Refrein:
Allein veur dich
Plök ik de sterre van d'n hemel
Allein veur dich
Staon ik met leefde veur de deur
Dich bis veur mich
Det golde stök ônder d'n hemel
Allein veur dich
Haol ik de kestanjels oét 't veur
Kôm laot ôs danse in gelök
Det haet 't laeve ôs gegaeve, leeve schat
Kôm laot ôs viére
Laot ôs zwiére want weej hebbe mazzel zat.
Ik woel mich net eine vogel gaon kaupe
Ik waas zoë einzaam, ik waas zoë allein
En beej 't Hetje dao zoog ik dich laupe
Det sloog mich aardig in de bein
En noow zien weej met de vogel d'r beej
't Beste trio, weej zinge veur dreej!
Zoë hebbe weej ôs gezôch en gevônde
Zoë zien weej same ein hert en ein zeel
En lekker vree; zien det is 't gezônde
Ein schilderie en 't penseel
Dan zeet geej strakkes ein moei tafereel
Weej met zien veere, det wuért ein juweel:
Wäörd: Hannelore Winter
Meziék : Jan Derijk
Gezônge: Petra Houben en Jan Derijk
Jaor: 1988
Maedje geis te trouwe
Volg dan mienen raod.
't Zal dich noëts berouwe
In dienen huweliks-staot.
Zörg des te kins stoppe,
kaoke en op tied
't Menke zien piepke stoppe
Dan raaks te um noëts kwiet.
Refrein:
Alles veur het menke
Jao zoë moet ut zien
Vruiwke meug neet schelde
Det duit het menke pien.
Zörg good veur zien aete
Sigaerke en de krant,
Gank um altied taege
mit ein kösmoel en ein hand.
Kump hae 's aoves van 't werk
Zit de praos um klaor,
Lik veur det hae 't merk
Krant en piepke klaor.
Bin toch neet te hörtig
Noeits het letste waord,
Is hae dan ens dörstig,
Schink um in ein maot.
Refrein: ...
Haet hae oet zien krentje
Piepke lekker op,
Steur dan oet dien ventje
dich stops ziene sok,
Kump hae thoes wat later
en ein bietje zat,
voor um dan schoën water
mit eine scheut conjac.
Refrein: ...
Muziek: H. Verhagen.
Wäörd: L. Winters.
Oet 't leedjes bukske Vastelaovend 1946
Weej zegge `t maar, dan weit geej `t ves
Det wuurt ein geplaar met louw in de tes.
Ze pakke ôs heej, ze kniépe ôs dao
D'n oozel löp ôs nao.
Refrein:
Aojei, aojei, aojei!
`t Is aope mizaer met ein präötje
Aojei, aojei, aojei!
Ze douwe ôs wat in ein täötje
Maar ja, och den oedel, waat wille we dan?
Zôn bietje gedoedel dao halde wee van
Joechei, joechei, joechei!
Wae duit d'r met ös mei?
Weej drinke ein glaas weej make ein maas
En halde `t heej wie `t waas. 2x
Joechei!
Och laot ze maar doon, weej vinde `t bes
Weej zegge gewoén, och lek mich de tes
Weej drinke ens heej, weej kleppe ens dao,
D'n dors dae wet waal wao.
Wäörd: Ad Pollux.
Meziék: Giel Aerts.
Gezônge: Herm en Bert Pollux.
Jaor 1983
Mien tante, die woënt in de Wien,
Op Stalberg woënt mien nich,
In ‘t Greunveld woëne hiel vuul knien,
Maar in mien hert, jao dao woëns dich,
Al waat ik dink geit euver dich,
Al waat ik drink, doon ik op dich,
Al waat ik laup, laup ik nao dich,
Al waat ik kaup, gaef ik aan dich,
Al waat ik zing, zing ik veur dich,
Auk dit refrein,Allein veur dich en dich allein. (2x)
Mien oma hild zich bes nog flink,
De greek hild zien gezich,
De slechter hild van dieke schink,
Maar maedje, ik hald vuul van dich,
Petatte doon ‘t dit jaor good,
Soldaote doon eur plich,
De sjoester duit ‘t veur de voot,
Maar maedje, ik doon ‘t met dich,
De zenger brik nao jaore door,
De aektes brik de stert,
De schaatser brik ein ald rekoor,
Maar braek dich neet mien hert,
Gezônge: Jeroen van den Ham en Jos Baggermans
Wäörd en Meziék: Wim Janssen en Peter Jansen
Refrein:
Ao wie schoën, ao wie schoën.
