Weej hebbe de lach neet aan de vot
Weej hebbe noëits ein winnend lot
Weej hebbe gen vrinde boéte eur
Weej hebbe gen liéf veur sport of dans
Weej hebbe noëits ens lekker sjans
Weej hebbe genn’ weit van fine fleur
En toch staon weej centraal
Want we hebbe det eine dingk waal
Refrein
Weej hebbe de poet
De ganse poet
Dus zônder ôs ziet geej verlao-hao-re
Weej hebbe de poet
De ganse poet
We zien veur ein döbbeltje gebao-hao-re
't Allerdruëgste waer krieg ôs (lauw loene) neet klein
Al verandert gans de waereld in enne zandwoestijn
Det is kwant en fijn, zô'nne zandwoestijn
Dan halde we dors wies de letste joet, joet, joet
Weej hebbe de poet
Dae ganse rotte stomme poet
Weej hebbe gen mörfke det behaag
Nog neet op ôzze besten daag
Weej hebbe mit neemus enne klik
Weej hebbe gen deure oenje-kloen-
jes en gen hut van ein miljoen
Dus hebbe we niks waat veur ôs sprik
Toch spant de ganse zaal
Want we hebbe det eine dingk waal
En is de poet straks op
Gevlaoge alle flappe
Dan zette weej de tent weer op de kop
As idderein duit lappe!
Gezônge
door: Bart Houtermans + Jacques-Paul Joosten+ Mark Janssen
Teks en Meziék Frans Pollux
Jaor 2010
Plaats 1
Refrein:
De kiep haet ôs ein ei gelag, joep-joep-joepie-joepie-jee.
En det haet-e ôs toen meigebrach, joep-joep-joepie-joepie-jee !
En nôw hebben weej wat anders veur 't zelfde,
eine splinternieje "Joeccius d'n ellefde".
Want de kiep haet ôs ein ei gelag, joep-joep-joepie-joepie-jee !
Hald ôch, hald ôch, haet de kiep gezag,
wae, jao, wae had det van um verwach.
Maar hae noom ein 'klook' besloët:
En hae scheide d'r mei oët:
Maar .....
Jaore, jaore, drökde ôzze vors,
vastelaovend aan zien kiepebors.
Jao, hae heel 't aan de gank:
Beste Kiep, geej ziet bedank.
Jao .....
Tekst: Ad Pollux - muziek: Jo Hofman
Zang: Hay Crompvoets
Jaor 1976 Plaats 1
Ik bin zoë erg verlaege, ik weit neet waat det is,
Mien bein die staon de ganse daag te knikke.
En ik kin nörges taege, ik woel ens det ge wis,
Wie ik mien wäörd nao ônder staon te slikke.
Ik bin `nen echten "duizak", wie me zaet.
Det kump as Amor dich te graze haet.
Refrein:
Eed're kier as ik dich zeen, eed're kier as ik dich zeen,
- Waat enne wazel - krieg ik de razel.
Eed're kier as ik dich zeen, eed're kier as ik dich zeen,
Krieg ik de razel in de kneen.
Dan gaon ik langszaam van de gaert, ik griep mich aan de moor.
Mien bein die slage in de knup an dan zak ik d'r door.
Eed're kier as ik dich zeen, eed're kier as ik dich zeen.
Krieg ik de razel in de kneen.
Ik bloos wie ein redieske, ik kan d'r niks aan doon
Wao môt det haer as ik mit dich allein bin
Dich bis zô'n lekker sieske; mien hert zink in de schoon.
Undet ik door daen dazel van de bein bin.
Ut leefste leep ik hiël wied um dich haer.
Maar ik doon ut neet, ik zeen dich vuëls te gaer.
Wäörd: K. Timp
Meziék: Giel Aerts.
Jaor 1963
Refrein:
Zoëlang weej laeve, zal ik dich gaeve
Mien hiële hebbe en mien ganse traktement
'k Zal dich bedinke met schoën geschinke
Ik vraog veur mich allein maar eine zôndaagscent
Want ens per waek wil ik mien groët gelök gedinke
Môt ik oêt dankbaarheid ein glaeske beer gaon drinke
Zoëlang weej laeve, zal ik dich gaeve
Mien hiële hebbe en mien ganse traktement
Och leeve schat, zek wetste wat
As dich smeis van mich hils
En trouws met mich, dan kaup ik dich
Van alles waaste wils
Dae'n auto en die vleegreis
En dae'n bôntjas zien wat deur
Dao kaup ik dich ein fietske
En ein lôchtig bloesje veur
Refrein:
Ik kan `t neet verdrage deste mich beluugs.
