nao `t Hetje
En zông mit ein gebraoke hert:
Ome Graadje woord toen raozend.
Vônd `t neet maskeere flauw.
Deej ein maske veur zien porum.
En einen hiëring in `n kouw.
Smaekend ginge nao de pliessie.
Zörg géj toch det ik héj bliëf.
Laot mich nog ens van vrueger druime.
In `t kotje op de schiëf.
Meziek: Schmidt.
Wäörd. Ruitenbeek.
Op d'n boulevard de la majjum
gaon de leechter in de nach nog lang neet oët
Same klinke, same drinke
en maar uige en maar winke nao een ongekösde snoët
Is det neet fijn, is det neet kwant
Jao, aan de majjumkant belaefse allehand
Ut wuurd langzaam duuster, de zôn wil nao bed
Me huurt ut gefluuster van hae en van het
Dao hingk einen haemel van raos en van roëd
en klink ut getoët van eine boët.
De miëwe die jage de bik veur ut nis
Dao schriëwe de blaage zich laam um de vis
De vlinders die kösse eur bloom in ut oër
Och kinder dan huurste ze in koër.
Gelök wuurd geplök oët de leefde veurein
En dök hilt gelök auk d'n oozel beejein
Want minse die winse toch noeit trammelant
dus vindse de minse hand in hand
Wäörd: Hannelore Winter
Meziek: John-Gerard Janssen (1985)
Gezônge: Marij Janssen en Petra Houben
Refrein:
Op idder pötje, dao pas ein dekselke.
Det zaet mien mooder taege idderein.
En tröf zô'n pötje, dan toch zien dekselke.
Dan bliéve zeej eur ganse laeve lang beejein.
Al biste erm of riék, diek of dun!
Bliéf toch zoë wieste bis.
Waat binne in dich zit, dien hert en ziel
Det is waat `t veurnaamste is.
Op idder pötje, dao pas ein dekselke.
Kiék um dich haer, en vraog dich aaf
Wae haet mich gaer?
Hae is alle jaore vreejgezel
Zien haor die striekke vol mit gel.
Hae mak nog steeds gen kans
Wat hae haet nog gaar gen sjans.
As hae dan in de boëne is.
Umdette weer waat haet gemis.
Dink hae mit hertepien.
Zoel daen eine knapper zien.
De letste kiër toen waas `t raak.
D'r veel ein maedje in de smaak.
Det zag toen taege um.
Mit ein hiële leeve stum:
Wäörd: Jos Buskens en Quin Warmerdam
Meziék: Quin Warmerdam
Gezônge: Hay Wilders en Quin Warmerdam
Jaor 1996.
Refrein:
Op ut hukske van de steinstraot
Stônd ein vrouw met vis
En die wis zellef neet, waat schelvis is
Toen kwaam d'r enne pliessie
Dae zag" och vrouw
Det is genne schelvis, maar 't is kabeljauw.
Zien weej met wat Venlonaere wiéd-e-weg van hoés.
Geit d'r weer gezônge waere net wie beej ôs thoés.
De minse um ôs haer die koeke
loere.
En kratse zich ens good achter de oére.
Zeej vraoge: Zek, wao zien die luuj vandan?
Dan rope weej met alle man:
Refrein:
Raoje, raoje, raoje, wao kônne weej vandan
Einen haojen-taoje, dae det neet hure kan.
Wetjes oét de oére, dan waert auk geej `t gewaar.
Weej zien op volle toere met ôs Venloos rippertwaar.
En det is veur ôs zoë waertvol.
Bringk plezeer en zônneschién.
Euveral op ôzzen aerdbol.
Wao. maar Venlonaere zién.
In de bus en in d'n trein of in `t vleegmesjién.
Is `t net of d'r allein maar Venlonaere zién.
Die kriége um d'n haverklap de kure.
En laote zich in alle toéne hure.
En kump de vraog: Wao ziet geej toch vandan?
Dan rope zeej met alle man:
Wao weej staon of wao weej gaon, weej bliéve aan d'n drei.
Minse, die ôs neet verstaon, die hoebele maar mei.
Want met ein Venloos leedje, man, dao kanse.
Jao euveral de pupkes laote danse.
En vraoge ze: Wao kômme die vandan?
Dan rope weej zoë hard `t kan.
Wäörd: Ad Pollux.
Meziék: Giel Aerts.
Gezônge: Herm en Bert Pollux.