Det ik zoë bin gemak.
Ennen echte reubezak.
Ao wie schoën, ao wie schoën.
Wie schoën det ik in Venlo woën.
En ik kôs waal ore zinge.
Ao wie schoën, ao wie schoën.
Det ik zoë bin gemak.
Ennen echte reubezak.
Ao wie schoën, ao wie schoën.
Wie schoën det ik in Venlo woën.
Wetste waat mich zoë bevelt
Wetste dao niks van ?
Heb ik dich det noeits verteld?
Maar wie kan det dan.
Waat det aevel is gewaes.
Zek ik dich allein.
As dich det dan vaerder zaes.
Jao dan wet det eederein.
Biste enne venlonaer.
Maar waat ein gelök.
Lachste gauw en zingste gaer.
Doon det dan maar dök.
Gen gegreek en gen gezump.
Waat auk kômme maag.
Laot maar komme waat d'r kump.
En dan dink maar eeder daag.
Wäörd en Meziek;
Frans Boermans. Sef Hendrickx.
De nach is mich te kort
De wekker geit te vruug
De döp op half zeve
En ik bin nog wiéd te meug
Um mien gooje bein te zeuke
Te springe oét d’n bôch
Ik kiék mien ouge oét
Maar det is te wiéd gezôch
En ik hap en ik hap nao lôch
Al komme weej aom tekort
Dan nog hebbe weej aom genôg
Veur elf hônderd elf oor op einen daag
Al is d’n optoch lank, ik val in ein gaat te meug en krank
Ik schöd dae priés kos waat ’t kos mich in de kraag
Want waat ik aevel weit, is wie ’t strakkes geit
Al kômme weej aom tekort
Dan nog hebbe weej aom genôg
Zoelang de joeks, joeks, joeks, joeks, joeks hink in de lôch
Mien träöt die neem ik mei
Mei wies ’s aoves laat
Dan träöt en träöt en träöt en träöt en träöt ik gans d’n daag
Maar gister noow inens
Det dingk det had genôg
D’n aom dae waas ik kwiét
Maar det is te wiéd gezôch
En ik hap en ik hap nao lôch
(Dan hebbe weej aom genôg)
Gezônge door: Noud Janssen en Tim
Peeters
Teks en Meziék: Noud Janssen en Tim Peeters
Jaor: 2011 Plaats 4
D'n twiéling van ôs naeve ware babbies van de pap,
En hup ... det haet zoë good gegaon,
Want idderein zag wie die oét de luier zien gestap:
"Det heb geej fijn gedaon".
En effe later ginge die met ranja nao de kres,
Dao woord eur aangeliérd,
D'n dors dae wuért geles.
(Met ranja oét de fles).
Zeej ware zoë bekiérd ...
Refrein:
As de jungskes weer gaon stappe,
Zien de pupkes ônderwaeg.
Fijn de slabber um en happe,
Och waat make die toch kraeg.
Jao det hebbe zeej geërf van vader,
Of van moder auk meschien.
Of ze ware allebéi d'n dader,
Emus zal't môtte zien.
As de jungskes weer gaon stappe,
Zien de pupkes ônderwaeg.
Die blage van ôs naeve zien noow jônge van d'n tap,
En hup ... dao veule die zich thoés.
As idderein geit luimé och dan lache die zich slap,
Wae geiter noow nao hoés?
Dan staon zeej nog te träöte en ze weite gaar neet waat,
Ze rope allebei:
"Waat zitter in det vaat,
Det is pas lekker naat,
Waat is det lekker grei" ...
Wäörd: Hannelore Winter
Meziéek: Wim Roeffen
Gezônge: Martin Peters en Hay Smeets
Jaor 1989
Ik woën in de Wien en het in 't Ven
En gluif maar det ik mich de bein oet ren.