Ik kan `t neet verdrage deste mich bedruugs.
En waaste mich ouk wies maks, waaste ouk vertels.
Mich paotste toch, mich paotste toch maar luus in miene pels.
Ik kan `t neet verdrage deste mich beluugs.
Ik kan `t neet verdrage deste mich bedruugs.
En waaste wils verzwiege, zeg `t maar gerös.
Dich hes alweer, dich hes alweer ennen andere gekös.
Mina Mina waat is det mit dich.
Waorum waorum bliefste neet beej mich.
Ore ore heb ik dich gezôch.
Maar now is `t mich genôg.
Mina Mina waat hes dich gedaon.
Waorum waorum waarste now gegaon.
Ore ore biste al op sjouw.
Waorum bliefste mich neet trouw.
Mina Mina veur de letste kiër.
Waorum waorum wilste mich neet miër.
Ore ore bin ik dich al kwiët.
Minseleef wao bliëf d'n tiëd.
Wäörd en Meziek:
Fr. Boermans en Thuur Luxembourg.
Jaor 1964
koeplet
Mien mam zag: as de minse zich verstônde
Dan waas 't vastelaovend, gans 't jaor
Ik twiéfelde, maar 'k heb noow
oétgevônde:
Waat mooders zegge, det is meistal waor
Dus stuút ik neet det ik heej bin
gebaore
En sprik d'r eemus mit ein vraemde tông
Dae Venlonaer van binne is gewaore
Dan zing ik weer dae zin dae mooder zông:
refrein
Dit is de stad van idderein
Ik drink d'r op ôg idder eine
't Mak niks oét, en de's 't fijne
Of op dien snoét 'n maske zit
Zwart of wit
Dit is de stad van idderein
We zulle noeit de paorte sloéte
Want zelfs Flujas kwaam van boéte
Nao de stad van idderein
koeplet
Mien mam zag desse gaeve môs en neeme
Dan laeve luuj 't langs mit enne lach
Dus kump d'r vraevel, kômme d'r
probleeme
Dan neem ik die, zoë wie mien mooder zag
Want idder jaor opniej mit vastelaovend
Verdwient 't leid op idder kloonsgezich
Ik zing van 's morgesvruug wies in d'n
aovend
Daezelfde zin dae mooder zông veur mich
Gezônge door: Bart Houtermans,
Marjolein Langen, Toiny van der Zandt
Teks en Meziék Frans Pollux
Plaats 4 Jaor: 2009
Ik weit neet waat ik môt beginne
Ik makde ein hiël groëte fout
Die zal ik maar iërlik bekinne
Ik bin mit 'ne snörker getrouwd
En 'smorgens as ik um wil vraoge:
"Wanniër huurt det eindelik op"
Dan kômme de buure mich plaoge:
"Wanniër steit die lintzaag ens stop?"
Refrein:
Dich biste schöld d'r van
Det ik neet slaope kan
En wies de klaoren daag
Môt luust're nao dien zaag
Die geit maar röstig door
Wies 'smorgens zeven oor
Dich snörks de kalk en ut behangsel van de moor
Jaor 1966
Refrein:
Pak de Träöt, pak de Träöt, pak de Träöt.
Laot ôs lache, laot ôs zinge, gèn getäöt.
Met de Träöt blaoste èch, al waat krômp is allemaol rech,
van ein Träöt wuurd neemus slech.
Pak de Träöt, pak de Träöt, pak de Träöt.
Laot ôs lache, laot ôs zinge, gèn getäöt.
Hald de Träöt maar in de hand,
dan hebste noëts genne trammelant.
Op hiël de waereld speult de krant ein hiële groëte rol,
met allerhande waanzin-politiek staon die vol.
Van al die krante is d'r eine dae mich good bevelt,
det is de Träöt van Jocusriëk dae Vastelaovend meldt :
De Träöt en Vastelaovend is wie bôtter beej de vis.
En wae det neet begriepe kan, dae wet neet waat hae mis.
Mien tante Mieke had zô'n Träöt, en det zoog ome Lei.