Jaor 1986
D'r is ein groëte keuze
In kösse um ôs haer
De Eskimo's die neuze
Det leet dao aan 't waer
De Pruusse doon 't anders
Die "küssen sich die Hand"
Maar weej doon det vuul leever
In ôzzen eigen trant:
Refrein:
Weej doon det lekker op zien Venloos
En det hebste vlot geliërd
Weej doon det lekker op zien Venloos
Nae, det kin haos neet verkiërd:
Van idder wengske kös ik iërs 't kuulke
En as ik dao mei vaerdig bin kös ik dien muulke
En wae det ein twië dreej neet lök
Nou ja, dae oefent dan maar dök
Wie filmsterre kösse
Det wet toch idder kind
Maar wie Chineeze kösse
Daovan is niks bekint
Dan hebste auk nog minse
Die kösse gaer neet gaer
Maar kômme die nao Venlo
Dan kriëgste ze zoë vaer:
Wäörd: Peter Jansen.
Meziék: Wim Janssen.
Gezônge: mieke Stevens en Hans Mans.
Jaor 1983
Refrein:
Dit is ’t groëte optoch-leed
Want d’n optoch stop nog neet
En um dit gaat heej ves te völle
Môt geej mit ôs dit leedje brölle
Dit is ’t groëte optoch leed
Nae, d’n optoch stop nog neet
En as geej staon bliéf
Maak geej kans det geej
D’n optoch toch nog zeet
We zien nog neet ens op de helf
Det waar pas waage nummer twelf
Dae koekwaus mit die muts det wetste
Waar neet de Prins, dae kump as letste
Ze staon waorschienlik veur d’n drei,
Dus zing dit leedje mit ôs mei
D’r gaon al hiél vuul minse weg
Nou ja dan hebbe die toch pech
Ze zien de hekke weg ‘nt drage
Dan kump d’r zeker eine groëte waage
Dit gaat det deurt al diek ein oor
Maar drek dan trek d’n optoch door
’t Is heej stil op straot en laeg
D’r zien gen wages op de waeg
We staon heej oét ôs neus te vraete
Ze zien ôs volges mich vergaete
Kiék dao det bord, och, morrejen
We staon verkiërd, dit is ’t Ven!
Wäörd en meziék door Frans Pollux
Gezônge door Ruud Stikkelbroeck en Bram Holla
Plaats 1 2003
In veurbéj gevlaoge jaore.
Noom me, och, ge wet wie `t geit.
As de leefde woord gebaore.
Nao de Floddergats de pleit.
Auk ôs letste generatie kint det sträötje door en door.
En ze vônd dao dök relatie, in `t duuster béj `n moor.
Refrein:
Idder makde gaer ein präötje.
In die alde Floddergats.
In det ech gezellig sträötje.
In die Flodder-, Floddergats.
En me kösde dao zien bruudje.
Waal ein stök of hônderd kier.
Det is now in eine flats.
Gedaon in de Floddergats.
Maar dit is alles verdwene.
Veur `t minnend naogeslach.
Niej lantaere zien now verschene.
Wao me vrueger `t bruudje brach.
En verdwient zoë oet ôs stedje straks ôs alde Rue Floddére.
Hiël `t vreuger trouwe Hetje, ging dezelfde kant al haer.
Venlo's aldheid geit verdwiene.
Al `t moeie geit now weg.
Nieje straote gaon verschiene.
En det vinde wéj zô'n pech.
Want we halde van die dinge, van dae gooie alte tied.
En we gaon now same zinge, hiël d'n ozel jao ten spiet:
Wäörd: F. Meyers.
Meziek P. Bartels.
Druime, ‘k-wil van dich druime,
De zuls in mien druime veur good beej
mich zien.
Druime, ‘k-wil van ôs druime.
Zien ‘t nog druime,
Of de waorheid, misschien?
Dan zoel dit echte leefde veur ôs twieje
kinne zien?
Noow, in deze joeksigen tiéd zal de
leefde,
Heej mit alle vlinders gaon bleuje veur
ôs.
Net wie in mien druime, wao weej al lang
zweefde,
Hiël hoëg in de wolke, as det noow ens
kôs
Weej loupe op roëze.
Ôs hert vol verlange.
Weej bliéve veur iëwig en altiéd beejein.
‘t Leefste woel ik in dae’n druim bliéve
hange.
Maar dan waer ik wakker,
En bin weer allein.
‘t Is vastelaovend, en kiék ôs heej
same.
Dich steis dao te druime, ik straol en
ik lach.
En idderein dae ôs heej zuut zal beame;
“D’n tiéd van de joeks haet eur same
gebrach.”
Kniép in mien erm en zeg mich det waat
ik al wis,
Van det ôzzen druim noow de
werkelijkheid is.
Jao, dit zal leefde zien
Gezônge
door: Annemarieke Leurs & Bart Janssen
Teks en Meziék: Quin Warmerdam
Plaats 2 Jaor: 2009
|