Maar aovend aan aovend zal ik d'r zien
In 't Ven in de maoneschien.
Refrein:
As de sterre dao baove Straole
En as de maon de baove Haerunge hingk
En dan örges in 't greun verschaole
De nachtegaal ein leefdesleedje zingk,
Dan wil ik wandele nao Schandele mit mien maedje
Zitte kösmoele beej de Venkoele naeve ein paedje
As de sterre dao baove Straole
En as de maon de baove Haerunge hingk
Beej edere baum, beej edere brum
Dao huërste ein hoëge en liëge stum.
De liëge is hae, de hoëge is het
Ik zeg 't maar det geej det wet.
En wae det neet gluif dae gluif det maar neet
Dae haet ouk nog noëts in 't Ven gevreejd.
Want hatte det waal, dan hatte gezeen
Wie schoën det die maon dao scheen.
Wäörd: Frans Boermans
Meziék: Thuur Luxembourg
Jaor 1977
Refrein:
As de struukskes op de hei ens kôste spraeke
Det deurde waeke iër det alles waas gezag
Want die hebbe dök de leefde heure praeke
Beej ut geluuster nao det gefluuster daag en nach
En ut mäönke half verborge achter ein wölkske
Det leefde mei, met allebei, de bôks en ut schölkske
As de struukskes op de hei ens kôste spraeke
Det deurde waeke iër det alles waas gezag.
Ze staon dao al zoë iëwig lang, die struukskes op de hei
Ze zegge niks, maar gluif mich grös
Die makde hiël wat mei
Ze weite wat van vreeje, jao die weite wie det geit
Ze hebbe allerhand gehuurd, van leefde en van leid.
Al zootste in 'ne mierenhaup, of kwaelde dich ein bij
Al speulde de piotte smeis, soldaötje op de hei
Ut deej dich niks, ut leed dich kalt, de zoots d'r lekker werm
Ein struukske heej,ein struukske dao, ein maedje in dien erm
Zoë bleef det door de jaore haer, dao met die vreejerie
Ut zien nog dezelfde struukskes, maar de paartjes woorte niej.
En waat d'r auk ut zelfde bleef, det is dae maoneschien,
Dae aster wat te vreeje velt, d'r altiëd beej wilt ziën.
Refrein:
As ik dich zeen dink ik altiëd, och waat bis dich moeij!
Met dien zaachte stum, praotste mich dök um.
In dien auge blink ein leech det fônkelt as ein ster.
Jaore zeg ik dich: "Kind waat hald ik vuël van dich!"
We zoote same nog op schoël,
Toen al wis ik waat ik woel,
Maar de zoogs mich nog neet staon.
En ik dreijde um dich haer,
Want ik zoog dich toch zoë gaer,
Och waat heb ik doch gedaon.
Toen ze vroogs waat ik toch môs.
Waas ik blië det ik zegge kôs:
Teks en Meziëk: H. Geurts.
Zang: Hay Cromvoets.
D'n gansen daag dan môt ik aan um dinke
Ik heb gewoën niks anders in de kop.
Ik kan neet aete en ik kan neet drinke
en aan 't ind, jao dan bel ik op.
Refrein:
As ik Isabelle bel dan luuje alle klokke
dreie de wiézers ônwiés in 't rônd.
'k Had um toch zoë gaer door de lien getrokke
want ik meugde lieje det 't veur mich stônd.
As ik Isabelle bel dan bin ik in de wolke
umdet gaar niks anders telt, as ik Isabelle bel.
Elken tel dae ik bel, wuurt dan oétgemolke.
Zoëlang mich Isabelle, aan 't lienke helt.
De ganse nach dan lig ik maar te dreie.
kôm neet in slaop zoë hielemaol allein.
Lig in mien bed te dinke aan ôs beie
en staon ik op dan bel ik um metein.
Dan is 't tiéd um Isabel te belle
ik griép d'n häöre zoë gauw mich neemus zuút.
Die leeve stum.... die mich dan geit vertelle:
" D'n tiéd is zeve oor en ein minuut."
Wäörd & meziék: Fred van den Boogaard.