Dae waas dao zoë kepot van en dae zông mit Mieke mei :
Tekst & muziek: Martin Berbers
Jaor: 1975 Plaats 3
Handerie dae gooie knöl.
Heel zoëvuel van flauwe köl.
Veur `t Vastelaovend waar.
Waas bej um de kook al gaar.
En drônk hae dan wat joeg.
Dan zông hae in de kroeg....
Refrein:
Gaef mich maar ein träöt, träöt, träöt.
Dan kin ik gaon träöte.
Gaef mich maar ein feep, feep, feep.
Dan kin ik gaon feepe.
We träöte en we feepe now.
Zoë hard as `t maar geit.
Mit vastelaovend hebbe wej joeks.
En make vuël leweit.
Mit d'n optoch trok hae mei.
Verkleide zich as Stien Bekei.
En dan ging hae aan de rol.
Want niks waas um dan te dol.
Hae trok zich aan d'n hood.
En zông vol gooie mood....
Meziek van Geven.
Wäörd: A. Hornix.
Naeve ein paedje langs de Maas
Zoot ens ein maedje in 't graas, zoë moëi, zoë moëi,
Zoë moëi det maedje waas.
Maar och 't had toch zô'n verdreet
Want 'nne leefste had 't neet, zoë moëi, zoë moëi,
Zoë moëi klônk toch zien leed.
Refrein:
Ik bin zoë einzaam, ik veul mich zoë verlaote,
Ik heb ouk nemus um ens same mei te praote.
'k Bin toch zoë dreuvig, zoë mismeuiïg, zoë ôngerös,
Want ik waer zoë gaer en ik had zoë gaer gekös.
'k Bin toch zoë dreuvig, zoë mismeuiïg, zoë ôngerös,
Want ik waer zoë gaer en ik had zoë gaer gekös.
Dao in 't zunke langs die Maas
Vônd ik det bleumke in 't graas, zoë moëi, zoë moëi,
Zoë moëi det bleumke was.
Ik veulde toen ein groët verdreet,
Bleumkes gaon plökke meugde ik neet, zoë moëi, zoë moëi,
Zoë moëi klônk dao mien leed.
Och jao me wet waal wie det geit
As me de leefdestaal versteit, zoë moëi, zoë moëi,
Zoë moëi, die einzaamheid.
Gen van ôs bei had nog verdreet,
Wie of det kwaam det weit ik neet, zoë moëi, zoë moëi,
Zoë moëi waas ens ôs leed.
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: Thuur Luxembourg
Weej hebbe Ome Wilie op bezeuk
Dae is weer heej hoera, oët Zuud-Amerika
Hae vindt de vastelaovend heej zoë leuk
Det gaajt um waal dae'n hoepsa-tralala
Hae houwt de gansen daag, maar op dae'n tamboerijn
En isse good op slaag, dan zingk heej ederein.
Refrein:
Olé, olé, Ome Wilie oët Brazilie dae is weer heej
Olé, olé, Signor Wilie zien femilie is d'r auk weer beej
Die danse met leweit de samba door de stad,
Weej hebbe in gen jaore zô'n fiësta heej gehad
Olé, olé, Ome Wilie oët Brazilie is heej... oeh
Ai ai ai ai ai ai, ai ai ai ai ai ai,
Kôm dans met mich Caramba, de vastelaoves-samba
Ai ai ai ai ai ai, ai ai ai ai ai ai,
Caramba, de samba, olé... oeh.
Wat haet dae'n Ome Wilie toch gedaon?
Zien ganse koedeljach, die haete meigebrach.
Die dinke gaar neet aan nao bed toe gaon
En danse maar de samba daag en nach.
Al zien weej aafgeknap en kinne weej neet miër,
Dan rup dae gansen hap: "Kôm op, nog eine kiër".
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: Giel Aerts
Jaor: 1980
De Venlosche jông, wao dae now auk löp
Dao krieg hae altied sjans
En woo en'n ander ein körfke köp
Krieg hae toch nog ein kans
Hae wet met de maedjes um te gaon
Versteit het vreëje zier good,
Zien vader haet um det veurgedaon
Het zit in zien Venloosch blood.
Wannier hae dan lang genôg haet gegaon
Mit zien aanstaonde vrouw
Dan sprik hae, now is het auk gauw gedaon
Het vreeje vind ik flauw.
Ik kôm morge ens bej dien vader toes
Dae zal mich haop'lik verstaon,
We bouwe direk ein deftig hoes
En kunne wej trouwe gaon.
Wannier hae dan is langen tied getrouwd
Jonk sleit dan nog zien hert
Het haet um Goddank dan ouk noeit berouwd
Vergaete is alle smert.
De kinder doon op de school good ur bes
Gaon smorges moei nao de kerk
De vrouw duit in hoes dan waal de res
En hae geit iefrig aan 't werk.
Refrein
Dae Venlosche Jong, dae flinke vent
Wao eeder maedje vuel van helt
Is braaf en good en gauw kontent,
Kiek neet nao stand of rang en neet nao geld
Comp. H. Verhagen Waörd Wannevleeger
In Venlo zien de schoënste maedjes.
Det is ouk wiëd en ziëd bekind.
Jao g'luif mich, det ge vaer zoelt loupe.
Ier det ge nog wat baeters vindt.
Zéj hebbe auge, och zôn'n uigskes!
Ein sniëwit velke van satien.
Jao, meus ik alles héj gaon priëze.
Ik sprook tot morgevrueg meschien.
Refrein:
Venlo, Venlo, wie bis tich zoë riëk.
Allemaol die snoebelige maedjes, nörges eur geliek.
Venlo, Venlo, bliëf altiëd bestaon.
Zoëlang de nette maedjes trouwe gaon.
Auk zaet me, det ze lever wandele.
En same nao de kerk toe gaon.
As moder in `t hoës te helpe.
En `s middaags béj de pot te staon.
Maar och, det iërste is maar larie.
En veur `t twiëde, "heb ze leef"
Want hebbe vrouwe gen religie.
Wae waas `t meis geköld, wableef.
De vrouwe `t zalt van `t laeve.
Det alles kruujt en hilt gezônd.
Ze laote ôs `t zeut van `t laeve.
En halde `t zoor veur eige mônd.
Zoëlang géj det in `t aug wilt halde.
Ziet géj van gennen troeës berouf.
En wie de waereld dreijt of kuikelt.
Genne noëd, géj heb `t waar gelauf.
En as ze dan toet trouwe kômme.
Dan wille zéj, "de Meister Jan"
zoë zaet me, speule zéj in presenzie.
En ônder de auge van de man.
Maar géj zult toch met mich bekinne.
Detter minnig hoës is in de stad.
Wao det d'n boel gauw mis zoel loupe.
As neet de vrouw de bôks aan had.
En dae aan `t jôngegezellelaeve.
Ennen hékel haet, of `t misselik vindt.
Gen pinkpil kan de kwaol genaeze.
Hae neme zich ein Venloos kind.
Want trouwe doon de allemaol gaer.
Kump eur d'n rechte in `t gelaeg.
Dan wuerd gevréjd en `t paerke wandelt.
Geërmp al langs de Pônniewaeg.
Wäörd: A Mostert.
Sjeng wilt gaon trouwe en haet nog gen hoës.
Frens dae duit auk zoë, maar blièf béj Mam thoës.
Veur det gezanik heb ik genne mood.
Mich geit `t nog vuels te good....
Refrein:
Ik bin ennen echte vréjgezel.
Gaef niks um An en Truus of Nel.
Ik hoof eur neet te verzwiege.
Det ze mich toch neet kinne kriege.
Ik zeen de maedjes nog neet staon.
Vréje , det is tovh niks gedaon.
"t Zwaak geslach is neet in tel.
Béj'nen echte vréjgezel.....!
`s Aoves biljarte - `n dröpke gepak.
En op den tiëd enne schuiver gemak.
Bis te getrouwd, kriegs te op dien gezich.
Nae, det is toch niks veur mich....
Zeen ik mien broor mit zien vrouw en `t klein
Veul ik mich toch waal `n bietje allein.
Zwake momente heb ik béj de vleet.
Maar trouwe, det doon ik neet....
Meziek en wäörd:
S. Ruytenbeek en R. Schweitzer.
Al biste met gold behange,
Al greuijt dich 't geld op de rök.
Ik hoof genne goldvis te vange,
Want waelde die guf gen gelök.
Dus doon maar gen meuite miër,
Ik zek dich nog eine kiër.
Refrein:
Dich kans mien hert neet kaupe en neet heure,
Dich kans mien hert neet liëne veur dreej daag.
Maar as dien leefde laeveslang zal deure,
Dan gaef ik dich mien hert kedoo op slaag.