Zang: Niels van den Ham en Ron van Haeff;
Jaor: 2001 Plaats 1
As Jocushaan weer kreit
Jao, dan weit ik ‘t geheid
Det ik vanaaf de Parade paradeer
Nao de Maaspaort op en neer
Staon ik stil veur ‘t stadhoés
Veul ik Venlo, Venlo is mien thoés
Vastelaovend vier ik gaer
Ik bin einen echte Venlonaer
As faatse loup ik mei in ôzzen optoch
Klasjeneer dan mit de minse langs de kant
Euver dit en euver det, wie geit ‘t nog
Waat is d’r toch mit Venlo aan de hand
Ik laef ech mei mit mien stad
Jao, Venlo duit mich wat
W a n t A s …
As dinsdaagmorge miene wekker aafgeit
Haol ik weer mien boéreploéte oét de kas
Hudje op, de frakjas aan, weer schoën verkleid
Daen alde knômmel kump mich weer van pas
Ik gaon door wies’t letste oor
Dan deurt ‘t weer ein jaor
M a a r A s ...
Wäörd & meziék: Ruud Bettinger & Paul Lenders
Zang: Hay Smeets
Jaor 2012 Plaats 1.
Refrein:
Aste ens wis, aste ens wis.
Wie schoën, wie schoën de leefde is.
Aste ens wis, aste ens wis,
Wie schoën de leefde is.
Ik woel dich ens spraeke, al waeke al jaore.
Mien leefde verklaore en leep dich maar nao.
Ik dach, ônder `t walse dan zalse `t waoge.
Um nog ens te vraoge kôm zek now toch jao, jao, jao, jao.
Aste ens wis, aste ens wis.
Wie schoën de leefde is.
Maedje luuster, huur ens heej.
Is dien hert nog altiëd vreej?
Waekelang heb ik gewach
Daag en nach aan dich gedach.
Maedje wil mich good verstaon.
Zoë kan det neet verder gaon.
Want mien hert is neet van stein.
Laot mich neet langer allein.
Wäörd en Meziek: Fr. Boermans.
en Th. Luxembourg.
As ‘t aovend is,
Gaon weej allemaol op paad.
In det broén kefeej,
Bliéve weej wies ‘s aoves laat.
En dan zinge weej,
Och, waat waas ‘t weer geslaag!
Zô’nnen aovend winse weej ôs noow alle daag.
Wis geej det van det kefeej,
Det klein kefeejke in de stad,
Dao deurt vastelaovend,
Dreejhônderdviéfenzestig daag.
Hesse kriebels net wie weej,
En ouk nog neet genôg gehad.
Dan gank ens mei venaovend.
Det ‘t gezellig waere maag
Weej en geej en ouk de res,
Begriépe good wao ‘t um dreijt.
Maak plezeer en lach!
Laot zeen desse’t hiël gezellig vinds.
Dink maar aan dees laevesles,
Wies ‘s morgesvruug ‘t haenke kreit.
Geneet dus ouk vannach,
Dan bisse ein hiël gelökkig mins.
Kiék noow ens efkes um dich haer,
Waat duit ôs det plezeer.
Dus staek die hand maar in de lôch,
Weej zien weer mit man genôg.....
Morge guuëf ‘t weer zô’ nnen aovend wie vandaag.
De wäörd en meziék zien van: Quinn Warmerdam (Plaats 4 2006)
gezônge door: Christel Wouters-van Rijn, Quinn Warmerdam en Hay
Wilders.
Refrein:
Auwieje, auwieje, ut zal mich ens benieje
Ut zal mich ens benieje of det good zal gaon
Ao juëtut, ao juëtut me duit ut of me luët ut
Me duit ut of me luët ut ziene gank maar gaon
Det is veur mich de vraog
Det is now mien probleem
Ik weit neet waat ik waog
As ik nog ein glaske neem
Auwieje, auwieje, ut zal mich ens benieje
Ut zal mich ens benieje of det good zal gaon.
Éin, twiej, dreej, alweer ein glaas d'r beej
Veer, vief, zes, alweer ein laege fles
Tien, nege, ach waat heb ik now gezag
Dao haet mich toch det zevende
Weer in de war gebrach
|