Jao, jao, de leefde, die waore leefde,
Die zalste mich gaeve det is veur dich de priës.
Jao, jao de leefde, die waore leefde,
Die mak van 't laeve 't schoënste paradiës.
Al had ik neet eine gölde
En waas ik al bliej det ik laef.
Al zoot ik wies heej in de schölde
En stônd ik zoë roëd wie ein kraef.
Ouk dan nog gluif mich vreej,
Dan bleef ik nog dao beej.
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: Giel Aerts
Gezônge: Lotti Boermans en Ben Verdellen
Jaor 1981
"Geiste mei nao Kaevelaer?",
Vroog mien tante Mie.
Iërlik waor det doon ik gaer
Maar ik wis neet wiej.
Want ik kin gen auto rieje
En det liër ik in gen tieje.
En d'r geit nao Kaevelaer gen vleegmesjien.
Geej zoelt zegge, met de fiets det geit meschien.
Refrein:
En det is nôw net de wiets,
Ik had enne nieje fiets.
Nôw kan ik weer gaon stiefele,
Ze hebb'n-um gestriets.
Mien Mam zag: "Gen gedônder,
Dan duiste 't maar zônder".
En det is nôw de wiets
Wie fiets ik zônder fiets.
La la la la la la (4x)
Loupe vind ik niks gedaon
Want det kos maar schoon
En um met de reip te gaon
Det waas ouk gen doon.
Boemeltreine nae die zien d'r
Gen miër aan de Kölleminder.
Tante Mie vônd det ein dudelikke zaak.
Met ôs twieëje same op eur ald schabraak.
Tante Mie zag: "Spring nôw maar
Achterop beej mich
Ik zal sture, nogal klaar
Trappe det duis dich".
Ederein zal nôw waal snappe
Det ik mich de miës meus trappe
Tante Mie haet zônne dieke derrejaer
Ik heb gaar niks kinne zeen wies Kaevelaer.
Wäörd Frans Boermans
Meziék: Wim Roeffen
Gezônge: Hay Cromvoets en Wiel Vestjens Jaor 1991
D'r waas ens enne kiër, d'r waas ens enne kiër
En ik weit neet miër zoë persies wanniër.
D'r waas ens enne kiër, d'r waas ens enne kiër
Ennen hiële netten hiër.
Refrein:
Jao zô'ne wuiles, zô'nen duiles, zô'nen hampleman,
Dae neet träöte en neet danse en neet sjanse kan.
Laot maar laupe, laot maar gaon,
Jông we zeen dich nog neet staon!
Jao zô'ne wuiles, zô'nen duiles, zô'nen hampleman,
Dae neet träöte en neet danse en neet sjanse kan.
Laot maar laupe, laot maat gaon,
Jông we zeen dich nog neet staon!
Hae had zich zoë gedach, hae had zich zoë gedach,
As ik Nel vannach ens nao hoës toe brach.
Hae had zich zoë gedach, hae had zich zoë gedach,
Maar ôs Nel had nae gezag
Waat haet hae toen gedaon, waat haet hae toen gedaon?
Isse mei gegaon, isse blieve staon?
Waat haet hae toen gedaon, waat haet hae toen gedaon?
Hae is moëi nao Mam gegaon.
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: Thuur Luxembourg
Daen Hay van ôs, det môt ik ôg vertelle,
Dae slaon ze altiéd euver mit bestelle,
En asse intelik zien pilske haet,
Wet geej waat ôzzen Hay dan zaet:
refrein:
Dèh dan, dao isse!
Noow kiék ens waat ein moei gezich
Dèh dan, dao isse!
En det is allemaol van mich.
Maar ônder ôs gezwege en gezag:
Ik had auk aevel lang genôg gewach.
Dèh dan, dao isse!
Jao det zeg ik dich, as ’t leet aan mich,
Dan is de letste nog lang neet in zich.
Det Nel van ôs haet einen haup bekinde,
Maar eine echte vrind kôs het neet vinde,
Dao zông opens dae allerleefste schat,
Wie ’t um toch gevônde had:
Det Sjan van ôs, det had al griéze häörkes,
Toen kreege weej dao toch nog sôkkerkäörkes,
En wae d’r in de buurt kwaam van die weeg
Wet geej waat dae te huure kreeg:
Wäörd en meziék door Peter Jansen en Wim Janssen
Gezônge door Peter Jansen en Wim Janssen
Jaor 2003 plaats 4
Ik heb op de zölder ein meubelstök staon
`Ne kleiërkas gammel en ald.
Waorum ik det dink nog neet weg heb gedaon?
Dae knungel hae dank zien behald,
Aan Venlosche vastelaovend allein.
Want trek ik mit den optoch mei,
Dan heb ik direk weer mien pekske bèjein,
Dae kas dae zit vol van zô'n grei.
Refrein:
Och gôjen alde kleiërkas,
Dich kumps ôs eeder jaor van pas.
Al biste nog zoë slech,
Ik doon dich noëts eweg.
Och gôjen alde kleiërkas.
Dich kumps ôs eeder jaor van pas.
Al biste nog zoë slech,
Ik doon dich noëts eweg.
Dao leet op de plenk van dae gammele kas,
Ein boere-muts, vettig en stiëf.
Ein höpke mit maskes ein eine pi-jas,
Zôn lillikmans fiês baoveliëf.
Wat neuze en snorre, wat klômpe en schoon,
Ein träötje van gekleurd pepeer,
De ratel, de bôks en de kraag van `ne kloon.
Waat brach det mich toch dök plezeer.
Dao hink stil verborrege in einnen hook,
Geknup aan ein visgaert mit touw,
Gedreid in ein knömmelig stök umslaagdook,
De reste van mien hiëringkouw.
Dôk dink ik weer truuk as ik alles bekiëk,
En laef ik in herinnering,
De hiële bubs is vastelaovesmuziëk,
En dwink mich alweer det ik zing:
Mien vrouw haet mich ens mit de schoënmaak gezag:
"Waat dunk dich van det ald model?"
"Maar gouw die krök nao `t Wielewelke gebrach"
Ik zag: "Det is jaomer nog, Nel",
"Want leverde hae dich neet altiëd de rök",
Veur schoëlkind, slons of veur boerin",
"Al is `t dan ouk ein schevaak en ein krök".
"En zit dr den holtworm in".
Wäörd en Meziék van D. Timp
Beej ôs in 't sträötje
Dao ging ens 't präötje
Det Koëba van Grit van Petran
Ging trouwe mit Dorus,
Dae sevetig jaor is,
En nemus dae snap d'r wat van.
Refrein: Det duit um 't veurjaor,
Det leet aan 't lintewaer,
Want al waat jônk is och det vreejt zoë gaer.
Det duit um 't veurjaor,
Det leet aan 't lintewaer,
Want alles wat jônk is och det vreejt zoë gaer.
Nôw wuërd d'r gefluusterd,
Aan eder dae luustert,
Det de broelof nôw aaf is gelas,
Umdet nôw dae'n Dorus
Mit ein jônger vandoor is,
Det is ach en zestig nog pas.
Waat duit toch de maedjes
Zoë greun nog wie blaedjes,
Zoë bloëze met hiël eur gezich,
As Wielke of Sjengske
Eur kös op 't wengske
En stramelt: "Ik hald zoë van dich!"
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: H. Verhagen
Ik gaon toch zoë gaer.
Nao mien eige kefee.
Dao is `t zoë good det steit vas.
Dao vuél ik mich thoés
Jao dao huér ik d'r beej.
Maar luuj ik heb eine las.
Refrein:
Ik kan gen laege glazer zeen.
Det heb ik altiéd al gehad.
Veur volle gaon ik door de kneen.
Zoë is d'r dus altiéd waal wat.
Iérs vol, dan laeg, de's niks gedaon.
Dus ober doot mich ens ein lol.
Laot dich nog ens gaon.
Laot dae kraan aope staon.
En maak mich die laege (weer) vol.
Ein glaeske van dit.
Of ein glaeske van det.
`t Leefste ein kalt glaeske beer.
En staon ik dan saoves
Zoë aan `t buffet
Gebeurt `t mich altiéd weer.
Ik woort lets getes.
Beej d'n oétslaag dao stônd.
`Meneer, geej ziet bijnao perfek'
Ik meug dan waal slum zien.
En auk good gezônd.
Maar ik heb toch ein groét gebrek.
Wäörd: Joep Huijbregts.
Meziék: Guus Timmermans.
Gezônge: Hay Cromvoets.
Jaor 1987
Weej woele met de fiets op stap
maar hadde weer ens gen gelök
D’n eine band waas vuuëls te slap
en d’n andere stônd op de zök.
Wies eemus vroog: “Waat noow gedaon?”
Toen zien we maar te voot gegaon.
Refrein:
Det hebbe weej weer, det hebbe weej weer.
‘t-Is ouk altiéd ‘t zelfde leed.
Det hebbe weej weer, maar waorum weej weer?
Nae, eemus anders haet det neet.
Wie zoel det noow toch kômme, det is toch neet normaal?
Weej zien neet van d’n dômme, of vind geej sôms van waal?
Det hebbe weej weer, jao altiéd weej weer.
Waorum noeits zeej, maar altiéd weej?
Letste kiër: En dao kinne weej met ôs muts neet beej.
‘t Letste rundje van de zaak
Nog net veurdet d’r wuurt gevaeg.
Det veel beej ôs waal in de smaak,
Maar halverwaege waas ‘t vaat al laeg.
Waas det dan neet te gek veur wäörd?
Weej kwame nét neet aan de beurt
Wäörd en meziëk: Paul Nagelmaeker
Zang: Fred Honig en Bart Houtermans
Jaor 2014 plaats 2.
Speult d'r weer ein joekskèpel dao baove op de trap,
Tarara djieng tarara boem.
Wuért d'r weer oét ein of ander joeksig joeksig vaat getap,
Tarara djieng tarara boem.
Minsekinder leef det geit heej alderwets d'r aan,
Tarara djieng tarara boem.
Veur det träötend straotorkes make weej ruum baan.
Refrein:
Ze träöte en traeje, ze kneure en knaeje,
Ze blaoze en kraoze,
Ze gaon wies op d'n baom.
Huér ens det doef geboets,
Huér det geknoets,
Det is ein joekskèpel op joets.
Huér ens die dônderslaeg,
Huér det gevaeg,
Zoë zien die ore ônderwaeg.
Ze blaoze en kraoze,
Ze gaon wies op d'n baom.
Is d'r weer ein joekskèpellebal dao op de straot,
Tarara djieng tarara boem.
We häöste ôs dan gauw nao boéte in dezelfde maot,
Tarara djieng tarara boem.
Van de zoépkoel wies Parade djiemp det door de lôch,
Tarara djieng tarara boem.
Kôm nao boéte allamaol heej is plaats genôg.
Idder jaor dan gaon ze met de groéten optoch mei,
Tarara djieng tarara boem.
De huérse al van vaere viéme veur d'n iérste dreij,
Tarara djieng tarara boem.
En ze staon op wages of ze gaon gewoén te voot,
Tarara djieng tarara boem.
Houw d'r de stumming in det doon die jao good.
Wäörd: Sef Maaskant
Meziék: Jan Jacobs
Gezônge: Hay en Paul Peeters
Jaor 1991
Refrein:
Dich maks de kachel met mich aan Marieke
Waat ofste van mich dinks det luut mich kalt
Me kan de roëze neet verbeeje det ze bleuje
En auk mien hert neet det ik raozend van dich halt
Ik bin verleef op Mieke beej ôs naeve
Ik gaon d'r now en dan ens op bezeuk
Dan zaet 't taege mich: kom toch wat dökker
Want deste bis gekomme vind ik leuk
Dan mot ik höltjes houwe veur de kachel
De mat en luiper kloppe oët de gank
Dan help ik um de telders aaf te wasse
En as ik gaon, dan zaet 't: "auk bedank"
Toen ik op straot mien Mieke aan zoog kômme
toen winkde 't mich van vaer al gooijen daag
Maar 't kroop beej mienen naef in zienen ootoo
Ik kôs waal kriete mit mien good gedraag
'k Had op 'nen aovend mit um aafgespraoke
béej 't stopleech op den hook, en 'k stônd d'r net
Toen steurde 't zien breurke um te zegge:
de kômplemente, maar 't waas belet
Ens waas 't mich gelök um mei te kriege
't Waas Aldewieverbal, dao loog mien kans
Maar wie ik vroog, 't waas eeders kiër bespraoke
en 'k kreeg dae gansen aovend gennen dans
Toen dach ik béej mien eige: laot um scheete
in Venlo zien nog maedjes béej de vleet
As auk mien hert van ergernis ineinkrump
ik laot niks merke, maar ik zing mien leed
Wäörd: J. Janssen - Meziék:
H. Janssen
|
